vrijdag 31 mei 2013

Verjaardagskadootje

Van mijn vader en Corrie kreeg ik een boekenbon voor mijn verjaardag.
Daar had ik nog steeds niets voor gekocht, maar nu het nieuwste boek
van Dan Brown uit kwam besloot ik dat er voor te kopen, samen met
de nieuwste van Matthew Reilly. Leuk deze verjaardagskadootjes
halverwege het jaar. :-)



donderdag 30 mei 2013

Bill en Shirley

De onderstaande foto werd gemaakt op 26 november 1994
en het was onze eerste kennismaking met Jasmine en haar
Canadese oma Shirley.
We brachten de verdere dag door bij Shirley en haar man Bill
en na die dag waren allemaal familie geworden.
 We hebben altijd kontakt gehouden. Wij zijn
drie keer in Canada op bezoek geweest en het afgelopen
Pinksterweekend kwamen Bill en Shirley voor de derde keer
bij ons op bezoek tijdens hun Europese 'tournee'.
Het was geweldig fijn om elkaar weer te zien
en in het echt met elkaar te kunnen praten.
En natuurlijk werden er ook nieuwe foto's gemaakt, van
Jasmine en haar Canadese grootouders.



woensdag 29 mei 2013

Kursus Portugees

Nu we definitief besloten hebben dat we op São Miguel willen gaan wonen,
lijkt het ons wel zo handig als we Portugees kunnen spreken.
Ik was al wat bezig geweest met de online kursus Book2
en was verbaasd hoeveel woordjes ik al herkende tijdens onze vakantie.
Maar ik kwam toch ook dingen tegen die ik wel braaf uit mijn hoofd leerde,
maar waarvan ik niet begreep waarom ze de ene keer nu zus en de andere keer weer zo
waren en daarom heb ik nu een echte kursus besteld.
Vanmorgen om 9.15 uur ging de bel en stond de postbode op de stoep met de doos.

 Een discman, een vertaalcomputertje en er komt ook nog een 
tablet bij, oh en ik ben toch zo goed met apparaten whahaha.
 En omdat we de taal toch goed zullen moeten leren
hebben we de gecombineerde kursus genomen; beginners en gevorderden.
 
Wij hoeven ons de komende tijd weer niet te vervelen :-)

dinsdag 28 mei 2013

En nu?

Zoals ik al schreef in het logje "Capelas - het huisje van Oma" spreken zowel het huis in Lagoa als het huisje van Oma ons erg aan. We zagen ze op de laatste en één na laatste dag en omdat de laatste dag ook nog eens een nationale feestdag was, waren we niet meer in de gelegenheid om dingen uit te zoeken.
Vanaf Sao Miguel gingen we nog 6 dagen na Lissabon, maar toen we thuis kwamen zijn we gelijk begonnen om antwoorden te krijgen op de vragen die we hadden.

Beiden huizen
hebben een prachtig seaview
is het aanzicht van de buurt niet om over naar huis te schrijven
liggen in de bewoonde wereld
liggen op ongeveer 10 minuten rijden van Ponta Delgada
zijn met openbaar vervoer te bereiken
liggen niet al te ver van een grote supermarkt (waarvan er maar 3 op het eiland zijn)
hebben allebei een heel mooi natuurlijk zwembad vlakbij.
Huis in Lagoa

Als de mensen van het huis in Lagoa besluiten om het huis te verkopen en ons bellen, is het huis wel helemaal klaar en hoeven we er niets aan te doen, maar dan hebben we wel geld vastzitten in twee huizen.
En zal dit huis  gedurende een aantal jaren het grootste gedeelte van het jaar leeg staan (denk Paul, die weet nog niet dat ik er dan natuurlijk gelijk zou gaan wonen en daar wel ga zitten wachten tot hij met pensioen mag ROFLOL).
Mocht er dan iets zijn kunnen we natuurlijk niet steeds in een vliegtuig springen om te gaan kijken.
Maar er zit natuurlijk ook nog een kans in dat ze uiteindelijk besluiten om het huis toch niet te verkopen.
 Huisje van Oma in Capelas

Bij het huisje van oma zou het gaan om het terrein, het inmiddels dichtgemetselde huisje zouden we t.z.t
weg laten halen er een nieuw huis op laten bouwen.
De grote vraag was echter, moeten we binnen het jaar gaan bouwen of kunnen we daar, omdat er al een huis (héél groot woord) op staat mee wachten tot het ons uit komt.
Capelas valt onder de municipality Ponto Delgada en van daarvan  kregen we te horen dat we niet gelijk hoeven te gaan bouwen!!!
Toen we dat wisten besloten we naar de prijs te informeren. Op het huisje stonden telefoonnummers geschilderd, waar ik natuurlijk een foto van gemaakt had.
 Het uitzicht naar de Miradouro en
Morro da tromba elefante (heuvel van de olifantslurf).

Op het eerste nummer kregen een Portugees sprekende oude dame aan de lijn, die geen woord Engels sprak en weer neerlegde, op het tweede nummer werd niet opgenomen.
Een poos later ging bij ons de telefoon en op de melder zagen we dat het een Portugees nummer was, weer dezelfde oudere mevrouw, die niet verder kwam dan não Ingles...
Weer even later ging weer de telefoon en zagen we het tweede nummer op de melder staan.
Nu kregen we een Engels sprekende mevrouw aan de telefoon die ons vertelde dat Oma overleden is en dat het huisje nu eigendom is van haar 3 zussen die er vanaf willen, deze mevrouw regelt dit voor de 3 zussen.
De prijs was niet onderhandelbaar, maar hij bleek lager te zijn dan de makelaar had gedacht en voor die prijs hadden we het ook willen kopen, dus nu hadden we helemaal zoiets van dit doen we!

badje naast het zwembad 2012

hetzelfde badje dit jaar.

De mevrouw vertelde dat er iemand van het eiland het stuk grond graag wilde hebben, maar bleef zeuren over de prijs.
Er was een Engelsman die gezegd had dat hij het wilde kopen, maar daar hadden ze niets meer van gehoord
en drie weken voor ons had een Amerikaanse mevrouw gezegd dat ze het wilde kopen, maar dat ze het eerst met haar advocaat in Amerika ging bespreken en dat die het wel zou regelen, maar daar hadden ze ook tot nu toe niets meer van gehoord, dus als wij het wilde kopen dan kon dat.
Dankzij P. hadden we dus inmiddels al een advocaat op het eiland, die hebben we gelijk gebeld en alles bevestigd per mail.
De advocaat is gelijk tot aktie overgegaan, is gaan bellen met de Engels sprekende mevrouw en dat bleek een vriendin van hem te zijn!
De volgende dag hadden wij een mail waarin stond: The deal is set!!!
 het zwembad 2012
zelfde plaats dit jaar.

Wij hebben allerlei papieren op moeten sturen en terwijl onze advocaat het verder aan het regelen is zitten wij hier met gekruiste vingers te hopen dat er niets meer tussen komt.
Als alles loopt zoals het zou moeten lopen, zijn wij straks de gelukkige bezitters van een tweede huis(je) op de Azoren whahaha ROFLOL whahaha.
En als dat zo is gaan we natuurlijk alvast nadenken over wat voor huis we hier t.z.t op willen laten bouwen (alsof we dat nu stiekem nog niet doen hahaha).

maandag 27 mei 2013

De laatste middag

In Ponta Delgada brachten we de auto en onze spullen naar het hotel en gingen we lopend de stad in om nog wat caches te zoeken en rond te kijken.

 We namen wat weggetjes tussendoor en kwamen zo over dit pleintje 
voor een school.

 en een mooi aangelegd parkje.
 Binnenkort was er feest/kermis en daarvoor waren ze zelfs
op deze nationale feestdag druk bezig met versieren.
Zelfs het beeld van Moeder Theresa had lampjes in haar handen.
 Er werden héél veel lichtjes opgehangen, het moet een prachtig gezicht zijn
als die 's avonds gaan branden.
 En toen had ik even het gevoel dat ik op de Dam liep :-)

 We hadden ons al afgevraagd of we wel echt op de Azoren afgezet waren,
maar gelukkig, hier kwamen we ineens weer een bord tegen dat ons bevestigde
dat we toch echt goed zaten :-)
 We bekeken de haven ook vanaf de andere kant.
 Hier was het afgezet omdat de rally auto's er langs reden om naar
de 'pitstraat' te gaan, maar wij mochten van een bewaker even onder
het lint door om op het lager gelegen stuk een cache te gaan zoeken.
 Het middelpunt van de stad, waar het podium voor de rally
al klaar stond.
 Dit is een stukje stoep, ik heb er natuurlijk gelijk een foto
van gemaakt voor mijn hartjesverzameling.
En toen aten we alweer voor de laatste keer in het winkelcentrum,
we hebben ons eten nog maar eens een keer bij de Wok to Walk gehaald.
Onze 'werkvakantie' zit erop, morgen vertrekken we van Sao Miguel naar Lissabon
waar we een paar dagen zullen blijven en waar uiteraard ook een verslag van komt.

Tot slot nog even terug komen op de vragen die ik had toen we hier aankwamen.
Wat zouden deze dagen ons brengen?
Ze hebben ons heel veel gebracht. We hebben heel veel gezien en op een andere manier dan de vorige keer, veel intensiever. We hebben weer nieuwe dingen over het eiland geleerd en ontzettend vriendelijke mensen ontmoet.
 Zou het voor een tweede keer ook nog leuk zijn?
Véél leuker!
Zouden we nog steeds/weer het gevoel hebben van HIER willen we blijven???
Volmondig JA!
Tot de volgende keer, Magisch mooi Sao Miguel!

zondag 26 mei 2013

Nog meer Capelas

Tijdens de tour liet R. ons een heel mooi stuk bouwgrond zien waar je een prachtig seaview hebt.
Alles ervoor is al bebouwd dus er kan niets meer voorkomen waardoor je uitzicht verdwijnt.
Maar... het ligt hoog tegen de bergen aan en is alleen maar te bereiken via  een steile slingerweg en als je later om wat voor reden niet meer auto zou kunnen rijden, zit je daar vast zonder openbaar vervoer en moet je alsnog weer gaan verhuizen naar een lager liggend gebied.

 Prachtig seaview rechtvooruit
en nog een stukje verder naar rechts
 de bergen in 'de achtertuin'
 'de buren' aan de andere kant van de weg.

Na de tour bracht R. ons weer naar het blokkendoosjewaar onze auto geparkeerd stond.
Het was inmiddels droog geworden en wij wilden zelf nog wat rondkijken in Capelas.
We reden eerst naar Hotel Vale Do Navio, waar we de duurste koffie op het eiland dronken:
 € 6,50 voor 2 kopjes.


 Hotel Vale Do Navio
 Voor die prijs mogen ze dan ook wel er heel mooi uitzien.


Hierna reden we nog even naar het huisje van Oma, waar we nog eens heel goed rondkeken.
Ook hebben we een poos beneden bij het zwembad gekeken naar de meters hoge golven die over de rotsen sloegen
Vorig jaar waren we hier ook en toen was de zee heel kalm, het was erg leuk om het verschil te zien.

 



Stond Paul vorig jaar nog aan de rand van het kleine badje, dat heeft hij dit jaar maar niet gedaan :-)
Toen we uitgekeken waren zijn we terug gereden naar Ponta Delgada.

zaterdag 25 mei 2013

Capelas - het huisje van Oma

Na het blokkendoosje gezien te hebben gingen we in de auto van R. verder met  een tour door Capelas en als eerste gingen we naar het huisje van “oma”.
Om de huizen uit elkaar te houden gaven we ze namen en omdat dit huisje van de oma van een vriendin van R. is en hij ook over het huisje van the grandmother sprak, werd dit het huisje van Oma :-)
We hadden het al via Steetview bekeken, dus we waren gelukkig voorbereid :-)
Nadat we klaar waren met 'de tour door Capelas' zijn we teruggereden om hier nog eens goed rond te kijken, het was toen inmiddels droog en zelfs zonnig geworden, vandaar de verschillende foto's.

