São Miguel Dag 29 Mosteiros

 We keken vanmorgen op de webcams en omdat het in Mosteiros erg mooi weer was besloten we om daar naar toe te gaan.

Het huis dat we nu huren is in S.Vicente en dat ligt net boven Capelas, waar de weg is die naar Mosteiros gaat.

Halverwege komen we over een stuk waar we in de verte ons huis kunnen zien liggen en toen ik daar naar keek dacht ik iemand op het dak te zien.

Paul stopte even en ik zoomde even in met mijn camera en inderdaad, ze waren op het dak aan het werk, dus toen zijn we even doorgereden om te kijken (zie vorig blogje de bouw 30 september).

Mosteiros is hemelsbreed nog geen 14 kilometer weg, maar de weg is een en al bochten om kloven en dorpjes heen, zodat je toch wel een uur bezig bent om er te komen.

Onderweg zag ik een walvisspotter van Futurismo zitten en toen ik dat tegen Paul zei, draaide hij toen het kon de auto om en ging hij terug, want hij wilde weten met wat voor kijker die man aan het spotten was.

Nou nu weten we precies waarmee walvisspotters kijken en wat Paul me voor mijn verjaardag kan geven :-)

In dit stuk van het eiland liggen heel veel van die kleine dorpjes, zoals Bretanha hier onder ons.

Na deze nuttige stop reden we verder.

 Tijdens de hevige regen van een paar dagen geleden is er heel wat aarde van de bergen gespoeld tot in Mosteiros en op een punt was zelfs de helft van de weg weg.

Ze waren overal hard aan het werk om alle rommel op te ruimen, maar daarom duurde het wel wat langer voordat we beneden waren.

Toen we Mosteiros binnen reden zag ik gelijk een hartje van Yves.

Als eerste zijn we gaan koffie drinken bij 'de buren' die hebben een heel groot terras, waar wel wat mensen zaten, maar de tafeltjes stonden heel ver uit elkaar.

Het was ongeveer 23 graden, met een windje, maar de luchtvochtigheid was 84 procent en dat was echt wel veel.

Na de koffie zijn we een rondje gaan wandelen, waarbij we ook wat caches zochten.

Net om de hoek kwamen we alweer een kunstwerk van Yves tegen.

We hebben bij de tide pools gekeken en aan een overdekte picknicktafel onze broodjes gegeten met uitzicht op de schitterende oceaan, daar naar kijken verveeld toch nooit.

We kwamen langs het zwembad, wat we natuurlijk vergelijken met 'ons' zwembad en lang zo mooi niet vonden :-)

Bij de pizzeria zagen we een heel oud kunstwerk van Yves

en nog eentje die er een stuk mooier uit ziet.

En dan midden tussen de huizen staat er ineens weer een krot, aan de cactussen op het dak te zien staat dat toch al een poosje leeg.

We liepen door tot we Ilhéus dos Mosteiros zagen.

Bij deze mooie picknickplaats stond een hele goede verrekijker, alleen moest ik half door mijn knieën gezakt staan om er door te kunnen kijken en dat stond echt niet prettig en je moest hem stil zien te houden, wat lastig was, maar hij vergrootte echt heel goed.

Tijdens het cachen zagen we ook nog een enorme vlinder, ik denk dat die wel 6 centimeter lang was.

En aan een hele grote struik zagen we nog 1 plumeria, die bloemen doen me altijd aan Hawaii denken.

Toen we weer terug bij de auto waren hebben zijn we nog wat gaan drinken bij de buren.

Het rondje dat we gelopen hadden was niet eens zo groot, maar we hebben er lang over gedaan omdat we overal uitgebreid gekeken hebben, of zijn gaan zitten om van het uitzicht te genieten en dat we daar nu de tijd voor hebben is gewoon heerlijk.

De Bouw 29 september

 Vandaag was voorlopig het laatste bouwoverleg tot de ramen erin zitten.

Om 14.00 uur waren we weer present en het eerste wat we zagen was de zijmuur, die op een gat aan de achterkant na dicht en op hoogte is.

Die opening blijft totdat de ramen erin zitten, dan kunnen ze er aan de achterkant makkelijker door.

De bovenkant van de muur willen we afgewerkt hebben en daar komt een ander bedrijf voor.

Paul, de architect, de bouwkundig inspecteur en de bouwer bespreken de muur.

Tijdens de bespreking kwam er iemand van Furnas e Co om op te meten of een kastje van 1.20 wel in de opening van 1.40 zou passen en de conclusie was dat het niet zou passen...

Een heel gezeur dat niet meer na te vertellen is, maar ik ben dus echt heel kwaad geworden, want elke week is er weer wat met die badkamer en elke keer moeten we het wiel weer opnieuw uitvinden.

