Op stap met Julian dag 7

 Julian wilde graag wat labcaches doen die aan de zuidkant van het eiland liggen en we begonnen in São Roque.

Op de miradouro hadden we een mooi uitzicht op Ilhéu de Rosto de Cão 

en Lagoa aan de ene kant en Ponta Delgada aan de andere.

We kwamen bij een soort uitkijkpunt waar je het eilandje vanaf de andere kant kunt bekijken en toen zag ik onder ons een piepklein strandje liggen.

Dat is er alleen maar bij eb en we hadden het daarom nog nooit eerder gezien.

Natuurlijk moest ik er even naar toe en ik vond er zowaar nog 3 mooie stukje seaglass. 

Op Praia de São Roque waren we ook nog nooit geweest; of het is er hartstikke druk en kunnen we nergens parkeren, of het is vloed en dan is het strand zo goed als weg.

Voor een van de waypoints moest Julian op het strand zijn, tja en toen we daar toch waren :-) 

De volgende labcache was er een van ons in Lagoa.

Toen we bij de zonnewijzer stonden, scheen de zon, dus ik ging op de novembersteen staan en mijn schaduw viel precies tussen de 13 en 14, dus 13.30 uur 

en dat klopte precies!

Julian had van de week gezegd dat hij de Cerâmica Viera niet hoefde te bekijken, maar toen hij op de parkeerplaats een vraag beantwoord had, wilde hij toch wel graag even binnen kijken, wat we dus gedaan hebben.

Het is altijd leuk om te zien hoe het keramiek van het eiland hier met de hand wordt gemaakt. 

Lagoa is lastig om te rijden, hele smalle straatjes en bijna allemaal eenrichtingswegen.

Ik had uitgestippeld hoe we van A naar B moesten rijden, maar er was een of ander event en we moesten omrijden.

Ineens zag ik deze mural van de Romeiros en die wilde ik graag even op de foto zetten. 

Na Lagoa reden we door naar Água de Pau.

Labcaches waren niet het enige dat we zochten, ik had ook een paar Yves op de kaart staan enzo kwamen we in een straatje waar we een mooi uitzicht over een baai hadden. 

Bij het zwembad en de haven hadden we dan weer een mooi uitzicht op Ilhéu de Vila Franca do Campo.

We keken bij de haven en dronken koffie in het restaurantje waar we vroeger altijd koffie dronken.

Het is nu een toeristische hotspot geworden en helemaal overrated en overpriced.

Omdat we alleen maar koffie wilden werden we weggemoffeld in een hoekje, we kregen lauwe oploskoffie, dus hier gaan we nooit meer naar toe. 

In het centrum van Água de Pau konden we nergens parkeren en aangezien Paul al zoveel gelopen en autogereden had, geloofde hij het wel om ook hier naar boven te klimmen, dus gingen Julian en ik samen naar boven

eerst keken we bij het kapelletje

en daarna, op het eind van de bergrug, bij de miradouro.

Vanuit het dorp werden we gezeldschap gehouden door een kattepoes, die gezellig mee omhoog wandelde

en daarna ook weer mee naar beneden ging tot ze weer bij haar huis was.

Julian wilde graag nog een keer bij de Chinees eten, daar is in het weekend buffet, maar omdat ze pas om 18.00 uur open gaan en we geen zin hadden om een uur op de stoep te gaan zitten, zei Paul dat we wel even op Praia das Milicias konden gaan kijken, nou dat hoef je mij geen twee keer te zeggen.

We zagen een mooie zonsondergang.

En, alhoewel jutten lastig was omdat het al donker werd, heb ik toch nog wel wat seaglass kunnen vinden.

Toen ik eindelijk eens een stukje blauw glas vond, was mijn dag natuurlijk helemaal perfekt. 

We hebben heerlijk gegeten en dat was weer een fijne afsluiting van een geweldige dag. 

