Rondreis West USA Dag23 - Monterey Whale Watching

Na het ontbijt heb ik 3 rokken over elkaar aangetrokken en een hemdje, vestje, bloesje en bodywarmer; ik leek wel het Michelin vrouwtjeJ

Toen gingen we op pad naar Fisherman’s Wharf, waar het nu nog heel rustig was.

Op de pier liepen we naar het kantoortje van de Whale Watching, waar we gelijk konden registreren.

Aan de zijkant van het gebouwtje hangt dit bord met dieren die in deze wateren voorkomen.

Na een praatje van iemand over wat wel/niet mag gingen we aan boord.

We gingen achteraan aan de linker zijkant zitten, wan hoe verder je naar achteren zit des te beter is dat tegen zeeziekte, waar Paul altijd last van heeft.

Terwijl we daar zaten zagen we deze grote jellyfish voorbij zwemmen.

Na een kwartiertje vertrokken we.
Op een boei in de haven zat deze Californian Sea Lion.
Nu zijn we hier jaren geleden ook al eens gaan whale watchen en toen maakte ik zo'n beetje dezelfde foto, het is dat hij bewoog, anders zouden we haast denken dat het een standbeeld is.

Ook nog in de haven zwom een zee-otter

Boeien schijnen lekker plekjes te zijn om op te liggen en misschien om wat privacy te hebben

want op de pier aan het einde van de haven lagen ze allemaal op een kluitje.

We waren nog maar nauwelijks de haven uit of we zagen de eerste walvis!

Echt heel dicht bij de kust nog.

Het is heel lastig om walvissen te fotograferen, want de boot beweegt en je moet jezelf goed schrap zetten.
Ook wil ik niet de hele toch alleen maar door het schermpje van mijn toestel kijken, dus hield ik het toestel net onder mijn ogen en als ik dan wat zag klikte ik.
Het is echt verbazingwekkend hoeveel redelijk goed gelukte foto's ik heb gemaakt, zoals deze, waar maar liefst twee walvissen naast elkaar zwommen, iets dat volgens de gids niet vaak voorkomt.

De boten moeten op 100 meter vanaf een walvis blijven, maar soms komen ze zelf dichterbij.

Dit was helemaal fantastisch, hij kwam naar boven om te eten, de gids zei dat je dat maar heel af en toe ziet, dus ik was helemaal happy met deze foto, maar in het echt was het nog veel fantastischer.

En het was nauwelijks te geloven dat we het nog een keer zagen.

Nog wat foto's.

Net te laat voor de hele staart.

En dit is een stukje van de grootste walvis: the blue whale en die heeft het formaat van een duikboot.

Ik vind varen sowieso al heerlijk, maar als je dan ook nog aan het whale watchen bent is dat helemaal het einde.

Toen we weer terug naar de haven gingen, zwommen er dolfijnen met de boot mee.

En Paul heeft ook genoten, want dit was de eerste keer dat hij niet zeeziek was!
Kwam waarschijnlijk door de nieuwe pilletjes en het feit dat ik hem er aan herinnerde dat zijn opa marconist op de grote vaart was, dus dat hij daar toch wel wat van in zijn genen moest hebben zitten :-)
In ieder geval maakte dat de tocht nog extra leuk, want het is fijner om samen te kunnen genieten dan dat er eentje zeeziek is.

Het was een fantastische tocht, waarbij we echt heel veel walvissen gezien hebben.

Rondreis West USA Dag 22 - Monterey 17 Mile Drive 2

The Lone Cypress schijnt de meest gefotografeerde boom in Noord Amerika te zijn.
Het is wel bijzonder hoe zo'n boom op een rots groeit.

En toen zagen we een zee-otter!

The Ghost Tree is een andere beroemde boom langs de route.

De weg ging niet alleen langs de kust, maar ook stukjes door het binnenland.
Opeens zagen we een veld met allemaal geiten.

Ook hier kwamen we af en toe op plaatsen met een prachtig uitzicht.

Deze bessen zagen er door de witte stekeltjes heel donzig en apart uit, maar volgens mij zijn ze gewoon ziek.

Toen we weer bij de kust kwamen dachten we even dat we weer ramptoeristen zouden zijn toen we de brandweerwagens daar zagen en brandweermannen druk in de weer.

