Op stap met Julian dag 2

Vandaag stond Furnas op het programma. 

We rijden daar altijd naar toe via Maia en omdat we toen weer langs de theeplantage kwamen wilde Julian graag nog even kijken of de vrouwen aan het werk waren.

Dat waren ze, ze zoeken lange houtige stokjes uit de hele berg thee, terwijl ze gezellig met elkaar zitten te kletsen. 

Halverwege de weg van Maia naar Furnas is een miradouro waar je een heel mooi uitzicht hebt over het stadje en Lagoa das Furnas.

Beneden ons zagen we de fumarolas, waar we later op de dag zouden gaan kijken.

In Furnas parkeerden we de auto en gingen we op weg naar de caldeiras.

Het eiland is het hele jaar door heel groen en daardoor heb krijg je niet echt het gevoel dat het herfst is, maar hier, in het parkje langs het riviertje, waren wat loofbomen die verkleurde bladeren hadden. 

In deze bron stroomt warm water in een poel die overloopt in de koude rivier, wat heel apart is.

Er ligt een cache en ik dacht die wel even te gaan pakken, want als ik een bad neem is dat altijd vrij heet en hier zie je regelmatig mensen liggen te badderen, maar het was veel warmer dan ik gedacht had en ik kon er niet in staan.

Gelukkig was Julian vuurvaster en hij heeft de cache wel kunnen pakken. 

Nadat onze voeten weer droog waren zijn we verder gewandeld.

Bij de caldeiras zagen we allemaal `schotten` staan, dat bleken allemaal beschilderde stukken hout te zijn, die allerlei taferelen uitbeelden die met Kerst te maken hebben.

Ze stonden overal, er was echt veel werk van gemaakt. 

Zoals altijd borrelde de caldeiras weer enorm, ik blijf het facinerend vinden.

Natuurlijk gingen we ook even langs het aparte elektriciteitshuisje.

In het centrum viel mijn oog op een nieuwe boekentil.

Ik ging er even in kijken of er iets leuks was;  het eerste boek dat ik pakte was Nederlands :-) het tweede ook, vast een toerist die zijn boeken heeft achtergelaten. 

We zochten nog een cache bij de achterkant van Parque da D Beatriz; een schitterend park dat maar één maand per jaar voor het publiek toegankelijk is.

Ook maakten we een stop bij de bron waar wel lekker water uit komt en tot onze verbazing was er nu helemaal niemand, anders staan de locals altijd opgesteld in rijen om waterflessen te vullen.

Vervolgens reden we het stadje uit en gingen we naar Lagoa das Furnas omdat julian graag de fumaroles wilde bekijken.

Boven ons lag de miradouro waar we vanmorgen stonden. 

Hier wordt de plaatselijke specialiteit, cozido, gemaakt.

Alle ingredienten van de stoofschotel gaan in een grote pan en die wordt voor een uur of 6 begraven in een van de fumaroles.

Er zit vlees in dus wij hebben het nooit gegeten, maar het schijnt een zwavelachtige smaak te hebben. 

Toen we uitgekeken waren in Furnas reden we terug via Vila Franca do Campo, waar we ook gelijk even zijn gaan kijken.

Het plan was om koffie te gaan drinken op het terras aan de haven, maar dat was vandaag dicht.

Aan de andere kant van de weg is de bakkerij waar de queijadas (do Morgado) worden gemaakt.

Die zijn hier net zo beroemd als de pasteis de nata, er is zelfs een postzegel van.

Normaal gaan we hier nooit naar toe, omdat het wemeld van de toeristen, maar nu was het heerlijk rustig en konden we ook foto´s maken van de dames die de queijadas aan het maken waren.

Hier werden ze net met poedersuiker bestrooid. 

Uiteraard aten we er eentje bij de koffie.

Toen we dat op hadden waren de dames net bezig met inpakken; eerst apart in een papiertje, dan een doosje vouwen en er een bepaald aantal instoppen. Leuk om weer eens te zien.

We wandelden nog even langs de haven en daar zag ik dit Cory hotel.

De afgelopen weken was er veel aandacht, want in oktober en november verlaten de jonge vogels voor het eerst hun nest, op weg naar de open zee, maar ze dwalen vaak af als ze licht zien en stranden dan op plekken langs de kust waarna ze niet meer weten waar ze naar toe moeten.

Zulke verdwaalde vogels worden dan voorzichtig in speciale dozen gedaan en opgevangen  door speciale mensen die ervoor zorgen dat ze weer terug kunnen naar waar ze horen.

Bij ons in het zwembad belanden ze ook wel eens en daar hebben de redders dozen, dus dit hotel was weer iets nieuws voor ons. 

We reden nog even de berg op, naar Santuário de Nossa Senhora da Paz

waar we een schitterend uitzicht over Vila Franca hadden.

Weer terug in Ponta Delgada zijn we gaan eten op de foodplaze in Parque Atlântico, waar de grote kerstboom met het hele kersttafereel stond.

Ook de hoge ramen aan de voorkant waren helemaal voorzien van lichtjes.

Je mag eigenlijk geen foto´s maken in het winkelcentrum, maar hebben het toch even stiekem en snel gedaan.