Sprookje Week 25

 

Dit boekje was het allerlaatste boekje dat we vonden tijdens onze reis door Portugal en daarmee was de serie van 80 boekjes compleet.

Ik had gedacht dat dit boekje het verhaal van het Tovervisje (Piggelmee) zou zijn, maar het bleek een Portugees verhaaltje te zijn en dat was ook leuk, want ik lees ook graag nieuwe verhalen. 

Dag18 - Aveiro 1

We hadden de auto vannacht op de parkeerplaatsen naast het hotel gezet, zodat we niet het risico zouden lopen om lang te moeten wachten om eruit te kunnen rijden als er op maandagochtend veel mensen in zouden willen.

Maar naast onze auto stonden allemaal hekken en was het afgezet met tape...wat nu weer???

We deden de koffers in de auto en ik wilde net het hek weg gaan halen zodat Paul weg kon rijden, toen er ergens een meneer vandaan kwam en het hek voor me ging tillen.

Hij vertelde dat ze alles aan het afzetten waren, dat alle auto´s weg moeten omdat morgen de koning van Spanje in dit hotel komt logeren, nou dan zijn we dus mooi op tijd weg.

Onderweg zijn we op parkeerterreinen gestopt om caches te zoeken, bij een ervan kwam net het leger aanrijden met deze duikbootjes, ze zijn er nooit een fan van als je foto´s maakt, dus ik heb het stiekem gedaan, want het was tenslotte openbaar terrein. 

We gingen naar Aveiro, maar omdat we eerst langs de parochie Esgueira kwamen, zijn we daar gestopt om een labcache te gaan doen.

We vonden nog net één vrije parkeerplaats, maar dat was genoeg.

Alles was gesloten, want het bleek een of andere plaatselijke feestdag te zijn in Aveiro: O Dia de Santa 

Joana Princesa de Portugal.

Maar de pasteleria was wel open en daar hebben we heerlijke koffie gedronken, met wat lekkers erbij, het was tenslotte een feestdag :-) 

Ook hier is een pleintje met een pelourinho (schandpaal).

We moesten hier een vraag beantwoorden, maar nergens zagen we het antwoord.

We vroegen het aan locals, maar die wisten het ook niet.

Een mevrouw ging op zoek naar andere om het te vragen en zo kwamen we een stukje verderop waar een paar meisjes bij een bushalte stonden en die gingen het voor ons opzoeken op hun smartphone, maar konden het antwoord ook niet vinden.

Nou toen hebben we het maar opgegeven, maar wat een vriendelijk mensen hier. 

Met de auto reden we een stuk verder naar Fonta da Mina.

We reden een doodlopend weggetje in en hadden verwacht bij een of andere oude betonnen fontein te komen, maar tot onze verbazing zagen we deze prachtige, grote fontein. 

Aan de andere kant van de weg, wat lager gelegen, was nog een stuk dat erbij hoorde.

Zoiets hadden we absoluut niet verwacht en zonder de cache zouden we er van ze lang zal ze leven nooit gekomen zijn. 

We reden weer verder om nu de Salina de Aveiro (zoutvelden) te gaan bekijken.

We parkeerden langs het kanaal dat uitkomt op Ria de Aveiro en de andere kant de stad in gaat en liepen de brug over naar de zoutpannen.

Die hadden we helemaal voor ons zelf, er was niemand.

De labcache had een leuke route uitgestippeld met bijbehorende informatie. 

Er stonden ook borden met info; één ervan ging over de fauna van de salinas en dan is het leuk als je ook in het echt wat van die fauna ziet.

De paden waren goed begaanbaar, mooi opgedroog, alleen de laatste vijf meter... 

Ik liep voorop en ineens zakte ik een stukje de modder in, zo vlug als ik kon ben ik doorgelopen, maar mijn schoenen zaten onder de modder.

Paul zag het en is terug- en omgelopen en heeft daarna mijn schoenen aan het gras afgeveegd.

Toen we weer thuis kwamen hadden we meer zout in de gang dan dat we hier gezien hebben :-) want hier zagen we nul komma niets, maar het was toch erg leuk om hier rond te kijken. 

Aveiro wordt wel het Venetië van Portugal genoemd, door alle kanalen en bootjes die er varen.

Toen we weer op de brug liepen om naar de auto te gaan zagen we een moliceiro.

Ze heten zo omdat ze vroeger werden gebruikt om moliço te vangen en te vervoeren, een soort zeewier dat in overvloed voorkomt in de regio en werd gebruikt als meststof. Ze werden ook gebruikt om zand en klei naar de zoutpannen te vervoeren. 

We reden een stukje verderop in de hoop een parkeerplaats te vinden redelijk in de buurt bij het centrum, maar aan de overkant van het kanaal langs de stad waren allemaal parkeerplaatsen aangelgd, dus dat was ideaal.

Op de 'T-splitsing' van twee kanalen was een aparte ronde brug gemaakt waarover we naar de overkant gingen. 

De boogbrug een stukje verderop was ook heel mooi.

We begonnen onze wandeling door Aveiro aan de hand van verschillende labcahes.

Er zijn hier nog veel huizen in Arte Nova (Art Nouveau) stijl, er is zelfs een hele route. 

Wat ook opviel is dat de huizen hier, in tegenstelling tot de meeste huizen in Portugal, geen azulejos met heiligen boven de deur hebben hangen, maar met afbeeldingen van moliceiros.

Dit huis had azulejos voor de vier seizoenen; schitterend.

Dag 17 - Coimbra 5

Dit hotel had het meest uitgebreide ontbijtbuffet van alle hotels waar we tijdens deze reis verbleven.

Vanmorgen waren we de eerste en zo kon ik foto´s maken van het buffet.

Je kon het niet bedenken of het was er. 

Deze kant was helemaal voor warme dingen. Als je wilde kon je bijvoorbeeld een omelet laten bakken, met vanalles erin.

Na mijn gebruikelijke ontbijt heb ik als extraatje nog een paar churros gegeten; zo lekker!

In Coimbra staat Árvore dos Amores, een kunstwerk van Aureliano Aguiar, waar mensen tegenwoordig allemaal slotjes in hangen.

Ik wilde het graag zien en de cache die erin hangt vinden.

Het was zondag, dus eindelijk rustig in de stad en we konden er dan ook vlakbij parkeren en rustig rondkijken.  

Vervolgens reden we naar Mata Nacional do Choupal, waar we dachten rustig in het park te wandelen en een Labcache te doen.

Daar aangekomen bleek dat zo ongeveer alle auto´s uit de stad daar waren; de parkeerplaats was vol en ze stonden aan beide kanten van de weg geparkeerd, want er was een of andere loop bezig.

We hebben de auto maar helemaal achteraan de rij geparkeerd en zijn toen lopend naar het park gegaan. 

Daar zagen we voor de eerste keer grapefruits in een boom hangen.

In het restaurantje in het park dronken we een kop koffie

en gingen toen de labcache wandelen.

We hadden in de recenties van de labcache gelezen dat het zo´n mooi park was, maar dat is misschien wat je gewend bent...wij vonden het een saai park, van een hele lange weg, met af en toe een zijstukje.

Het stukje met de vogelobservatie huisjes was wel heel mooi, het deed me aan de swams in het zuiden van de VS denken. 

Toen ik de eerste avond caches logde, kreeg ik een mailtje van een team dat veel caches in Coimbra had gemaakt. Ze vroegen of we nog langer bleven en toen ik terugmailde dat we nog twee dagen bleven kreeg ik een document waarin de oplossingen van hun caches stonden, zodat we de tijd konden besteden aan cachen en dingen bekijken i.p.v. tijd te moeten besteden aan puzzelen.

Nou dat was natuurlijk geweldig aardig.

En zo kwamen we weer bij het Exploratório om daar een van hun letterboxen te doen.

Op de parkeerplaats stond het vol met auto´s, maar Paul heeft altijd net een plaatsje, dus vandaag ook.

Bij het Exfploratório bleek een markt te zijn, met allemaal handgemaakte producten.

Bij een kraampje zagen we jam uit de Azoren en toen ik dat Paul aanwees begon de mevrouw te vertellen dat het zulke lekkere jam was, die ze speciaal importeerde.

