We wonen hier nu bijna drie maanden en het is heerlijk, maar we wonen hier nog wel steeds illegaal, want we hebben geen woonvergunning.
Om die te krijgen moet het grote gele boek van de bouw helemaal ingevuld, voorzien van foto's en afgetekend zijn, iets wat de bouwkundige opzichter moet doen.
Dat boek is zo goed als klaar, maar er waren nog geen ventilatieroosters.
Toen we hier in september kwamen hoorden we dat die verplicht waren en dat we er 6 moesten hebben: 2 boven en beneden in elke ruimte een.
De architect had roosters uitgezocht die ik op ufo's vond lijken: heel lang en ze staken wel 10 cm uit de kamer in, dus die gingen het niet worden.
Online zochten we andere uit, die het bouwbedrijf zou bestellen.
Toen in januari het huis zo goed als klaar was en er bij een bouwoverleg naar de roosters werd gevraagd, was het oeps....vergeten te bestellen.
Daar konden wij natuurlijk niet meer op gaan zitten wachten en omdat het huis zo goed als af was, konden we er gaan wonen en zouden de roosters later komen.
Ze waren inmiddels al een tijd op het eiland, maar deze week werden ze dan eindelijk geïnstalleerd.
In Belgie hebben ze voordat we er woonden in de keukenmuur moeten frezen en toen zat het stof door het hele huis heen, dus ik zag mijn geest al spoken.
Maar ik hoefde niet bang te zijn, want er was een grote industriële afzuiger, die op de slijptol bevestigd zou worden en gelijk het stof af zou zuigen.
De tv kamer was als eerste aan de beurt, als een soort test en omdat ze _overal_ in huis moesten zijn konden we ook niet even ergens spullen opslaan, maar alles werd netjes afgedekt.
Alleen werd het er eentje uit de categorie: mooi in theorie maar een ramp in de praktijk, want de afzuiging paste niet op de slijptol.
Paul heeft dan de afzuigmond er maar naast gehouden, maar in nog geen tien seconden zat de hele kamer van boven tot onder, onder een fijn laagje stof...
Rui, die alles installeerde vond dat dat echt niet kon en besloot om de slijptol te laten voor wat het was en alles uit te boren. Dat zou veel langer duren, maar dan zou het niet zo gigantisch onder het stof zitten.
Daar waren wij natuurlijk wel heel blij om, want het was echt niet normaal hoeveel stof er lag.
Toen het gat klaar was, was het lunchpauze en Rui ging naar huis om te eten.
Wij hebben de hele kamer gesopt en hem vervolgens als opslagplaats gebruikt voor spullen neer te zetten van de kamer die dan aan de beurt was.
In plaats van dat het in een halve dag klaar zou zijn heeft het nu twee volle dagen geduurd en zag het huis eruit alsof we gingen verhuizen.
Paul heeft al die tijd met de stofzuiger er naast gestaan om het meeste stof af te zuigen.
Rui spreekt Engels, dus ze hebben gezellig over van alles en nog wat kunnen kletsen.
Als er een kamer klaar was ging ik er poetsen, maar we hebben alles wel een paar keer moeten doen omdat het stof natuurlijk overal zat en langzaam naar beneden komt.
Toen alles helemaal klaar was konden we de dweilmachine uitproberen, dat hadden we nog niet gedaan.
Nou dat is toch een fantastisch ding, daar kun je met een gewone dweilstof niet tegenaan dweilen.
De derde dag kwam Rui weer, nu om de afdekplaatjes van de rolluiken te maken.
Beneden ging makkelijk, maar voor de bovenkant moest er een steiger komen.
Koffiedrinken deed hij gewoon op de steiger, dat ging sneller :-)
Toen alles klaar was heeft hij heel aardig nog even de spiegel in de gang opgehangen voor ons.
En nu is het huis bijna klaar voor de bouwvergunning, op een akoestische test na.
We hebben geen idee wat dat inhoud of hoe ze dat gaan doen, maar het is verplicht en het resultaat moet ook in het gele boek.
Woensdagmiddag zou er iemand komen om die test te doen, maar die was ziek en kwam dus niet.
Wanneer er wel iemand komt weten we niet, dus gaan we voorlopig nog maar even vrolijk door met hier illegaal te wonen, want dat bevalt prima :-)