Gelukkig bleek het om een oefening te gaan; een brandweerman ging redelijk ver op de rotsen liggen,
de ladder werd zover mogelijk uitgeschoven met daaraan brandweerman aan een touw.
Die ging de liggende brandweerman 'redden', waarna ze samen omhoog gehesen werden en teruggehaald naar de wagen.
Omdat het om een oefening ging was het wel leuk om naar te kijken

We hebben de route anderhalf keer gereden en toen we weer bij Carmel Gate kwamen zijn we eruit gegaan om in Carmel rond te kijken.
Daar was het vreselijk druk en een parkeerplaats vinden heeft heel lang geduurd.

Het was te druk en toeristisch naar onze smaak en toen zijn we de heuvels van Carmel ingereden om nog wat caches te zoeken.
Bij deze boekentil kwam de eigenaresse net aanlopen en daar hebben we toen een hele poos mee staan praten.

Nadat we uitgekeken en uitgecached waren zijn we weer terug naar het hotel gegaan, waar we de kamer naast onze oude kamer kregen.
De enige kamer van het hele hotel zonder open haard, of dat heel erg was?
Nou wij vonden van niet, het rook hier aanmerkelijk frisser en de kamer was zonder zo'n ding een stuk ruimer.

Nadat we al onze spullen weer op de kamer gebracht hadden zijn we even wat boodschappen gaan doen bij Safeway.

En daarna weer gaan eten bij Chipotle.

Toen we daarna terug naar het hotel reden zijn we even gestopt omdat ik een foto wilde maken van dit leuke standbeeld voor de Tourist Info.

En vlakbij het hotel zagen we dit hert in het gras lopen, hij zag mij ook :-)

Rondreis West USA Dag 22 - Monterey 17 Mile Drive 1

In dit hotel is er een ontbijtzaal, maar die is nog kleiner dan een kamer en ook hier staan maar 3 tafeltjes.

Er is wel veel keuze, maar echt goede kwaliteit is het niet, de bagels waren heel oud en toen hebben we die van onszelf maar weer opgehaald en de rest van de tijd hebben we zelf bagels gekocht.

Paul nam cornflakes maar de melk was zuur, gelukkig had hij zelf nog wat melk in de koelkast staan, dus heeft hij nieuwe cornflakes meegenomen naar de kamer en daar opgegeten.

We blijven nog 3 nachten in dit hotel,vmaar omdat we later bijgeboekt hebben moeten we van kamer wisselen.

Dat bleek nogal een gedoe te zijn en om het makkelijk te houden hebben we alles gewoon weer ingepakt, in de auto gezet en vandaag meegenomen, totdat we vanmiddag een nadere kamer krijgen.

Vandaag gingen we de 17 Mile Drive rijden en caches zoeken.

Bij de eerste cache die we zochten zagen we deze plant, een stukje ervan had blauwe bloemetjes.

De duinen staan vol met ice plants en die zijn beschermd.

Het was nog maar 14 graden en bewolkt

maar de oceaan is altijd mooi om naar te kijken, wat voor weer het ook is.

Heel veel dieren hebben we niet gezien tijdens deze reis, dit vogeltje zagen we bij een cache.

Langs de 17 Mile Drive zijn veel golfbanen, soms heb je het niet eens in de gaten totdat je golfkarretjes voorbij ziet rijden.

Nog meer bloemen in de duinen

en er waren zelfs hele stukken met geel bloeiende bloemen en dat zag er prachtig uit.

En die zie je echt overal.

Langs de route zijn verschillende parkeerplaatsen en we zijn bij allemaal gestopt om rond te kijken.

Bij een van die parkeerplaatsen stond dit bordje met welke dieren je zou kunnen zien en we zagen ze allemaal.

We zijn ook een stukje hogerop gereden en ook daar hadden we een mooi uitzicht.

En dan staat er zomaar in het zand ineens weer zo'n mooie bloem.

Omdat de zon inmiddels vrolijk aan het schijnen was gingen ook de bloemen van de ice plant open en dat was ook een heel mooi gezicht.

Allemaal zulke mooie plekjes, je zou er zo blijven.