Água do Alto

 We hadden een labcache gedaan die eindigde in Ribeira Chã en waren van plan om door te rijden naar Vila Franca do Campo om daar op ons favoritete terrasje wat te gaan drinken.

Nu heb ik een kaartje waarop veel kunstwerken van Yves staan die we nog niet gezien hebben,  als we dan ergens komen kan ik zien of er in die plaats een of meer zijn.

Zo had ik gezien dat er in het kleine dorpje Água do Alto twee moesten zijn en omdat we daar langs kwamen, nam Paul de afslag naar beneden, parkeerde de auto op een piepkleine parkeerplaats waar nog net één plaatsje vrij was en ging ik foto´s maken van de kunstwerken.

Toen ik terug kwam op de parkeerplaats zag ik op het infobord dat er twee watervallen moesten zijn op een groen trail en we besloten om die te gaan bekijken.

Dus trokken we onze "de paden op de lanen in schoenen" aan en gingen we op pad. 

Eerst liepen we door één van de twee smalle straatjes die het dorpje vormde.

De dorpskattepoezen lagen overal heerlijk te slapen

We liepen langs een totaal verroestte buis, die vroeger waarschijnlijk diende om het water vanaf de waterval naar het dorp te krijgen.

Het verharde pad ging over in een zandpad, dat enigszins omhoog ging.

Onder ons zagen we kleine poel waar een hele kleine waterval was, maar die was niet te zien vanaf deze kant.

Er waren een aantal jongeren, die zichzelf met behulp van het touw de poel in lieten vallen, net als je wel in films ziet.

Het pad ging onder de buis door en via allemaal stenen moesten we aan de overkant van het stroompje zien te komen, wat nu geen probleem was omdat het al heel lang droog is, maar ik kan me zo voorstellen dat na hevige regenbuien het er hier een stuk wilder aan toe gaat.

Het pad kwam uit, in een droge rivierbedding, waar we het laatste stukje doorheen moesten lopen.

Ik had geen zin om natte schoenen te krijgen, dus die heb ik uitgetrokken en ben op mijn blote voeten verder gegaan.

En aan het eind was een schitterende en heldere poel, met Cascade de Segredo, oftewel de geheime waterval.

Er waren hier ook alleen maar locals die genoten van het koele water en de schitterende omgeving.

Wij hadden onze zwemspullen net meegenomen uit de auto, maar ik heb een poos heerlijk in het water gestaan.

Wat een prachtige plek was dit.

Na een poos zijn we weer terug gewandeld en toen we van het zandpad afkwamen hadden we een mooi uitzicht op het kleine dorpje Água do Alto, dat betekend water van bovenaf en nu weten we dus ook waarom het dorpje zo genoemd is.

Geduld

 

Als je op een eiland woont met smalle wegen, moet je geduld hebben, soms héél veel geduld :-)

Sprookje Week 36

 

Afgelopen week las ik het sprookje van Koning Midas .

Het was een heel leuk boekje, met een heel erg leuk en goed mee te zingen liedje.

Quote op Miradouro

 

Op weg naar Mosteiros zagen we dit nieuwe bordje op een van de miradouros.

"Er gaat niets boven

de vrede die

de natuur

ons geeft".

 

Ik vind het mooi!

Verrassing!

Twee weken geleden zag ik voor het eerst een engelentrompetboom met roze bloemen en nu blijken wij er ook een te hebben.

We hebben er eentje die vorig jaar oranje/gele bloemen had.

Maar na een storm en veel zoutspray, was hij bijna helemaal weg; we hebben hem verplaatst naar de andere kant van de tuin, zo van we zien het wel of het nog wat wordt en er een andere bij gekocht.

Van de week was duidelijk te zien dat er bij de nieuwe struik twee bloemen in ontwikkeling waren en toen ik vanmorgen de rolluiken opende zag ik dit

en ik was helemaal stomverbaasd dat de bloemen roze waren, maar wat hartstikke leuk!

Ik vergelijk onze tuin wel eens met een verrassings-ei, want steeds opnieuw worden we weer verrast.

 

Pico da Pedra

 Normaal rijden we altijd om het dorpje Pico da Pedra heen, maar we wilden nog wat caches vinden voor de zomerchallenge en zo  kwamen we nu voor de eerste keer in het dorpje

Nu we er toch waren hebben we er ook gelijk maar even rondgewandeld.

