Sprookje Week 49

 

Het 80st en laatste boekje van de serie is een Portugees verhaaltje: "De Dief onder het Bed".

Het verhaaltje was leuk en het liedje was vrolijk, dus een hele fijne afsluiting van de serie die ik met heel veel plezier heb gelezen.

 

Kadootjes (niet van Sinterklaas)

 Net na mijn verjaardag popte er op een FB groep een berichtje op van iemand die op ons eiland op vakantie was geweest en daar op een strand heel mooi seaglass én sea marbles had gevonden.

Vooral die marbles interesserde me, dus ik vroeg op welk stand ze die gevonden had.

Hoe het strand heette wist ze niet meer, maar wel dat het in de buurt van Vila Franca do Campo was en met een foto op haar pagina kon ik met Google achterhalen waar het moest zijn.

Ik zei tegen Paul dat als we terug komen uit Belgie ik daar graag een keer zou willen gaan kijken, maar toen we gisteravond in bed lagen, zei hij dat we vandaag wel even konden gaan; inpakken kan altijd nog.

Nu lagen we redelijk voor op ons schema, dus gingen we vandaag op pad.

Gisteravond lagen we dus al in bed en ´s ochtends ben ik niet al wakker, dus hadden we het nodige gepakt en meegenomen, maar even niet opgeschreven waar we nou precies moesten zijn.

Het eiland van Vila Franca stond op de foto, dus dat was wel een soort van indicatie en zo kwamen we bij het eerste strand waarvan je het eiland redelijk goed zou moeten zien, Praia doDegredo.

Hier moesten we een heel stuk naar beneden voordat we op het strand kwamen.

 We hadden al heel snel in de gaten dat dit niet het strand was waar we naar toe wilden, maar het was zeker 10 jaar geleden dat we hier voor het laatst waren, dus gingen we eerst hier even rondkijken.

Het strand is opgedeeld in twee stukken; er zijn heel wat rotsblokken naar beneden gevallen die het pad geblokkeerd hebben, maar ze hebben er een klein pad naast gemaakt.

Halverwege het tweede stuk kwam een stroom water de berg af en omdat het vloed werd en je dan geen idee hebt wat de stroom op het strand zal gaan doen, zijn we niet verder gegaan.

Het was er heerlijk en we waren de enige op het hele grote strand.

We reden richting Vila Franca en op de kaart zag ik een klein strandje Praia do Corpo Santo, waar we vervolgens naar toe gingen.

Toen we bovenaan stonden zagen we dat dit inderdaad het ´strand´ was.

Piepklein en aangezien de vloed nu bijna op z´n hoogst was, kon je eigenlijk alleen maar op het lichte stukje lopen.

Ik trok mijn slippers aan, sjorde mijn rok een stuk omhoog en ben gewoon vrolijk door het water gaan lopen.

We vonden heel veel leuks, maar op een gegeven moment was er echt bijna geen ruimte meer om te lopen, dus besloten we om koffie te gaan drinken in de haven. 

Bovenaan het ´strandje´staat een (nu gesloten) toiletgebouwtje, dat aan beide kanten mooie murals heeft.

Ook op het terras waren we de enigen.

Paul zei dat we beter nog een half uurtje iets konden gaan doen voordat we weer naar het strandje zouden gaan en daarom besloten we de vrolijke mural in de haven te gaan bekijken.

Die zien we altijd vanaf het terras, maar zo van dichtbij bekijken was toch ook heel leuk.

Uiteraard vond ik dit het mooiste stukje. 

Weer terug op het strandje begon het inderdaad eb te worden en kwam er steeds meer strand vrij.

Er kwam ook steeds meer leuks tevoorschijn en steeds zei ik dat ik nog een keer heen en weer zou lopen en dat we dan zouden vertekken hahaha

Ik zag nog een Velella velella in het water drijven, maar even later lag hij op het strand. Ze gaan dood als ze lang uit het water zijn, dus heb ik hem gered door hem weer terug te gooien. 

Mijn rok was kletsnat en zelfs de onderkanta van mijn bloes, maar dat vind ik nooit zo heel erg, je moet er wat voor over hebben.

Nou vandaag geen Sinterklaas kadootjes, maar ongelofelijk veel kadootjes van de Oceaan.

Enorm veel seapottery, 

 

schelpen die we nog niet eerder hier gezien hebben,

en een halve marble (je moet klein beginnen :-)

We hadden meer dan een kilo! seaglass en daar zaten hele aparte stukken bij, zoals grijs, lavendel en piratenglas.

Thuis heb ik alles afgespoeld, gedroogd en weggelegd, als we terugkomen uit Belgie ga ik het allemaal wel eens uitzoeken (en weer terug naar dit strandje hahaha).

Het was een geweldig fijne dag.
 

Sinterklaas

 

Sinterklaasfeest vandaag.

Ik wens iedereen een fijne dag. 

 

 

Sprookje Week 48

 

Tussen alle bedrijven door ben ik er vorige week toch in geslaagd om een sprookjesboekje te lezen.

Na de fabels van de afgelopen weken nu eindelijk weer eens gewoon een gezellig (Portugees) verhaaltje ove Zé en de vliegen. 

Een hele fijne dag

Dit jaar wilde ik mijn verjaardag nou eens niet vieren in een vliegtuig, of ziek in bed van het reizen, of in de chaos van een huisrenovatie, maar gewoon lekker hier op ons eiland.

Dus werd er een vlucht naar Belgie geboekt ruim na mijn verjaardag.

De dag begon om middeernacht met een lief kaartje van Paul. 

Een stukje van de tekst: "Deze keer niet in een stress in een huis met verbouwing, maar laten we nu een leuke dag maken met een lekker gebakje, strandjutten, hartjes van Yves zoeken en daarna gezellig ergens uit eten."

En dat hebben we gedaan!

We begonnen met koffie en lekkers op het terras van Alfredo in Porto Formoso.

Hier zijn we al zo vaak langsgereden op weg ergens naar toe, maar er nog nooit gestopt.

De koffie en het gebak waren heerlijk en het was ook heel bijzonder om op deze datum gewoon lekker buiten op een terras te kunnen zitten zonder te bevriezen. 

We reden naar beneden en kwamen weer door Porto Formoso waar ze bezig waren om de kerststal boven de haven neer te zetten. 

Ik had Praia dos Moinhos uitgekozen om te gaan jutten, omdat we hier vorige week ook waren en er veel te vinden was.

Vandaag lag het strand bezaaid met houtjes, maar we hadden het helemaal voor ons zelf en het was er heerlijk.

We hebben er een broodje gegeten en ik heb toch nog wat mooie schelpjes en seaglass kunnen vinden. 

Hierna staken we bij Ribeira Grande het eiland over en gingen daar aan de hand van een kaartje met coordinaten (van een FB Groep) op zoek naar wat kunstwerken van Yves.

We kwamen op plekjes waar we normaal van ze langzalzelevensdagen  nooit gekomen zouden zijn en we kwamen ook langs het huis van Yves, waar alles weer helemaal overnieuw geschilderd was en waar ik dus ook nieuwe foto´s maakte.

Toen we weer langs het strand van São Roque reden en het ook nu eb was,  zijn we daar ook nog een poosje gaan jutten.

En die Azoreanen zich maar afvragen wat er hier nu toch staat :-)

(Deze blinde mol had de tekst bijna niet gezien...) 

Na honderden keren bukken om dingen van het strand op te rapen en weet ik het hoeveel keer in en uit de auto stappen om foto´s te maken van de hartjes van Yves, was ik best wel moe en had ik niet heel veel puf meer om nog twee uur rond te hobbelen voordat we naar een restaurant zouden kunnen gaan.

En omdat we vorige week al verschillende keren uit eten waren geweest, koos ik ervoor om lekker naar huis te gaan, thee te drinken en wat later lekker door Paul gebakken frietjes te eten.

In de tussentijd maakte ik nog wat foto´s van alle kadootjes die ik kreeg van de oceaan, zoals dit seaglass van Praia de São Roque. 

Als ik deze dag moet samenvatten in één woord: PERFECT!
 

Vroeg uit de veren

Jasmine moest maandag weer gaan werken en ging zondag in de loop van de dag naar huis,  dus was voor Julian zijn vakantie ook over.

Hij had een terugvlucht die heel vroeg vertrok en zo liepen we midden in de nacht boven om te ontbijten. 

Julian en ik hadden niet meer dan twee uur geslapen, Paul gelukkig wat meer, dus die was wat meer uitgerust om naar de airport te rijden.

Op zee zagen we wat lampjes van de vissersbootjes, aan land was er geen kip te bekennen. 

En zo kwamen we om even over half vijf op de airport aan, die gelukkig net open was.

Het was niet volop Kerst.

Grappig om kunststneeuw te zien, want veel mensen van het eiland hebben nog nooit echte sneeuw gezien. 

Gelukkig stond er geen vertraging of anulatie bij de vlucht.

De dames van de check in kwamen net aanlopen om aan hun werkdag te beginnen en Julian dacht laat die twee maar even fijn voor me in de rij staan :-)

En toen hij ingechecked was, was het tijd om afscheid te nemen.