 Deze foto is genomen vanaf de kuststrook aan de overkant. In het midden zie je een huisje met blauwe luiken en daar tegenaan staat een piepklein huisje (uiteraard) zonder ramen aan de voorkant en dat is nou  het huisje van oma, whahaha ROFLOL
Het zou hier gaan om afbreken en opnieuw beginnen.

 Oma woont er inmiddels niet meer en daarom
zijn de ramen en deuren dichtgemetseld.

 Het huisje is 8 bij 3 meter.
Dit is een foto van de achterkant.

 en oh wat een dump aan de achterkant...

 en aan de zijkant....

 De weg naar het zwembad toe in de regen

een twee uur later toen het droog was.

het uitzicht naar de miradouro aan de linkerkant in de regen

 
  en ook twee uur later.

 Nog een foto in de richting van de miradouro.

Het uitzicht op de zee is werkelijk fenomenaal.

Met in ons hoofd de mogelijkheden om een blokkendoosje op dit stuk grond te bouwen is dit zeker de moeite waard om verder uit te zoeken.
Zowel het huis in Lagoa als dit spreken ons erg aan. Natuurlijk zagen we ze pas op de laatste twee dagen en hebben we geen tijd meer om dingen verder uit te zoeken, maar dat zullen we dan vanaf thuis moeten doen.

vrijdag 24 mei 2013

Capelas - het blokkendoosje

Het is ‘vakantie’ dus maar weer eens extra vroeg (7.15 uur) uit bed.
We stonden precies om 7.30 uur voor de ontbijtzaal, maar die was nog dicht. De nachtportier kwam hem open maken en toen konden we ontbijten.
Op de kamer dronk ik nog even een kop koffie en daarna gingen we in de stromende regen, met de auto, om de hoek naar het kantoor van makelaar R.
Het was wel Dia de Portugal (dag van de revolutie) en een vrije dag, maar R. had de hele ochtend uitgetrokken voor ons.
Toen hij kwam zijn we achter hem aan naar Capelas gereden, waar we als eerste het ‘blokkendoosje’ bekeken.
voorkant

de zijkant heeft (nu nog) seaview

Dat was enorm licht en veel ruimer dan we gedacht hadden, het rook er ook nog zo naar een nieuwbouw woning.
woonkamer en keuken
 mooie, grote ramen, dus veel daglicht en (nu nog)
mooi uitzicht.

De andere kant van de woonkamer.
Van de ruimte achter op de foto zou je een slaapkamer
kunnen maken, zodat je op deze verdieping zou kunnen wonen
en de bovenverdieping voor hobbykamers kan gebruiken.
R. vond het zo erg voor ons dat het weer zo slecht was, maar wij vonden dat helemaal niet erg, het is juist wel goed als je zulke dingen ook in minder mooie weersomstandigheden ziet.
Dit huis had maar liefst 3 badkamers, een beetje veel naar mijn smaak.
Nu was er nog een prachtig uitzicht door alle ramen, maar als ze met de bouw van de andere 4 huizen beginnen kijk je vanuit de beneden verdieping tegen een blinde muur aan (stel je voor dat je buren die roze schilderen…)
de grootste kamer op de bovenverdieping
Vanaf de bovenverdieping (waar wij hobbykamers zouden maken) zou je uitzicht op zee moeten houden over het dakterras van de buren, maar als die hun dakterras afschermen, dan ben je je seaview mooi kwijt, tenzij je op je eigen dakterras gaat zitten.

 Het uitzicht vanaf de bovenverdieping.
Door het sombere weer is de zee slecht te zien.
Op het stuk grond dat braak ligt komen nog  4 van deze huizen te staan. 

Foto van een stukje van het dakterras.
Daar zou je dus een hek omheen moeten laten zetten,
omdat dat er nog niet was ben ik er niet helemaal opgegaan,
maar heb deze foto vanaf de trap genomen.

Als we niet persé seaview hadden willen hebben (en houden) hadden we zeker overwogen om dit huis te kopen.
Maar het was heel fijn dat we het van binnen hebben kunnen bekijken. We weten nu een beetje wat je aan nieuwbouw voor deze prijs kunt krijgen én dat je zulke blokkendoosjes ook kunt laten bouwen als je een stuk grond hebt, wat ook weer perspektieven geeft.