Ik had zoiets van laat maar, we nemen er ook wel een mee in de container, maar uiteindelijk schijnt het dan toch opgelost te zijn en komt er wel het kastje dat we besteld hebben in mat wit pfff

Terwijl we er waren werden ook nog de tegels met isolatie voor op het dak gebracht

en omdat de vrachtwagen precies in de opening van de muur stond konden we niet weg en hebben we staan kijken naar het uitladen, wat doodeng was.

Toen een stapel op de laadklep stond kiepte de vrachtwagen bijna.

Gelukkig stonden er nog twee mensen van het bouwbedrijf in de buurt om de stapel tegen te houden voordat hij op iemand zou vallen.

Nu is het wachten op de ramen.

Die zouden eind oktober begin november komen en daar wilde Paul niet meer op wachten, dus die heeft gisteren de terugvlucht geboekt voor 14 oktober.

Ik zei nog, zul je meemaken dat die ramen de dag daarna komen...nou ik kan het told you so dansje doen, want de ramen zijn gisteren op een schip gegaan en worden geleverd op....15 oktober!

En dan ken ik nu iemand die de terugvlucht mag gaan wijzigen LOL
 

São Miguel Dag 28 Woensdag is bouwoverlegdag

 Het is weer woensdag dus vanmiddag is er bouwoverleg en daarom zijn we vanmorgen thuis gebleven.

Ik moest nog caches loggen en wat andere dingen uitzoeken en Paul had ook nog genoeg te doen, dus de ochtend was zo om.

We hebben fijn op het terras geluncht en toen zijn we naar het huis gegaan.

Vier op een rij :-) Paul, Nuno onze architect, de bouwkundig inspecteur en de bouwer.

Telkens als we bouwoverleg hebben stopt er om 15.00 uur een bus voor de miradouro en komt er een groep toeristen uit die er een paar minuten mogen rondkijken.

Vervolgens rijdt de bus naar beneden en lopen ze allemaal achter elkaar naar beneden waar ze ook even bij het zwembad mogen kijken voordat ze weer verder gaan met de tour.

Het bouwoverleg duurde best weer een poos en daarna zijn we naar beneden gegaan om te zwemmen.

Ik heb het jaren 30 badpak uitgetest en dat zwom veel lekkerder als ik had gedacht.

Weer thuis hebben we vlug wat aardappels gepoft zodat die konden nagaren en toen ben ik gaan douchen, want ik had weer een hele vracht aan zeewierstukjes meegenomen.

Het weer was nog steeds erg lekker en we hebben dan ook fijn buiten kunnen eten.

Na Burger King van gisteren vandaag maar weer iets wat gezonder is.

São Miguel Dag 27 Parque Grená

 Vandaag was het heel mooi weer en op de webcam zagen we dat het ook in Furnas prachtig weer was en daarom gingen we er vandaag weer naar toe, maar nu om Parque Grená te bezoeken.

Het Parque ligt naast naast Lagoa das Furnas en de fumarolas.

Het is eind 2019 geopend en daarom moet er nu toegang betaald worden op de parkeerplaats.

We parkeerden de auto en liepen langs het veld met heet water

Toen ik me daar even omdraaide zag ik ineens een waterval. 

We zijn hier al veel vaker geweest, maar die hebben we nog nooit gezien, maar het zag er ook uit alsof er heel wat bomen weggehaald zijn, zodat het nu zichtbaar is vanaf de parkeerplaats.

We wandelden langs de fumaroles, waar er ook heel wat bij gemaakt zijn.

Parque Grená was van de Portugese overheid, maar die deden er niets mee en toen is het overgedragen aan de Overheid van de Azoren en die hebben er nu een nieuwe toeristische attractie van gemaakt.

De ingang is naast een vervallen huis. Terwijl Paul de kaartjes kocht maakte ik deze foto.

In dit park gingen we een labcache doen die uit 10 locaties bestond en dat was wel fijn, want nu hadden we een soort uitgestippelde wandeling .

Zo kwamen we langs dit hutje dat helemaal uit boomstammetjes gemaakt is.

Er stonden niet heel veel bloemen, maar we kwamen wel langs een veldje met sierpompoenen. De pompoenen waren er nog niet, maar ze hadden wel al mooie bloemen.

Er was een pad naar de bovenkant van de waterval: 630 trappen op... daar hoefden we gelukkig niet naar toe, onze route ging meer langs de kloof en daar hadden we regelmatig zicht op het water dat naar beneden stroomde.

Het was 25 graden en een hele hoge luchtvochtigheid en het leek regelmatig alsof we in een jungle rondliepen, zulke hoge planten en zo ontzettend groen.

Deze trap ging naar een klein stukje van de waterval

en twee mensen waren zo dapper om in het koude water te zwemmen.

Hier en daar waren miradouros waar we een prachtig uitzicht hadden.

En ook hier is het herfst.

