Covid...

 Tja en toen hadden we dus Covid....

Maar voor Jasmine moest van alles en nog wat geregeld worden en dat liep (uiteraard) helemaal niet soepel.

De laatste rechtstreekse vlucht, die niet omgeboekt kon worden, maar apart geboekt moest worden, bleek vol te zitten, dus moest er gezocht worden naar andere vluchten, via Lissabon of Porto.

Voor in Belgie moest ze een PCR test hebben, maar hier zijn de testcentra opgeheven; je doet een zelftest en blijft bij een positief resultaat 5 dagen thuis!

Alles en iedereen gebeld, tot de ziekenhuizen aan toe; uiteindelijk kon er in Lagoa dan wel een test worden gedaan, maar dat zou (samen met de taxikosten heen en weer naar Lago) een stuk duurder zijn dan wat ze voor haar ticket terug zou krijgen.

Gelukkig geloofde haar huisarts haar wel en kreeg ze een ziektebriefje, zodat het op haar werk geen probleem was.

En toen waren er nog problemen met de betaling van het vliegticket, de K*Bank had weer eens iets, zoals altijd als je ze in het buitenland nodig hebt, dus i.p.v. dat ze rustig aan konden doen, zijn Paul en Jasmine de hele dag bezig geweest met dit soort toestanden.

Ik werd woensdag ziek, kreeg spierpijn zoals ik nog nooit heb gehad, maar gelukkig had Jasmine nergens meer last van, dus heeft ze boodschappen gedaan, soep gemaakt en voor wat te eten gezorgd.

Paul voelde zich 's ochtends vaak draaierig en zodoende leek het ons niet verstandig om om half vier in het stikdonker over allerlei bochtige wegen naar de Airport te rijden en toen is Jasmine vrijdagochtend met een taxi vertrokken.

Dat was wel een heel ander einde van haar vakantie dan we allemaal gedacht hadden, maar gelukkig hebben we toch een hele fijne week met elkaar gehad en waren de extra dagen daarna, ondanks alles, toch ook nog wel gezellig.

 

Jasmine is inmiddels weer helemaal beter en thuis aan het werk.

Paul voelt zich ook weer de oude, ik nog niet, maar dat komt ook wel weer.

 

Op pad met Jasmine dag 6

 Een weekje is kort als het gezellig is, zondag was alweer de laatste dag dat Jasmine hier zou zijn en om haar iets van de mooie kust in Capelas te laten zien gingen we naar de oude haven toe om vanaf daar te gaan wandelen.

Eerst klommen we naar boven om van het uitzicht bovenop de walvisuitkijkpost te genieten.

Die kunnen we vanuit ons huis zien en dus konden we vanaf hier ook ons huis zien (dat blijft toch leuk).

Achter ons ligt Capelas en de bergen.

Halverwege deze berg is nog een uitkijkpunt, ik had gelezen dat ze deze zomer het pad hersteld hadden en dat was ook zo.

Er lagen nieuwe balken en dat maakte de klim een stuk makkelijker.

Ook hier genoten we van het uitzicht.

Tijdens een storm is een paar weken geleden een landslide geweest op het pad naar de oude haven toe, daarom is het nu helemaal afgezet en mag je niet meer naar beneden.

Wij gingen verder over het kustpad richting het begin van de walvis trail.

17 september was het International Coastal Clean Up Day en toen zijn ze met de Scouts en andere vrijwilligers dit pad helemaal op gaan ruimen, ze zijn zelfs afgedaald om de droge rivierbedding te doen.

Dit is het 'strand' van Capelas en daarvan wil ik nog een zakje zand hebben, maar altijd als we hier komen is het vloed, nu dus ook.

Bij de wasplaatsen zijn we niet helemaal naar beneden gelopen, want af en toe waren er hele hoge golven die over de muur sloegen. Dat is mooi om te zien, maar we hadden geen zin in een nat pak.

Vanaf de wasplaatsen is het best een hele klim naar boven. Jasmine had rietstengels gevonden en er stokken van gemaakt :-)

Terug naar de auto zijn we door het dorp gewandeld.

Onderweg zagen we deze bananenboom met bananen eraan over een muur hangen.

Weer thuis hebben we verder niet veel meer gedaan, want van zes dagen achter elkaar toerist spelen waren we alle drie best moe geworden.

Maar we hebben Jasmine veel mooie plekjes van het eiland kunnen laten zien.

Op pad met Jasmine dag 5

 Zaterdag wilden we Villa Franca do Campo aan de zuidkust gaan bekijken, maar omdat er tot 12.00 uur nog code geel was en Jasmine ook Ceramica Vieira in Lagoa wilde zien, zijn we daar eerst naar toe gegaan.

Vandaag zagen we een oven die open stond

en die helemaal volgeladen was met keramiek. Dat was leuk, want de vorige keer dat we hier waren, waren de ovens dicht.

Misschien komt het omdat ik nu een mapje met Mulher de Capote afbeeldingen heb dat het me opviel hoe vaak je die afbeelding hier ziet; ik heb heel wat foto's kunnen maken.

Nadat we uitgekeken waren bij Ceramica Vieira, zijn we doorgereden naar Vila Franca do Campo.

Het weer was niet echt geweldig: het waaide en regende nogal en daarom zijn we eerst een poosje rond gaan kijken in de Chinese winkel.

Toen we daar klaar waren was het inmiddels droog geworden en zijn we naar het eind van de straat gereden waar je altijd een mooi uitzicht hebt op Ilhéu de Vila Franca do Campo recht voor je

en aan de linkerkant het stadje.

Hierna reden we naar de vissershaven waar we de auto parkeerden.

Normaal zijn hier vaak vissers bezig met het boeten van hun netten, maar vandaag zagen wie iemand die bezig was met walvissen te maken uit een stuk hout

Ik vind zoiets altijd erg mooi om naar te kijken, dus liepen we er naar toe om het van dichtbij te bekijken.

We vonden ze zo mooi dat we er eentje gekocht hebben!

Nu liepen we naar het haventje waar de walvissafarieboten en plezierbootjes liggen.

Eromheen is een rand  van betonblokken waarop in vrolijke kleuren zeedieren geschilderd zijn.

Dit piepkleine bootje vonden we zo schattig, maar we vroegen ons wel af hoe iemand van daaruit nou zonder nat pak op de kade kon komen.

Uiteraard gingen we queijada's eten en dat deden we toch maar weer op het terras aan het haventje, dat vinden we gezelliger als het restaurant waar ze gemaakt worden.

We wandelden nog langs het strand, waar nu bijna geen mens was

en tenslotte zijn we nog naar boven gereden om van het uitzicht daar te genieten

en Ermida de Nossa Senhora da Paz te bekijken.

Ik vind de achterkant altijd zo'n bijzondere plek; dan ben je heel hoog gereden en geklommen en heb je aan de voorkant een prachtig uitzicht, maar als je dan aan de achterkant staat is het net alsof je helemaal niet hoog bent en gewoon op de begane grond staat.

Uiteraard maakten we ook nog even een foto van Jasmine

en daarna zijn we naar Ponta Delgada gereden waar we zijn gaan eten.

Op pad met Jasmine dag 4

 Op vrijdag was er vanaf 15.00 uur code geel voor regen en harde wind en omdat we dan weer thuis wilden zijn vertrokken we heel vroeg richting Furnas.

We namen de weg via Maia want dan heb je voordat de weg de krater in gaat een schitterend uitzicht op het dorp.

We gingen eerst naar de fumaroles bij het meer.

Tegen twaalf uur komen daar de bussen met toeristen aan die gaan kijken hoe de potten met cozido uitgegraven worden en omhoog worden gehaald en die drukte wilden we voor zijn.

Dat was goed gelukt, want echt druk was het er niet.

Jasmine ging even bij het souvenirwinkeltje kijken en ik zag daar een verdwaalde souvenir die ik heel graag mee had willen nemen :-)

Toeristen :-)

De kookpotten stonden allemaal netjes ingegraven met naambordjes van de restaurants erop.

Tot onze verbazing kwamen er auto's van restaurants aanrijden en werden er alvast wat kookpotten naar boven gehaald.

Ik denk dat de restaurants geen zin/tijd hebben om tussen het 'feestgedruis' van alle toeristen op hun potten te moeten wachten en ze daarom eerder brengen en weer ophalen en voor Jasmine was dat boffen zodat ze het toch kon zien.

Vervolgens reden we naar de overkant van het meer waar we een klein stukje gingen wandelen.

Met Julian hebben we eens de hele beeldenserie bekeken, nu zagen we er een paar. Ghandalf zag er nog heel goed uit na al die jaren in het vochtige woud.

De vervallen Capela de Nossa Senhora das Vitórias maakt nu deel uit van Mata Jardim José do Canto en is van dichtbij te bekijken als je die tuin gaat bezoeken.

Die tuin is helemaal nieuw voor ons en we hebben hem op ons lijstje gezet om eens te gaan bekijken.

Nu wandelden we rustig verder langs het meer

en gingen naar de op een na hoogste Araucária van de wereld. De hoogste staat in Maui, Hawaii en die hebben we ook gezien, dus vonden we het leuk om samen met Jasmine ook deze te bekijken.

Vanaf een afstand is trouwens beter te zien hoe hoog hij is.

Vervolgens zijn we terug naar het dorp gereden waar ik op de parkeerplaats deze mural zag.

We wandelden rond om de caldeiras te bekijken.

Er hangt hier een permanente zwavelgeur en ik vraag me werkelijk af hoe mensen daar dag in dag uit in kunnen wonen.

Vandaag zagen we de eerste keer dat er een kookpot in het kokende water hing.

De lange haken ernaast zijn om de pot uit het water te halen.

Terwijl Paul hier een foto van Jasmine stond te maken, kwam hij een kennis uit Leuven tegen, die een rondreis van een week maakt op het eiland.

Hij was met dezelfde vlucht aangekomen als Jasmine, dus toen we haar ophaalden hadden ze elkaar al even gesproken, maar het was grappig om hem nu hier weer tegen te komen.

Ze waren op weg naar het restaurant om cozida te eten...jammie lol

Tenslotte wandelden wij nog even door het stadspark(je).

Eerst liepen we een stukje bovenlangs, waar we een mooi uitzicht hadden op het park onder ons.

Daarna zijn we door het park gewandeld, langs de waterval

naar Poça da Tia Silvina; daar loopt warm water via het basin in de koude rivier: heel apart.

Via de laan met ginkgo bilobas zijn we weer terug naar de auto gelopen en naar huis gegaan.

Daar waren we mooi op tijd terug voordat de storm zou losbarsten, maar omdat die uit het zuiden kwam viel het bij ons aan de noordkust erg mee.

Jasmine moest uiteraard ook nog even een lokale ananas proeven en daar had ze nu mooi de tijd voor.