Op stap met Julian dag 6

Op onze to-do lijst stond nog steeds Gruta do Carvão (de grot in Ponta Delgada) en omdat Julian die ook graag wilde zien, hebben we die geboekt voor vandaag.

Paul en ik mochten er gratis in omdat we inwoners zijn :-) 

We kregen een haarnetje en een helm, daalden een paar trappen af en gingen via een tunnelbuis de grot in.

Echt diep onder de grond waren we niet, want er was een gat waar nog daglicht doorheen kwam.

We deden een korte tour, waarbij we rechtop bleven lopen, bij de langere tour kruipen ze door een gangenstelsel, maar dit was goed genoeg voor ons.

Ik heb mooiere grotten gezien, maar het was toch leuk om een keer gezien te hebben.

 

We gingen thuis lunchen en daarna wilde Julian Capelas bekijken.

Op het plein in het centrum waren ze net bezig om de kerstversiering neer te zetten; zo leuk! 

Het is verboden om nog naar beneden bij de oude haven te gaan, wegens instortingsgevaar, maar vanaf de miradouro erboven heb je een mooi uitzicht.

We klommen naar boven, naar het walvisuitkijkpunt, vroeger werd dat voor de jacht gebruikt, nu voor de walvistochten in het hoogseizoen.

Je hebt er een schitterend uitzicht alle kanten op en naar deze kant kunnen we ons huis zien liggen. 

In de kerstperiode eten ze hier volop bolo Rei (koningstaart) en bij de bakker kon je daar stukjes van kopen, wat fijn is omdat je dan geen hele krans hoeft te eten.

Het was lekker, maar ook wel machtig met veel noten en sukade, een stukje was voor ons meer dan genoeg. 

En ´s avonds zijn we nog lekker Indisch gaan eten in Ponta Delgada.
 

Op stap met Julian dag 5

 Vandaag wilde Julian graagParque Natural da Ribeira das Caldeirões bekijken.

Dat ligt bijna aan de oostkant van het eiland en vandaag duurde het extra lang voordat we daar waren, want op de weg, een paar dorpen bij ons vandaan, was er iemand die veel haast had op een ander gebotst en de (smalle) weg was helemaal versperd.

Gelukkig was er een hek naar een weiland toe open zodat we daar konden keren, maar toen moesten we een heel stuk omrijden en waren we veel tijd kwijt.

Maar we zijn er gekomen en nadat we een parkeerplaats hadden gevonden gingen we eerst bij de waterval aan de ene kant van de brug over de rivier kijken.

Normaal mag je hier over het andere pad wandelen, maar afgelopen zomer waren er weer een aantal toeristen die zich geen bal aangetrokken hebben van waarschuwingsborden en afzettingen en toch verder gingen om selfies te maken.

Eentje viel en was dood en nu is er dus een veel groter stuk afgezet... 

Erg jammer, maar de andere kant van de kloof is het ook heel mooi, daar is het net een klein openlucht museum.

We dronken eerst koffie buiten op het terras van het restaurant en bij de souvenirwinkel/toiletten stond een penny machine :-)

Die dingen schieten hier ook als paddenstoelen uit de grond. 

We hebben fijn rondgewandeld

en bij de oude watermolens gekeken.

Leuk om te zien hoe het water van de watervallen opgevangen en getransporteerd werd naar die watermolens. 

Het voorspelde ´drupje´ regen viel, maar dat mocht de pret niet drukken en gelukkig hebben we de meeste tijd droog weer gehad.

Nu we toch vlak in de buurt waren zijn we nog even naar Nordeste gereden, waar we eerst bij het uitkijkpunt boven Farol de Arnel keken naar de bekendste vuurtoren van het eiland.

Nu hij te zien geweest is in deNetflix serie Rabo de Peixe zijn er extra parkeerplaatsen gemaakt, bovenaan de weg.

Daarna zijn we naar het centrum gereden waar we wat rondgewandeld hebben, nu regende het wel ietsje meer dan een drupje.