We liepen langs een stukje waar op het pad stapstenen van boomstammen lagen en daar stonden allemaal hele kleine paddenstoeltjes langs.

Het pad ging onder deze boom door en toen liepen we ineens langs een groot stuk gras, wat ons erg verbaasde.

Dat bleek een stuk van de tuin van een vervallen huis te zijn geweest.

Vervolgens kwamen we langs een stukje waar hele grote bladeren stonden, met regendruppels erop die nog niet verdampt waren.

Weer mooi uitzicht op het meer.

Om terug naar de uitgang te komen moesten we de kloof weer oversteken.

Er is een bromelia vallei, maar daar hebben we er geen eentje gezien.

Deze eenzame zagen we op weg naar de uitgang.

Toen we weer uit het park kwamen was het ontzettend rustig bij de fumarolas en zijn we er nog even langs gelopen.

Hier moet je dus echt niet invallen.

Er hangt een enorme doordringende zwavelgeur, dus heel erg lang zijn we er niet blijven staan.

Het was een hele geslaagde dag.

Het park was prachtig en ook heerlijk rustig, de meeste toeristen die er nog zijn, blijven maar een week op het eiland en hebben geen tijd om daar rond te gaan kijken, dus wij konden heerlijk van de rust genieten en van alle mooie natuur.

Inmiddels was het natuurlijk alweer laat geworden en omdat ik hier natuurlijk niet allemaal voorraad heb waarmee ik snel een maaltijd op tafel kan toveren, zijn we gewoon weer lekker in Parque Atlantico op de Food Plaza gaan etern, het is tenslotte vakantie :-)

São Miguel Dag 26 Rondrommelen

 Waar we nu zitten is het regelmatig slechter weer als bijvoorbeeld beneden in Capelas en dat was ook vandaag weer zo.

De berg die we vanuit het huis kunnen zien was helemaal in de wolken verdwenen en het regende hier.

Hier op het eiland is het zo dat het ergens kan gieten van de regen en dat het een kilometer verderop goed weer is en om te zien waar het wel goed weer is moet je op de webcams van het eiland kijken.

Maar Paul moest nog de offerte van de badkamer helemaal nakijken want daar waren toch nog een aantal dingen die niet klopte (zoals bij de toiletten verschillende spoelknoppen) en het kastje in het toilet boven zat me niet lekker.

We moeten daar verplicht een klein wasbakje hebben en daar willen we een kastje onder voor toiletrollen, wc eend enz.

Dat kastje zou er in mat wit zijn, maar van de week bleek dat het hoogglans was en als ik ergens een hekel aan heb is het aan glimmende meubelen, dus toen was de enige optie houtkleur.

Die kleur komt redelijk goed overeen met de vloer, maar het leek me zo'n blok aan de muur in zo'n kleine ruimte en lekker zat het me niet.

Terwijl Paul bezig was met de offerte ben ik eens online gaan kijken bij een badkamerzaak bij ons in de buurt of mat wit echt niet meer te krijgen is en het bleek dat het meeste hoogglans is, maar dat ze toch wel een aantal in mat hebben.

Dus nu hebben we het houtkleurige kastje laten vallen en in Belgie een mat witte besteld, die dan mee gaat in de container en daar ben ik erg blij mee.

Terwijl Paul nog bezig was heb ik nog een poosje zitten lezen en toen kwam ons nieuwe vriendje weer om de hoek gluren.

Hij (of zij) is heel schuw, maar ik kon toch net een foto maken.

 

Vanmiddag moesten we boodschappen doen en daarvoor wilden we even gaan zwemmen, maar dat ging hem vandaag niet worden.

Het was niet alleen een golfslagbad, maar ook nog eens een schuimbad en dat vind ik dus echt niet fijn om in te zwemmen.

De golven waren vandaag enorm, want ze sloegen zelfs over de dam heen.

De toezichthouders waren er wel, maar er was geen mens in het water.

Wij zijn dus maar doorgereden naar de supermarkt.

In een van de winkeltjes in hetzelfde gebouw staan van die plaatsnaam letters, maar dan klein en met twee hartjes erop.

Ik vind het schattig en vandaag dacht ik eraan om er een foto van te maken.

Op de groente en fruitafdeling zag ik ananassen en ik zei tegen Paul dat hij er hier nog nooit eentje gekocht heeft en dat dat natuurlijk eigenlijk niet kan.

Dus werd er een ananas gekocht en die heeft hij thuis gelijk geslacht.

Ik lust wel ananas, maar ben er niet echt wild van, maar hier heb ik natuurlijk ook een stukje van geproeft.

Werkelijk niet te vergelijken met wat bij ons een verse ananas heet, dit deed me echt denken aan de ananassen in Hawaii, zo sappig en zo lekker van smaak.

De rest van de dag hebben we rondgerommeld.