Op deze vrije dag van Paul speelden wij weer toerist in eigen omgeving en gingen we fietsen rondom het plaatsje Walhain in Wallonië.
We parkeerden op het dorpsplein naast de kerk, de school, het gemeentehuis en deze mooie woning.
Het eerste dat opviel was dat alle mensen die de winkels of het gemeentehuis binnen gingen allemaal een mondmasker voordeden.
Het tweede dat opviel was dat iedereen (de hele dag door) vriendelijk bonjour zegt.
Wij vertrokken vanaf de kerk en gingen uiteraard caches zoeken die ons weer langs mooie wegen en op prachtige plekjes brachten.
We zagen schapen
en veel veldbloemen wat toch zo'n vrolijk gezicht is.
Ik denk dat ze gezaaid zijn voor de bijen, maar zo kan iedereen er van genieten.
We reden naar het volgende dorp: Nil-Saint-Vincent.
In het midden tussen deze plaatsjes is een hoogste punt en daar vandaan zie je de weg dan zo leuk door de velden slingeren.
We kwamen ook op smalle weggetjes, waar je met de fiets moest lopen
Hier rijden we op een stuk waar vroeger een tramlijn was.
Ons doel in Nil-Saint-Vincent was bezoeken van het geografische midden van Belgie.
We hebben ons nooit gerealiseerd dat dat eigenlijk helemaal niet ver vanaf ons huis is.
Toen we gisteravond de caches bekeken viel mijn oog op een spookje, die zijn vrij zeldzaam en eigenlijk altijd wel bij een interessante plaats, dus toen ik keek waar deze was, las ik over het geografische midden.
Het is niet helemaal precies het midden, dat is 50 meter verderop in een veld.
De gemeente heeft geprobeerd het van een boer te kopen om daar een monument te maken, maar de boer weigerde en nu staat het monument dus 50 meter verderop, naast het veld.
En dat was een prachtig plekje om lekker in het zonnetje, heerlijk rustig, met prachtig uitzicht, onze lunch op te eten.
Uitzicht op een molen en het veld waar dus het echte middelpunt is.
We hebben er een hele poos gezeten, de vragen voor de virtuele cache opgezocht en een echte cache gezocht en toen zijn we weer verder gereden, terug richting Walhain, maar dan wel via een andere weg.
Nu kwamen we redelijk dicht bij de molen.
Aan de andere kant van het veld zagen we de kerk van Nil-Saint-Vincent, maar steeds als we ergens stopten zagen we aan alle kanten wel kerken, ik weet niet hoeveel we er vandaag wel gezien hebben.
Op sommige plekken kon je echt heel erg ver kijken.
Waar we er ook heel veel van gezien hebben zijn kapelletjes, soms wel twee op een kruising.
De meeste tijd leek het net alsof we allen op de wereld waren, zo rustig.
Toen we weer de bewoonde wereld in reden was dit het eerste 'huis' dat we zagen.
Er hingen menubordjes aan het hek, dus we dachten dat het een restaurant was, maar toen ik even heel nieuwsgierig ging kijken bleek het dat het een Centre de Balnéothérapie was, nou daar moest ik Google even voor raadplegen :-) (is iets van massage met luchtbellen in het water)
We kwamen nog maar eens bij een kerkje, waar we nog een cache zochten.
Het straatje liep dood tegen de pastorie.
Weer terug in Walhain kwamen we langsCarmel de Walhain, een klooster dat er redelijk verlaten uitzag.
We zijn even het terrein opgegaan om een foto te maken van deze kunstmatige grot, die we wel heel veel vonden lijken op degene die we laatst in Overijsse zagen.
Maar nog leuke vond ik dit eendje dat op een stok in de berm voor het klooster stond.
De laatste cache van vandaag bracht ons bij deze enorme grote boekentil.
Nu had ik eindelijk eens een boek meegenomen voor als ik er eentje tegenkwam, nu stonden er alleen maar Franstalige boeken in en niet bepaald van het genre waar ik van hou.
Maar de cache was ontzettend leuk en op de valreep zag ik een hele stapel losse vellen uit een encyclopedie liggen (misschien wel 20 cm hoor) en daar heb ik toen een stapeltje van meegenomen voor in mijn junkjournals.
Tenslotte kwamen we via een klein parkje weer bij de kerk uit.
Daar deden we de fietsen weer op de auto en vertrokken we richting huis.
Het was een mooi rondje door een prachtige omgeving.
Het is echt heel fijn om er zo af en toe even uit te gaan en dan lijkt het net vakantie.
Thuis kon ik gelijk door aan het eten beginnen en net voordat de musicalavond begon nog even onder de douche te springen.
Op het kanaal van The Show Must Go On was vanavond een dansshow: Michael Flatley Celtic Tiger.
Ik ken Michael Flatley wel; een ontzettend goede danser en ik vind een of twee nummers wel mooi om naar te kijken, maar twee uur hoeft voor mij niet, dus toen heb ik zelf maar een musical opgezet en lekker ontspannen zitten kijken na deze fijne fietstocht.