Vanaf de brug konden we zien dat het parkje eronder helemaal vernieuwd was, het zag er mooi uit.

Wij hebben een labcache in Nordeste en Julian wilde die doen, dus zo kwamen we ook op de miradouro boven het zwembad en het kampeerterrein.

Daar zagen we de wolken steeds verder naar beneden zakken. 

Toen we Nordeste uitreden heb ik nog even een foto gemaakt van de plaatsnaam in grote letters die ook nieuw was; ik heb een mapje met zulke plaatsnamen, dus dit was weer een leuke aanwinst.

Voor de laatste vraag van de labcache kwamen we bij Jardim Botânico da Ribeira do Guilherme en toen we daar toch waren zijn we ook nog even door de tuin gaan wandelen.

Toen we Nordeste uit reden werd het weer steeds slechter; de wolken hingen zo laag dat het net was alsof we door de mist reden.

Gelukkig hadden we voor de laatste stop van vandaag niet echt mooi weer nodig, wand we gingen de (rum/likeur) fabriek van A Mulher de Capote bekijken.

We hadden een hele leuke gids en we moesten maar blijven proeven :-) 

Ik hou wel van likeur en heb een klein flesje ananaslikeur meegenomen dat in een a mulher a capote poppetje zit.

Ook bij ons bleek het weer niet geweldig te zijn, de bergen achter ons huis waren bijna niette zien, en daarom zijn we niet meer naar Ponta Delgada gegaan om te eten, maar heb ik thuis wat in elkaar geflanst, ook wel lekker na zo´n drukke, maar leuke dag, gewoon lekker thuis eten.

Op stap met Julian dag 4

 Vandaag wilde Julian graag de ananasplantage bezoeken, dus daar gingen we ´s ochtends naar toe.

Het blijft leuk om hier rond te kijken en alle verschillende stadia van de groei te zien.

We keken rond en in het nieuwe restaurantje aten we een heerlijk stuk ananastaart, nu alleen nog lekkere koffie en het zou perfekt zijn.

Vervolgens reden we weer naar de stad om daar het fort te gaan bekijken.

Steeds als we bij de haven zijn zien we het liggen en we hebben al zovaak gezegd dat we het eigenlijk eens zouden moeten gaan bekijken, maar in al die jaren hebben we dat nog nooit gedaan, dus ook voor ons was het helemaal nieuw. 

In het witte gebouw waren allerlei dingen te zien: wapens, kleding, vlaggen, foto´s van soldaten enz.

Ook was het interessant om te lezen dat in WOII er hier zoveel soldaten van het vaste land naar toe kwamen omdat de Azoren zo centraal lagen.

Die brachten allerlei ziektes mee die hier onbekend waren en er waren ook geen ziekenhuizen, dus die werden overal op de eilanden gemaakt.

Het sjieke hotel aan de overkant van het fort was zo´n ziekenhuis. 

We konden boven (bijna) rond lopen en hadden daar een mooi uitzicht.

Normaal staan we altijd ergens beneden op het wandelpad naar het fort te kijken.

Beneden was ook nog een stuk met allerlei oude voertuigen.

Nadat we het hele fort bekeken hadden gingen we naar de botanische tuin.

We waren er nog maar net of het begon wat te regenen, maar we dronken een kop koffie in het restaurantje en toen dat op was, was het ook weer droog en hebben we fijn rondgewandeld. 

Het is een prachtige, goed onderhouden tuin.

Daarna zijn we weer afgedaald naar het centrum waar Julian toch ook nog graag even toerist wilde spelen

en hoe kun je dat nu beter doen dan een penny te draaien en alle souvenirwinkels te bekijken :-)

Tenslotte moest ook de Igreja Matriz nog vanbinnen bekeken worden en ook dit was voor mij een eerste keer.

En toen vonden we het wel welletjes en zijn we naar huis gegaan waar we frietjes gegeten hebben, lekker makkelijk.