Het was een fijne en gezellige week, waarin we veel gedaan en gezien hebben.

Julian heeft een voorspoedige terugreis gehad en is nu weer veilig thuis bij de kattenpoezen.

Binnenkort gaan wij ook weer naar Belgie om daar de feestdagen door te brengen en we hebben er nog even over gedacht om met Julian mee te vliegen, maar toch maar niet gedaan.

Als we een paar weken weg gaan zijn er allerlei dingen die gedaan moeten worden voordat we weg kunnen en dat zou dan ten koste gegaan zijn van zijn vakantiedagen.

Nu hebben we alle dagen leuke dingen kunnen doen en gaan wij de komende dagen nuttig bezig en ook een beetje uitrusten van deze leuke week :-)
 

Op stap met Julian dag 7

 Julian wilde graag wat labcaches doen die aan de zuidkant van het eiland liggen en we begonnen in São Roque.

Op de miradouro hadden we een mooi uitzicht op Ilhéu de Rosto de Cão 

en Lagoa aan de ene kant en Ponta Delgada aan de andere.

We kwamen bij een soort uitkijkpunt waar je het eilandje vanaf de andere kant kunt bekijken en toen zag ik onder ons een piepklein strandje liggen.

Dat is er alleen maar bij eb en we hadden het daarom nog nooit eerder gezien.

Natuurlijk moest ik er even naar toe en ik vond er zowaar nog 3 mooie stukje seaglass. 

Op Praia de São Roque waren we ook nog nooit geweest; of het is er hartstikke druk en kunnen we nergens parkeren, of het is vloed en dan is het strand zo goed als weg.

Voor een van de waypoints moest Julian op het strand zijn, tja en toen we daar toch waren :-) 

De volgende labcache was er een van ons in Lagoa.

Toen we bij de zonnewijzer stonden, scheen de zon, dus ik ging op de novembersteen staan en mijn schaduw viel precies tussen de 13 en 14, dus 13.30 uur 

en dat klopte precies!

Julian had van de week gezegd dat hij de Cerâmica Viera niet hoefde te bekijken, maar toen hij op de parkeerplaats een vraag beantwoord had, wilde hij toch wel graag even binnen kijken, wat we dus gedaan hebben.

Het is altijd leuk om te zien hoe het keramiek van het eiland hier met de hand wordt gemaakt. 

Lagoa is lastig om te rijden, hele smalle straatjes en bijna allemaal eenrichtingswegen.

Ik had uitgestippeld hoe we van A naar B moesten rijden, maar er was een of ander event en we moesten omrijden.

Ineens zag ik deze mural van de Romeiros en die wilde ik graag even op de foto zetten. 

Na Lagoa reden we door naar Água de Pau.

Labcaches waren niet het enige dat we zochten, ik had ook een paar Yves op de kaart staan enzo kwamen we in een straatje waar we een mooi uitzicht over een baai hadden. 

Bij het zwembad en de haven hadden we dan weer een mooi uitzicht op Ilhéu de Vila Franca do Campo.

We keken bij de haven en dronken koffie in het restaurantje waar we vroeger altijd koffie dronken.

Het is nu een toeristische hotspot geworden en helemaal overrated en overpriced.

Omdat we alleen maar koffie wilden werden we weggemoffeld in een hoekje, we kregen lauwe oploskoffie, dus hier gaan we nooit meer naar toe. 

In het centrum van Água de Pau konden we nergens parkeren en aangezien Paul al zoveel gelopen en autogereden had, geloofde hij het wel om ook hier naar boven te klimmen, dus gingen Julian en ik samen naar boven

eerst keken we bij het kapelletje

en daarna, op het eind van de bergrug, bij de miradouro.

Vanuit het dorp werden we gezeldschap gehouden door een kattepoes, die gezellig mee omhoog wandelde

en daarna ook weer mee naar beneden ging tot ze weer bij haar huis was.

Julian wilde graag nog een keer bij de Chinees eten, daar is in het weekend buffet, maar omdat ze pas om 18.00 uur open gaan en we geen zin hadden om een uur op de stoep te gaan zitten, zei Paul dat we wel even op Praia das Milicias konden gaan kijken, nou dat hoef je mij geen twee keer te zeggen.

We zagen een mooie zonsondergang.

En, alhoewel jutten lastig was omdat het al donker werd, heb ik toch nog wel wat seaglass kunnen vinden.

Toen ik eindelijk eens een stukje blauw glas vond, was mijn dag natuurlijk helemaal perfekt. 

We hebben heerlijk gegeten en dat was weer een fijne afsluiting van een geweldige dag.