Nu wil Paul al járen naar de parken aan de westkust van Amerika, maar steeds zegt hij dat hij nog eens goed moet nadenken over wat hij wil zien enz...
Ik zag een Krasreis, die wel een mooie route maakte, maar veel te veel kilometers op een dag en overal te weinig tijd om leuk rond te kijken, maar het leek me wel een idee om die als inspiratie voor onze eigen reis te nemen.
Zo gezegd zo gedaan, Paul ging aan de slag en na een aantal dagen flink doorwerken had hij bijna de hele reis geregeld en die ging er zo uitzien:
Het kostte wel extra tijd, maar gelukkig hoefden we niet al te lang te wachten op het Noordstation.
Het koffertje met de laptops en andere elektronica werd er zowaar deze keer niet uitgehaald, maar omdat alles er wel uit moest, moest het daarna ook weer ingepakt worden.
Er was nog geen gate bekend en daarom gingen we zomaar
ergens aan een gate zitten en dat bleek zowaar de goede gate te zijn!
Hier is het vliegtuig net gearriveerd, geen Brussels Airlines deze keer maar KLM.
In Amsterdam waren we iets te vroeg aan de gate en daarom was
er nog niemand om de slurf aan te sluiten dus moesten we wachten.
Toen we eruit konden moesten we van de D naar de F pier, wat
een wandeling van een kwartier was.
We konden gelijk in de rij aansluiten om te boarden en niet
al te lang daarna konden we het vliegtuig in.
De vlucht was heel goed verzorgd, het eten was lekker, we konden net zoveel drinken halen als
we wilden en er waren ook chocolaatjes, maar ze kwamen ook heel regelmatig
langs met drinken.
Op een gegeven kwamen ze zelfs langs met ijsjes of chips!
Wij namen een ijsje.
Het was een hele lange, maar ontzettend rustige vlucht en onderweg heb ik 4 films zitten kijken:-)
Om de een of andere reden was de heen reis een stuk omslachtiger dan de terugreis, want we gingen nu via Los Angeles.
Paul maakte alvast een foto van het In N Out Burgerrestaurant waar we gaan eten (lees vliegtuigen spotten) als we tijdens de reis in Los Angeles zijn.
Hier nam Delta (zit in dezelfde alliance als de KLM) het over en moesten we dus overstappen, daar hadden we 2 ½
uur voor, maar we hebben de vlucht maar net aan kunnen
halen…
Om de USA in te mogen moesten we eerst in de rij voor de zelfscanpaspoorten:
paspoort erin, vinger afdrukken, foto van je gezicht en dan krijg je een soort
ticket.
Maar daarna moesten we nog langs de normale douane en daar
stond een rij van hier naar Groningen.
Het duurde en duurde en als we die hele rij netjes afgewerkt
zouden hebben zouden we ook zeker de vlucht missen, dus Paul heeft iemand van
het personeel aan zijn jasje getrokken en toen mochten we uit de rij, in een
kleinere rij met nog maar 4 mensen voor ons.
Eenmaal bij de douane kregen we weer de vragen waarom we
kwamen en moest Paul weer zijn vingerafdrukken doen en een foto van zijn
gezicht maken, van mij hoefde het deze keer niet en toen kregen we stempels in onze paspoortenband
We zijn heel snel naar de bagageband gelopen en daar
stonden de koffers inmiddels al naast de band.
Snel zijn we toen verder gegaan, maar ze moesten weer
ingechecked worden en we werden door iemand naar een andere terminal gestuurd om bij Delta moesten inchecken.
Daarvoor moesten we uit de terminal waar we waren, buitenom
naar de terminal van Delta, waar ze ons vertelde dat we gewoon in de
internationale terminal hadden kunnen blijven…
Gelukkig was er niemand voor ons, werden de koffers snel
ingecheckt en konden wij hard hollend naar de douane controle.
Door al dat gestress hadden we totaal niet meer aan de
waterflesjes gedacht die we in het vliegtuig gekregen hadden, dus mijn rugtas, waar ze in zaten,
werd eruit gehaald en werd helemaal leeggehaald en gecontroleerd…
Uiteindelijk was alles gecontroleerd, weer ingepakt en
mochten we door, dus wij hard hollen naar de gate en daar konden we dan toch nog
mee op de vlucht naar San Francisco!
Deze vlucht was ook heel rustig en omdat het een
binnenlandse vlucht was konden we in San Francisco zo doorlopen.
We haalden de koffers op en gingen ermee naar de Airtrain
naar het rental car park, dat een stuk buiten het vliegveld ligt.
Dat ging ook heel vlot.
Daar aangekomen moesten we even wachten en toen was Paul aan
de beurt om alle papieren voor de auto te regelen.
Omdat we zolang een auto gehuurd hebben en veel kilometers gaan maken hebben we een hybride Ford Focus meegekregen .Nieuwe Eva met Amerikaanse kaarten bracht ons naar het hotel, dat heel dicht bij de Airport lag, we waren er dus zo.
We kregen
we een kamer op de begane grond, dat scheelde weer sjouwen met de koffers.
Wat was ik blij om een bed te zien.
Hier was het 21.00 uur, maar voor ons was het inmiddels al 6 uur ’s morgens en hadden we de hele nacht
gemist.
Het was een ontzettend lange dag, maar we zijn er; klaar voor de rondreis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten