Het Jungle Boek

 Gisteren moesten we even bij de Solmar in het dorp zijn en omdat de kerstperiode hier aangebroken is waren de sprookjesboeken er weer.

Er zat er maar eentje tussen die we nog niet hadden, maar beter iets dan niets!

Al die kleurtjes vind ik zo´n vrolijk gezicht.

Kerststal

Bij een van de miradouros hier vlakbij hebben ze de jaarlijkse kerststal neergezet.

De oceaan als achtergrond vind ik toch zo bijzonder, best heel mooi, maar in mijn hoofd klopt het niet.

Net als dat het nog steeds rond de 20 graden is en wij nog steeds in zomerkleding lopen, ik kan echt niet bevatten dat het vrijdag al december is en alle feestdagen voor de deur staan...

São Jorge Dag 3 - Naar huis

 Inmiddels was wel duidelijk dat alshoewel São Jorge heel mooi is, het niet ´ons´ eiland is.

Wij vonden de beste en breedste weg van het eiland al niet echt fijn, dus dan blijven er eigenlijk geen wegen over om nog overheen te rijden.

Naar de fajãs gingen we sowieso al niet en Paul had nog eens de weg naar de westpunt van het eiland bekeken en besloten dat hij die niet ging rijden, dus toen we op weg naar het huis langs het vliegveld kwamen is hij gaan vragen of er nog plaats was op de late middagvlucht naar Ponta Delgada.

We hebben altijd tickets die je  zo vaak kunt wijzigen als je wilt, om te voorkomen dat we in stormen moeten vliegen of dat soort dwarsstraten.

Er bleek plaats  te zijn, dus liet hij de vlucht wijzigen.

Daarna zijn we naar het huis gereden, waar we onze lunch opaten en gingen inpakken en opruimen, waar we royaal de tijd voor hadden.

Paul belde nog even met de mevrouw van het huis, dat we eerder weggingen en liet de mevrouw van de autoverhuur weten dat we hem vanavond zouden inleveren. 

De luchthaven is drie minuten rijden, dus daar hoefden we ook niet over te stressen.

Weer terug op de luchthaven ging alles wel heel erg relaxed.

Het vliegtuig kan maximaal 80 personen vervoeren, maar om die in te checken waren er maar liefst 4 incheckbalies open, dus dat ging o zo vlot.

Daarna ging iedereen, en wij ook, gewoon weer lekker buiten zitten.

Nog even genieten van het mooie weer en het uitzicht op de koeien bovenop de berg voor ons.

Toen het tijd was om door de handbagage controle te gaan zijn we weer naar binnen gegaan.

De handbagage controle ging ook heel vlot, iedereen was heel vriendelijk en ontspannen.

En toen we eenmaal in de vertrekhal zaten hadden we het mooiste uitzicht dat je maar kunt bedenken: do Pico met een hoed op. Dit is het beste vliegveld waar ik ooit ben geweest.

Het vliegtuig kwam mooi op tijd aan

en toen alles en iedereen van boord was, mochten wij gaan boarden.

We vertrokken ook op tijd en omdat het mooi weer was en we aan de goede kant zaten, hebben we het hele eiland kunnen zien, alle enge weggetjes waar we niet hebben gereden :-)

De vlucht ging sneller als gedacht en zo kwam ineens São Miguel in zicht

We maakten een bocht en hadden toen uitzicht op Ponta Delgada

en stonden we na 45 minuten weer veilig aan de grond op Ponta Delgada Aeroporto.

 En zo zit deze heerlijke eiland hop vakantie er weer op en hebben we nu de drie eilanden van de Azorendriehoek gezien.

Alle drie de eilanden waren mooi en weer heel verschillend van elkaar.

En ook al is São Jorge niet ons eiland en zullen we er nooit meer naar toe gaan, we zijn toch blij dat we er geweest zijn en er toch wat van hebben gezien.

São Jorge Dag 3 - Boven Urzelina

 Vanuit Urzelina gaat er een weg omhoog, over het eiland heen en dan een klein stukje aan de noordkant om dan weer terug over het eiland richting Velas te gaan.

Dat rondje wilden we vandaag gaan rijden en halverwege, bovenop de berg een wandeling maken en een aantal caches te zoeken.

Alhoewel de weg aangegeven stond als net zo´n weg naar Vila do Topo, bleek dat dus totaal niet zo te zijn.

Het was een hele smalle weg en het eerste stuk bestond weer uit allemaal haarspeldbochten de hoogte in.

Vervolgens reden we 2,5 kilometer de verkeerde kant op, om na een haarspeldbocht weer 2,5 kilometer terug te moeten rijden enz.

De weg ging tussen de berg en een soort aarden wal door, wat het natuurlijk wel veiliger maakte, maar je zag dus helemaal niets.

Er zouden vandaag geen hoge wolken zijn, maar hoe hoger we kwamen hoe meer we in de wolken kwamen, want ze waren er dus duidelijk wel.

Nog niet eens op het hoogste punt kwamen we bij een miradouro.

We gingen op de stenen naast de oude fontein staan en hadden een mooi uitzicht

Urzelina, waar we net vandaan kwamen

en het vliegveld de andere kant op.

Terwijl we daar zo stonden te kijken kwam er een pruttel aan.

Er komen maar twee vliegtuigen per dag aan op São Jorge, dus we troffen het enorm.

Beneden ons was het mooi weer

boven ons waren de wolken dik en aangezien we geen zin hadden om daarin te gaan wandelen of doorheen te rijden en weer niets te zijn, zijn we terug naar beneden gegaan.

São Jorge Dag 3 - Urzelina

 Vandaag wilden we het rondje over de berg gaan rijden, maar omdat we er toch doorheen kwamen gingen we eerst Urzelina bekijken.

Hier is het allemaal nog niet heel hoog, dus zijn we via een vrij rechte weg vanuit het dorp naar de kust gereden, waar we de top van de Pico weer zagen.

We keken bij Arco da Velho, ook weer een natuurlijke boog.

Paul ging via een wandelpad(je) omhoog om een cache te zoeken, ik ging niet mee, want omdat mijn de-paden-op-de-lanen-in-schoenen nog niet helemaal droog waren liep ik op mijn sandalen en ik had geen zin om op de rotsen mijn enkel weer eens te zwikken.

In maart van dit jaar is het hier allemaal opgeknapt: mooie asfaltweg, hekken, uitkijkpunten; het zag er allemaal schitterend uit.

Ook het natuurlijke zwembad was mooi en beschut, maar nu hadden we geen zwemkleren meer in de auto liggen.

Op São Jorge staan ook molentjes en die zien er weer heel anders uit dan die op Pico, ze zijn echt een heel stuk kleiner.

De picknickplaats was ook helemaal vernieuwd en er waren nieuwe BBQ´s: een fijne plek voor de mensen uit Urzelina en omgeving

Het middaggoud stond in bloei.

Vervolgens reden we naar het centrum van het dorp

waar we de auto parkeerden op een vrolijk terrein, dat waarschijnlijk ook gebruikt wordt als feestterrein.

Aan de overkant van de weg was een soort stenen boek, met daarin een gedicht over de vulkaanuitbarsting van 1808.

Die uitbarsting heeft de hele kerk verwoest op de klokkentoren na

Vanaf de voorkant lijkt de toren intact, maar aan de achterkant is te zien dat hij beschadigd is.

Een stuk verderop is de nieuwe kerk gebouwd, de klokkentoren is nu een monument.

São Jorge Dag 2 - Ponta do Topo

 Tenslotte gingen we nog naar Ponta do Topo, maar voordat we daar kwamen hadden we een mooi uitzicht op de miradouro aan het begin van de weg naar beneden.

  Het laatste stuk van de weg was smal, maar ging bijna recht naar de Farol toe.

Terwijl wij voor het hek bij de Farol een cache stonden te zoeken, kwamen er steeds auto´s voorbij rijden, of naar boven of naar beneden, verder over het kleine weggetje dat om de Farol heen ging, we waren echt verbaast hoe druk het er was met locals, want het waren geen toeristenauto´s.

Wij gingen ook verder het weggetje af, want ook op dit eiland wilden we naar de uiterste punt.

Vandaar hadden we een mooi uitzicht op Ilheu do Topo.

Is  São Jorge verschrikkelijk hoog, Ilheu do Topo is zo plat als een pannenkoek, dat vond ik wel heel opvallend.

Aan de andere kant, in de diepte, lag het natuurlijke zwembad, daar moest je verder lopend naar toe.

En achter ons zagen we de vuurtoren én een restaurantje, waar dus al die locals naar toe gingen om een kop koffie te drinken!

Nou dat was een leuke verrassing, dus hebben wij het voorbeeld van de locals gevolgd en zijn ook koffie gaan drinken.

Ze hadden ook lekkere dingen voor erbij en omdat we niet konden kiezen hebben we er twee genomen en die waren allebei heerlijk.

We hadden nu gezien wat we wilden zien en omdat we nog een rit van twee uur voor de boeg hadden zijn we weer op de terugweg gegaan.

Onderweg hebben we nog twee fonteincaches gezocht.

Terug reden we gelukkig aan de bergkant, wat het wel minder eng maakte, maar de bochten bleven en we waren dan ook blij toen we weer thuis waren.

São Jorge Dag 2 - Vila do Topo

We reden verder en kwamen langs deze grote kerk in Santo Antão. 

 Ik ben altijd weer verbaasd hoeveel kerken er zijn en hoe groot die ook vaak zijn in verhouding tot de grootte van een dorpje.

 Eindelijk, na een rit die eindeloos leek te duren kwamen we boven Vila de Topo op een miradouro waar de plaatsnaam wel heel leuk geschreven was.

De O is een stuk kaas, want São Jorge is HET kaaseiland van de Azoren, maar de T vond ik nog leuker.

We reden naar beneden, waar we naast Igreja Nossa Senhora do Rosário parkeerden.

Senhor Padre heeft zijn eigen parkeerplaats, direkt naast het terrein van de kerk :-)

Het dorp ligt aan twee kanten van de doorgaande weg en wij gingen het deel waar we nu waren lopend bekijken en dat was soms best een hele klim aangezien het dorp tegen een heuvel aan gebouwd is.

De straatnaambordjes die hier overal hangen vond ik mooi.

Een mooi beschilderde imperio met erachter een muziektent in dezelfde kleuren.

En waar het dorp als het ware onderaan de weg ligt, aan het begin van een kloof, zochten we nog een cache bij een fontein.

Momenteel staan de wisselbloemen in bloei, dat vind ik toch vrolijke bloemen.

Met de auto reden we nog een stuk verder naar beneden, tot we op een onverharde weg kwamen en waar we toen we niet meer konden zien waar de weg naar toe zou gaan een bordje met 20% helling zagen staan.

Als je dan straks niet meer kunt keren is er een probleem, dus hebben we de auto aan de kant gezet en zijn we een stukje verder gelopen.

En dan sta je dus aan de ene kant bovenaan een klif, waar het zo weet ik het hoeveel meter de diepte in gaat.

Aan de andere kant was er dan gelukkig nog een stukje tussen de weg en de afgrond

Hier is het dus Plons=water...

Weer op de terugweg omhoog maakten we nog een ommetje langs een vigia

En in het stuk dorp aan de overkant van de doorgaande weg wilden we in de bekendste paderia van het eiland wat gaan drinken met iets lekkers erbij.

Dat ging helaas niet door, want de paderia is gesloten wegens te weinig bezoekers en de mevrouw bakt nu alleen nog voor de restaurants en paderias op het eiland. 

Dat was een teleurstelling, maar onderweg er naar toe zagen we deze tamarillo struik.

Die hadden we nog niet zo lang geleden in Ponta Delgada in de supermarkt zien liggen en toen vroegen we ons af wat dat was.

Ik had er een foto van gemaakt, dus thuis had ik het opgezocht en nu zagen we dan zomaar een struik met vruchten langs de kant van de weg staan.