Toen we in Malta waren kreeg Paul een aanbieding van Brussels Airlines. Je kon een voucher kopen en dan tussen 15 april en eind juni naar een Europese stad van je keuze vliegen. We waren van plan om later dit jaar naar de Azoren te gaan en om in het voorjaar Barcelona of Lissabon te gaan bekijken, dus die voucher kwam mooi uit.
Paul zou Paul niet zijn als hij niet aan het rekenen ging om te kijken of het haalbaar was om de Azoren met Lissabon te combineren en toen bleek dat de totale vliegkosten via Lissabon goedkoper zouden zijn dan alleen een retourtje Azoren, was de keus niet zo moeilijk en werden de twee gecombineerd.
Op de heenreis is er een wachttijd van 4 uur op Lissabon, op de terugreis haal je het niet om op dezelfde dag thuis te komen en daarom bleven we op de terugreis 6 dagen in Lissabon.
En zo stonden we op vrijdag 26 april al heel vroeg op de airport van Ponta Delgada, om met de inmiddels uitgestaakte Sata (nationale luchtvaart maatschappij van de Azoren) naar Lissabon te vliegen.
We kochten kaartjes voor de metro.
Dit is een slim en milieubewust systeem, je koopt een kaartje
met daarop het aantal ritten dat je denkt nodig te hebben en als je
daar doorheen bent kun je hetzelfde kaartje herladen.
De metro kwam snel en zonder over te stappen kwamen we bij het
metrostation bij het hotel aan. Nu heeft het hotel een ingan/uitgang
voor de deur, maar ondergronds is het nog niet zo makkelijk om die te vinden, omdat
je er misschien wel 500 meter voor moet lopen (nadat je uitgevonden hebt
welke kant je op moet). Wij namen natuurlijk een uitgang naar boven, die
heel ergens anders aan kwam en omdat we geen zin hadden om een heel eind
met de grote koffers over hobbelkeitjes te lopen, hebben we een taxi aangehouden
en toen stonden we in een paar minuten voor het hotel.
Hadden we in Ponta Delgada een bed van we houden nog
heel veel van elkaar, hier was het bed ontzettend groot.
Het nadeel ervan was dat met de grote koffers je steeds
over alles heen moest stappen of verschuiven.
een buro is altijd makkelijk om de laptop op neer te zetten.
Niet op de foto, maar in de badkamer stond het kleinste bad
waar ik ooit in geweest ben.
En vanuit het raam keken we op een soort daktuintje.
We zetten onze spullen op de kamer neer, pakten onze rugtassen in
en gingen op pad om Lissabon te ontdekken.
1 opmerking:
Goh, wat een boeiend leven hebben jullie toch. Alweer in zo'n mooie stad. Kunnen jullie nog even Portugees oefenen.
Een reactie posten