De tuin in augustus

 Augustus was een hele goede maand voor de tuin en voor ons was het telkens weer een verrassing wat er tevoorschijn kwam of ging bloeien.

Net als vorige maand bloeiden de hottentottenvijgen, alstroemeria´s, hortensia´s, lobelia´s, canna´s, purple heart en de witte ballonklokjes vrolijk verder.

Tot onze verbazing kwam ook het blauwe ballonklokje weer tevoorschijn en kreeg ook nog een paar bloemetjes. 

De, bijna tot de grond toe, afgeknipte tibouchina had al blaadjes gekregen en daar waren we al heel blij mee, maar nu ging hij ook nog bloeien!

In een klein leeg hoekje had Paul wat cannazaadjes gegooid en die kwamen op, maar we hadden geen idee van welke canna´s ze waren, want alle zaadjes zaten door elkaar in een doosje.

Het bleken de felrode te zijn; leuk zo tegen de grijze muur. 

 

Aan de stam van de afgeknipte yucca kwamen vorige maand wat uitlopers, maar die hebben niet echt veel haast.

Maar het lijkt erop dat er naast een nieuwe yucca komt.

De bougainville is nog nooit zo groen geweest.

En alhoewel hij er nog lang niet zo uitziet als de weelderig bloeiende bougainvilles die we overal op het eiland zien, hij heeft voor zijn doen dit jaar ongelofelijk veel bloemetjes.

Het was erg leuk om steeds weer nieuwe bloemetjes te ontdekken. 

En dan de bijna weggehaalde plumeriastam...ik had het idee dat als je er naast zou gaan zitten je hem kon zien groeien.

Niet te geloven hoe snel dat deze maand gegaan is, er zijn zelfs al nieuwe takken aan het vormen! 

Maar het leukste is toch wel het mini vijgje, dat groeit heel langzaam maar zeker door en ik vind het toch schattig.

 

Opspattend water

 

Sinds begin van de week zijn de golven weer zo hoog dat, als ze stuk slaan tegen de rotsen, we het opspattende water weer boven de kustlijn zien.

Daarmee is ook de zoutspray weer terug, wat met name voor de tuin minder leuk is, maar het is wel  een schitterend schouwspel.

 

Feest in het buurdorp

Het aantal (kerkelijke) feesten hier op het eiland is niet meer bij te houden, elke week is er wel ergens iets te vieren, wat natuurlijk wel heel vrolijk is.

Wij wonen op ongeveer 200 meter van de grens met het buurdorp São Vicente Ferreira en ik had gelezen dat er daar deze week een religieus feest zou zijn en een uur later was ik weer vergeten.

Komen we gisteren terug uit Ribeira Grande, staat de straat naar het zwembad aan twee kanten helemaal vol en was het een heel gedoe om er doorheen te komen.

We vroegen ons af wat er aan de hand zou zijn, want als het druk is bij het zwembad komen ze bij ons voor de deur parkeren en nooit aan de andere kant van de straat.

Maar toen we wat dichterbij kwamen zagen we een soort praalwagens en toen ben ik even uitgestapt om foto´s te maken.

Het bleek dat er een soort optocht door het dorp gehouden werd en dit was het vertrekpunt.

Voor een niet al te groot dorp hadden ze er best veel werk van gemaakt, want er waren in totaal 10 wagens.

"Zolang er geen Paus is, is er feest in het conclaaf!" 

Grappig om dit onverwacht even te zien.
 

Sprookje Week 34

 

Afgelopen week las ik het sprookje De Witte Slang.

Dat zei me niet veel, maar toen ik een stukje gelezen had kwam het me vaag bekend voor, ik zal het vroeger wel eens gelezen hebben.

Het was een leuk verhaaltje, dat ik vlot kon lezen.

Yves 207

 Ik wist dat er in Ribeira Grande, bij het Museu Municipal, ook nog een Yves´ moest zijn, dus daar ging ik naar toe om er een foto van te maken.

Maar nadat ik om het museum gelopen was en alle muren had bekeken, had ik  het kunstwerk niet kunnen ontdekken.

Pas toen ik door het hek de bijbehorende ´tuin´ van het museum inkeek, zag ik in de verte, tegen een muur iets wat weleens het kunstwerk zou kunnen zijn.

En ja hoor, na inzomen met de camera, kon ik ook dit kunstwerk op de foto krijgen. 

 

Grote eendenmossel

 Afgelopen maandag liep ik op het strand in Ribeira Grande, toen in de verte iets mijn aandacht trok.

Het zag eruit als een boomstam, maar wel een met een vreemde textuur.

Dichterbij gekomen zag ik dat hij helemaal bedekt was met schelpen.

Nou dat moest ik natuurlijk van heel dichtbij bekijken en op de foto zetten.

 Zoiets had ik nog nooit gezien, honderden schelpen in allerlei formaten en rare gele dingen die eruit kwamen.

Ze deden me aan mosselen denken en toen ik het thuis op ging zoeken bleken het Lepas anatifera - gooseneck barnacle - grote eendenmossel te zijn.

Die gele slangetjes bleken dus de nu inmiddels dode mosselen te zijn...

Ze hechten zich vast aan voorwerpen die drijven in het zeewater en hebben een voorkeur voor drijfhout.

En dan drijf je lekker op zo´n boomstam door de oceaan en spoel je aan op een strand in Ribeira Grande...

Zielig voor alle mosselen, maar ik vond het heel bijzonder om te zien. 

 

Yves 206

 

In het centrum van Ribeira Grande zag ik dit kunstwerk.

Daar ging natuurlijk al mijn aandacht naar toe en zo zag ik later pas dat er op de eerste verdieping azulejos hangen met een hele beschrijving, dus de volgende keer moet ik maar eens kijken wat daarop staat.

 

Julian is jarig

 

en daarom zijn we vanmorgen gebakjes gaan halen om dat te vieren.

Sprookje Week 33

 

Las ik in week 32 een fabel over een haan, afgelopen week  ging het over een kip; Het Rode Kippetje.

Dat schijnt in het Nederlands bekend te zijn door het boekje van Max Veldhuis of het Gouden Boekje Kippetje Tok.

Ik kende ze geen van beide, dus voor mij was het een heel nieuw verhaaltje, wat leuk, maar voorspelbaar was. 

Zwarte Kat

 17 Augustus is de Nationale Dag van waardering voor de zwarte kat.

 Deze dag moet helpen de angstaanjagende legendes en het bijgeloof over de zwarte kat te doen afnemen.

En al mist ons zwarte mormel me natuurlijk voor geen meter, ik mis Mandu (en Maui natuurlijk ook) wel elke dag. 

Azorina vidalii

 Ze bloeien weer volop, de Azorina vidalii oftewel de Azoren klokjesbloem.

Ze zijn endemisch; d.w.z. dat ze een zeer beperkt natuurlijk verspreidings gebied hebben.

 Je ziet ze vooral langs de rotsachtige kusten, op kliffen, kiezel- en zandstranden en  lavastromen,

Dit jaar staan er ook heel wat in het veldje naast ons huis.

 En zelfs in het hoekje waar bouwafval bedekt nu bedekt is met gras.

Ik vind het hele vrolijke plantjes.
 

Begs & Amigos

 We moesten boodschappen doen en omdat we een leuk lijstje hadden besloten we om naar de Continente in Ponta Delgada te gaan.

Op de kopse kant van de boekenafdeling staan allerlei boeken over de Azoren; heel wat toeristenboekjes, maar ook bijvoorbeeld gedichtenbundels van Azoreaanse schrijvers, boeken over de flora op de eilanden en andere onderwerpen zoals de theeplantages en de vroegere walvisvaart.

Ik liep er voorbij, maar uit mijn ooghoek zag ik dit boekje

Begs & Amigos - Uma mini aventura no mar dos Açores / Begs & Vriendjes - Een mini avontuur in de zee van de Azoren en dat kon ik natuurlijk niet laten liggen.

Het boekje is gemaakt om kinderen te leren en te inspireren over het belang van de oceanen, de bescherming ervan en de plasticvervuiling.

Er stonden ook Engelstalige exemplaren, maar ik heb voor de Portugese versie gekozen.

Thuis zag ik dat er nog een (eerste) deeltje moet zijn en dat wil ik nu natuurlijk ook hebben, voor wat je nu wel mijn walvisboekjesverzameling kun noemen. 

Yves 205

 Het is me weer eens gelukt om de volgorde om zeep te helpen, na 204 komt 205 en niet 208....(dyscalculie)

Goed, er zaten dus nog 3 kunstwerken van Yves tussen, waarvan dit de eerste is.

Het is in Ribeira Grande tegenover een museum.

Yves 209

 En toen kwamen we dan verderop in de straat in Achada bij het huis met de walvis erop.

Ik had er foto´s van gezien en vond hem erg mooi, maar hier was er niet veel van te zien omdat een groot schuifluik een heel groot deel van de walvis bedekt...

De (Amerikaanse) mevrouw die in het huis woont, zag ons en kwam een praatje maken.

Ze vertelde dat ze pas nadat de muurschildering gemaakt was besloten hebben om het schuifluik te maken en dat er dus niets anders opzat dan dat het ding overdag voor de mural staat.

Ik denk dat ik een walvis IN huis toch handiger vind :-) 

Sprookje Week 32

 

Afgelopen week las ik weer een fabel: De Haan en de Vos.

Dit is boekje nummer 71 en daarmee ben ik aan de laatste 10 begonnen. 

Zeemonster

 Wandelen op het strand en zoeken naar schelpen en zeeglas is heel fijn, maar tegelijkertijd zie ik de ongelofelijke hoeveelheid rommel dat op het strand ligt.

Veel (plastik) is aangespoeld, maar er wordt ook vanalles achtergelaten, ik heb zelfs een keer een koffer gezien; daar heb ik maar niet ingekeken :-)

Van de week lag het laatste, minst drukke, stuk van Praia Monte Verde vol met piepschuimballetjes.

Dat gaf een schitterend patroon langs de vloedlijn, maar het is natuurlijk afschuwelijk dat het er ligt, want het wordt niet afgebroken...

Terwijl ik er zo naar liep te kijken en nadacht over wat een puinhoop mensen toch maken van de aarde, zag ik in de piepschuimballetjes een zeemonster.

 

 

Janthina janthina

 

Ik had al eens een klein stukje van een paarse schelp gevonden en toen ik opzocht waarvan dat was geweest zag ik dat het waarschijnlijk een Janthina janthina / Violet Sea Snail / Paarse zeizeiler moest zijn geweest.

De foto´s die ik zag vond ik heel mooi en het leek me fantastisch om er een keer een te vinden.

Gistermiddag lag dit schitterende, gave exemplaar op het strand op me te wachten. 

Sprookje Week 31

 

Na boekje nummer 69 kwam 70 en dat is "De Prinses en de Herder".

Dit was een van de eerste boekjes die we van deze serie kochten en ik had het dan ook al gelezen.

Het  is de legende over het ontstaan van Lagoa Verde en Lagoa Azul; de twee meren van Sete Cidades, op ons eigen eiland, wat het extra leuk maakt.

Maar alles aan dit boekje is leuk: het verhaal, de tekeningen en het liedje, dus ik heb het gewoon nog een keer gelezen.

 

 

 

Yves 208

 
Gisteren maakte ik een foto van een kunstwerk en dat was in mijn mapje nummer 246, dus ik loop 'een beetje'  achter.

Een poos waren we in Nordeste geweest en op de terugweg reden we door Achada, omdat ik wist dat daar een kunstwerk met een walvis was en dat wilde ik natuurlijk heel graag zien.

Maar toen we de straat in reden, zagen we nog een kunstwerk, deze was met mijn favoriete huisdier.

White Ocean

Op de eerste zaterdag in augustus is het hele historische centrum van Ponta Delgada versierd voor het White Ocean festival en net als andere jaren hebben we ervoor gekozen om ´s middags de versiering te gaan bekijken en het drukke festival ´s avonds over te slaan.

De versiering hangt ieder jaar op andere plaatsen en er zijn ook nieuwe dingen, dus het is steeds weer een verrassing wat je te zien krijgt. 

Deze visjes waren bijvoorbeeld nieuw.

De schelpen niet, maar nu waren ze in vrolijke kleurtjes geschilderd

Rondom de kerk stonden allemaal grote, gekleurde schildpadden.

De octopustentakels waren er ook weer

maar er was nu ook een nieuwe octopus, die nog niet helemaal 'uitgevouwen'  was, maar er zo toch ook al heel leuk uitzag.

Voor het gemeentehuis hing het vol met allemaal schitterend geschilderde vissen

Natuurlijk waren er ook weer verschillende straten waar kwallen hingen.

In dit straatje hingen dan weer allemaal zeedierknuffels, wat ik ook heel leuk en vrolijk vond.

Aan de gebouwen rondom Portas da Cidade (de stadspoort) hingen allemaal hele grote zeesterren in allemaal bonte kleuren.

Deze schildpadjes hebben we andere jaren zien hangen, nu lagen ze rondom de haven

en daar was ook de levensgrote opblasbare walvis, absoluut mijn favoriete dier in de oceaan.

Zoals altijd als we aan het wandelen zijn in Ponta Delgada, dronken we koffie bij de haven.

Vervolgens liepen we weer door de stad, naar boven, want we hadden de auto in de parkeergarage van het winkelcentrum gezet.

Daar hebben we gelijk wat boodschappen gedaan en gegeten en omdat we geen zin en toen zijn we weer naar huis gegaan.

Geen White Ocean Festival voor ons, maar we hadden een hele fijne middag en vonden het ook dit jaar weer geweldig om alles (rustig) te kunnen bekijken.