Wij vertelde dat we weten dat het heerlijk jam is omdat we er wonen :-) nou dat vond ze heel leuk om te horen. 

In Portugal praten ze Portugees, en geen Azoriaans dialect en dat maakt het voeren van kleine gesprekjes doenbaar. 

De markt was heel leuk en we keken ook nog naar een groep muzikanten die allemaal een beperking hebben, die maakte toch een vrolijke muziek.

Ponte Pedonal Pedro e Inês is niet heel ver van het Exploratório en omdat het nu zulk lekker weer was besloten we daar ook nog even overheen te wandelen.

In het kader van een ´rustige´ zondag was het nationale kampioenschap Aquabike (jetski) bezig.

Daar hebben we een poos naar staan kijken, die dingen gaan toch afschuwelijk hard. 

De brug vanaf de stadskant

Toen we weer terug naar de auto liepen kwamen we langs de tafel waarop alle bekers stonden, dat waren er heel wat.

Op de weg terug naar het hotel kwamen we langs het Forum (winkelcentrum) en omdat ik bij de Decathlon nog een paar sokjes wilden kopen voor in mijn ´de paden op de lanen in schoenen´ gingen we daar naar toe.

Op de foodplaza was een Wok to Walk en daar hebben we gegeten. 

Om de foodplaza is een terras en toen we daar even keken zag beneden ons dit kunstwerk van twee handen die een hartje vormen.

En recht tegenover ons was ons hotel.

We hebben weer veel gedaan en gezien vandaag, maar ik vind het niet erg dat we morgen vertrekken, want Coimbra is niet mijn stad.
 

Dag 16 - Coimbra 4

We gingen Jardim Botânico (de botanische tuin) bezoeken, waar we net een parkeerplaats hadden bijna recht voor de ingang.

Aan de zijkant van de tuin is een groot stuk van een aquaduct bewaard gebleven Aqueduto de São Sebastiâo/Arcos dos Jardim.

 

Op de muur om de tuin was dit mooie fonteintje.

Via trappen gingen we naar beneden en het eerste waar je dan komt zijn de kassen.

Daar gingen we binnenkijken, maar we werden er gelijk heel onvriendelijk uit gebonjourd door een stelletje figuren die yoga aan het doen waren.

Als ze de ruimte echt gehuurd hadden, zouden ze er een bordje op hebben kunnen hangen, maar dat was niet zo, dus ze waren daar illegaal.

Later hebben we boven op een bankje druiven zitten eten en gezien hoe ze nog heel veel mensen uit de kas hebben gejaagd; lekker ontspannend zo´n yoga sessie.... 

Enfin, wij gingen de tuin bekijken en kwamen op Quadrado Central/Fontanário; een ommuurde vierkante tuin met een grote fontein in het midden.

Door een van de poorten verlieten we die tuin

Er is een groot bamboebos (Bambuzal) met enorm hoge bamboe.

Paul maakte een foto met mij erop zodat goed te zien is hoe hoog de bamboe is. 

En dan kom je ineens weer een kapelletje tegen; Capela de São Bento.

Via een boomgaard,met uitzicht op de rivier slingerde we weer terug naar boven liepen we over een slingerend pad weer naar boven.

Er was een stuk waar allemaal bloemen stonden die we al eens eerder ergens gezien hadden, maar we wisten niet wat het waren.

De plantenapp vertelde dat het acanthussen zijn. 

We wandelden de hele tuin rond en namen de zijingang naar buiten, waar we op het aquaduct een soort torentje zagen.

Aan de andere kant stond op het plein een beeld van Paus Johannes II.

Ik ben de tel kwijt hoeveel beelden ik inmiddels van die man gezien heb.

We reden terug naar het hotel om daar de auto te parkeren en gingen toen lopend naar een Indisch restaurant in de buurt, dat Paul online ontdekt had.

In een land waar vlees het belangrijkste onderdeel van een maaltijd is, is een Indisch restaurant heel fijn omdat er daar veel vega opties zijn.

Ook hier hebben we weer heerlijk gegeten.