Er is vast weer een of ander feest op komst want de kerk is prachtig versierd met verlichting.

Het dorpspleintje met een fontein en een muziektent

Een moderne azulejos; heel kleurrijk, maar ik vind de oudere in blauwtinten toch mooier.

En vanaf de ´veranda´ voor het gemeentehuis hadden we een schitterend uitzicht.

Het is een schattig dorpje, met verder nog een supermarkt, restaurantjes een postkantoortje en zelfs twee bankautomaten (kom daar in Belgie eens om....) en het was leuk om er even rond te kijken en de cache hebben we ook nog gevonden!

Middagvullend programma

Ik was net van plan om eindelijk eens een hele middag te gaan knutselen toen Paul zondag, net na de lunch, naar boven met een gele zak...

onze grote maisvriend had net weer verse vijgen gebracht, 3,5 kilo deze keer.

Dat werd dus nieuwe vijgenjam maken, maar omdat we geen potjes meer hadden ging Paul naar Agriloja om nieuwe te kopen, terwijl ik alle vijgen uitlepelde.

Toen Paul  weer thuis kwam was ik ook net klaar, dus werden de potjes uitgekookt

en de nieuwe jam gemaakt.

Alles was klaar om de potjes te gaan vullen.

Daar gebruikte ik deze keer een grote trechter voor, zodat er eigenlijk geen kans was dat de jam naast de potjes en op mijn hand zou komen.

Dat werkte perfekt. 

Het eerste potje was gevuld, maar toen ik het omdraaide om het op z´n kop op de theedoek te zatten liet het deksel los en stroomde de inhoud over de binnenkant van mijn hand over vier vingers naar beneden.

Nou ik denk dat alle buren me gehoord hebben, niet te geloven hoe zeer dat deed.

Gelukkig stond ik naast de kraan, dus gelijk mijn hand onder lauw water.

Paul belde met Julian (onze EHBO'er) om te horen hoe lang dat moest:20 minuten.

Nu is het niet de eerste keer dat ik iets verbrand en het zal ook wel niet de laatste zijn, maar dit was wel het ergste tot nu toe.

Maar omdat ik dus wel eens brandwondjes heb, is er ook altijd biogaze in huis en sleep ik dat ook overal mee naar toe.

Hier is het niet te koop, dus hebben we het meegenomen uit Belgie en dat was nu maar goed ook.

Vier vingers ingepakt en daarna mijn hand en toen is Paul snel naar de drogist gereden om verband te gaan halen zodat alles afgedekt kon worden.

Toen Paul de dekseltjes bekeek, bleek het dat het een ander formaat was dan de eerst, het scheelde maar een milimeter, maar dat was dus genoeg om los te schieten.

Hij is terug naar de winkel gegaan om nieuwe, en nu goede te kopen en het gekke is dus dat ze geen potjes hebben die bij die dekseltjes passen, dus wel heel raar van de winkel.

Nadat hij terug kwam hebben we de jam weer gekookt, potjes gevuld en afgesloten met de goede dekseltjes.

De middag was inmiddels voorbij, van knuselen en andere dingen doen kwam helemaal niets meer met die hand, maar de jam is weer heerlijk en we hebben er inmiddels ook een aantal mensen, zoals de buren, blij mee gemaakt.

Toeristen prijzen

 

Normaal zijn ze zo rond de 4 a 5 euro per kilo, maar in het toeristenseizoen swingen de prijzen van de Azoreaanse ananassen de pan uit, met dit jaar de hoogste prijs tot nu toe....

Gelukkig is het toeristenseizoen bijna over en zullen ook deze prijzen weer normaal worden.

Sprookje Week 35

 

Afgelopen week las ik het boekje "De mier en de sneeuw".

Ik kende het niet en dacht dat het een fabel was, maar onder fabels kon ik het nergens vinden.

Toen ik verder zocht bleek het een verhaal uit de Portugese Folklore te zijn (verhalen uit het oude Lusitania).

Het is altijd leuk om nieuwe sprookjes/verhaaltjes te lezen en dit was een leuk verhaaltje met een enorm vrolijk liedje.