Julian wilde graag wat labcaches doen die aan de zuidkant van het eiland liggen en we begonnen in São Roque.
Op de miradouro hadden we een mooi uitzicht op Ilhéu de Rosto de Cão
en Lagoa aan de ene kant en Ponta Delgada aan de andere.
We kwamen bij een soort uitkijkpunt waar je het eilandje vanaf de andere kant kunt bekijken en toen zag ik onder ons een piepklein strandje liggen.
Dat is er alleen maar bij eb en we hadden het daarom nog nooit eerder gezien.
Natuurlijk moest ik er even naar toe en ik vond er zowaar nog 3 mooie stukje seaglass.
Op Praia de São Roque waren we ook nog nooit geweest; of het is er hartstikke druk en kunnen we nergens parkeren, of het is vloed en dan is het strand zo goed als weg.
Voor een van de waypoints moest Julian op het strand zijn, tja en toen we daar toch waren :-)
De volgende labcache was er een van ons in Lagoa.
Toen we bij de zonnewijzer stonden, scheen de zon, dus ik ging op de novembersteen staan en mijn schaduw viel precies tussen de 13 en 14, dus 13.30 uur
en dat klopte precies!
Julian had van de week gezegd dat hij de Cerâmica Viera niet hoefde te bekijken, maar toen hij op de parkeerplaats een vraag beantwoord had, wilde hij toch wel graag even binnen kijken, wat we dus gedaan hebben.
Het is altijd leuk om te zien hoe het keramiek van het eiland hier met de hand wordt gemaakt.
Lagoa is lastig om te rijden, hele smalle straatjes en bijna allemaal eenrichtingswegen.
Ik had uitgestippeld hoe we van A naar B moesten rijden, maar er was een of ander event en we moesten omrijden.
Ineens zag ik deze mural van de Romeiros en die wilde ik graag even op de foto zetten.
Na Lagoa reden we door naar Água de Pau.
Labcaches waren niet het enige dat we zochten, ik had ook een paar Yves op de kaart staan enzo kwamen we in een straatje waar we een mooi uitzicht over een baai hadden.
Bij het zwembad en de haven hadden we dan weer een mooi uitzicht op Ilhéu de Vila Franca do Campo.
We keken bij de haven en dronken koffie in het restaurantje waar we vroeger altijd koffie dronken.
Het is nu een toeristische hotspot geworden en helemaal overrated en overpriced.
Omdat we alleen maar koffie wilden werden we weggemoffeld in een hoekje, we kregen lauwe oploskoffie, dus hier gaan we nooit meer naar toe.
In het centrum van Água de Pau konden we nergens parkeren en aangezien Paul al zoveel gelopen en autogereden had, geloofde hij het wel om ook hier naar boven te klimmen, dus gingen Julian en ik samen naar boven
eerst keken we bij het kapelletje
en daarna, op het eind van de bergrug, bij de miradouro.
Vanuit het dorp werden we gezeldschap gehouden door een kattepoes, die gezellig mee omhoog wandelde
en daarna ook weer mee naar beneden ging tot ze weer bij haar huis was.
Julian wilde graag nog een keer bij de Chinees eten, daar is in het weekend buffet, maar omdat ze pas om 18.00 uur open gaan en we geen zin hadden om een uur op de stoep te gaan zitten, zei Paul dat we wel even op Praia das Milicias konden gaan kijken, nou dat hoef je mij geen twee keer te zeggen.
We zagen een mooie zonsondergang.
En, alhoewel jutten lastig was omdat het al donker werd, heb ik toch nog wel wat seaglass kunnen vinden.
Toen ik eindelijk eens een stukje blauw glas vond, was mijn dag natuurlijk helemaal perfekt.
We hebben heerlijk gegeten en dat was weer een fijne afsluiting van een geweldige dag.
Na Lagoa reden we door naar Água de Pau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten