Op stap met Julian dag 3

´s Ochtends moest Paul een aantal dingen telefonisch regelen.

De oceaan was heel erg kalm, zo kalm hebben we het in geen weken gezien, dus ik dacht even walvissen te gaan spotten, keek door mijn verrekijker en gelijk bingo recht voor de deur!

Een van de dingen die Julian graag wilde gaan doen was een walvistour en aangezien er iets mis was met de website, was dat een van de dingen die Paul telefonisch ging regelen.

En zo gingen wij dan ´s middags voor de allereerste keer op de Azoren mee met een walvistour. 

In de haven lagen twee cruisschepen, waarvan er een wel enorm groot en hoog was en toen leek de boot waar wij op zaten toch wel erg klein. 

Het was prachtig weer en het was heerlijk bovenop het dek.

Na een poosje kwam de westpunt van het eiland in zicht 

en na nog een poos ook de oostpunt en konden we het hele eiland zien liggen.

We bleven maar varen en waren na bijna anderhalf uur halverwege Santa Maria, dat er door de wolk die erboven hing net uitzag alsof er een vulkaanuitbarsting was.

Maar toen kwamen we dan toch eindelijk bij de plaats waar de spotters de walvissen gezien hadden én ze waren er!!!

Er zijn (terecht) regels voor hoeveel boten er rondom de walvis(sen) mogen liggen, wat de afstand moet zijn en hoelang ze mogen blijven liggen, zodat de dieren niet de hele dag belaagd worden.

Na een poosje gingen we een stukje terug waar een andere groep spermwhales rondzwommen. 

Het blijft fantastisch om deze dieren van zo dichtbij te kunnen zien.

Ik heb een aantal foto´s gemaakt, maar toen ben ik gewoon gaan kijken, want ik wil zoiets bewust meemaken en niet helemaal via het schermpje van mijn camera. 

De foto´s zijn toch weer een mooie herinnering aan een geweldige tocht. 

In Ponta Delgada is een gevangenis, maar die is vanaf het land heel slecht te zien.

Op de terugweg voeren we er bijna recht op af en kon ik er een foto van maken. 

Eenmaal weer terug aan wal kon er ook nog een foto van de boot gemaakt worden zonder dat er allemaal mensen voor stonden.

Het was een heerlijke tocht, Julian vond het natuurlijk ook geweldig dat hij weer eens walvissen heeft kunnen zien en Paul is niet zeeziek geworden, dus iedereen was happy. 

We zijn naar de andere kant van de cruiseterminal gelopen, naar het terrasje waar we altijd koffie drinken. 

We hebben nog wat door de stad gelopen en toen zijn we Grieks gaan eten.

Ik had nog niet zo lang geleden over dit restaurantje gelezen en gezien dat er voor de meeste gerechten vegetarische opties waren, maar we waren er nog niet aan toegekomen om er te gaan eten.

En het ging niet, zoals veel restaurants pas laat open, maar vanaf lunchtijd tot 21.00 uur is het open en aangezien wij voor Azoriaanse begrippen erg vroeg eten (half zes/zes uur) is dat ideaal voor ons. 

Na een heerlijke maaltijd (dit restaurant gaan we zeker vaker bezoeken) zijn we nog even de kerstverlichting gaan bekijken.

Als je het grootste gedeelte van de tijd nog in zomerkleding en zonder jas rondloopt, heb je helemaal niet het idee dat het volgende maand al Kerst is. 

Ze maken er hier veel werk van en het is leuk om de sfeervol verlichtte stad te bekijken.

Het stadhuis is helemaal ´behangen´ met lichtjes.

Over het wandelpad langs de haven, voor het plein, staat een enorme kerstboom die gemaakt is van allemaal snoeren met lichtjes die steeds van kleur veranderen.

Omdat hij over het wandelpad staat, kun je er onderdoor lopen en dat vond ik eigenlijk nog een veel mooier gezicht.

Het was weer een hele fijne dag!