Ik vind het altijd leuk om via wegen (lees weggetjes) te rijden waar we nog niet geweest zijn, om zo weer nieuwe dingen te zien, dus toen we vanaf de Fogo aan de zuidkant van het eiland weer beneden waren, namen we een weggetje dat dwars het eiland over ging.
Na een poosje zagen we dit bord
Het was nog meer dan twee kilometer het land in en na ongeveer een kilometer reden we een Florestal (park) binnen.
Daar werden we tegengehouden door een vriendelijke guarda (bewaakster) die ons vertelde dat we nog wel door mochten rijden, maar dat het park over twintig minuten zou sluiten.
We dachten dat dat te doen moest zijn, maar de weg ging al snel zigzaggend omhoog en in de weg waren diepe gleuven om het water af te kunnen voeren, dus het schoot niet op.
Paul heeft de auto gekeerd en we zijn terug naar beneden gereden waar we tegen de bewaakster zeiden dat we een andere keer terug zouden komen.
Gisteren was het weer heel mooi weer en Paul had bedacht dat we wel konden gaan lunchen op de miradouro.
We maakten broodjes klaar en gingen weer die kant op.
Als er geen tijdslimiet is, is het allemaal een stuk ontspannender.
De laatste 200 meter moesten we lopen en toen kwamen we bij de miradouro.
Het was duidelijk dat de voorste rij bomen gekapt was voor het uitzicht en dat was schitterend.
Je kijkt hier over het smalle stuk van het eiland en kunt aan beide kanten de oceaan zien.
Het was even goed kijken, maar de olifant (rots) is een goed herkenningspunt om ons huis terug te vinden.
En toen hebben we, terwijl we genoten van het zonnetje en het mooie uitzicht, zittend op de rand van de miradouro onze broodjes opgegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten