Toen we definitief besloten hadden om op de Azoren te gaan wonen, schreef ik mezelf in voor een cursus Portugees bij de NHA.
Vol goede moed en enthousiasme begon ik in mei 2013 aan de beginnerscursus en alhoewel het best pittig was, kon ik die in september van dat jaar met mooie cijfers afronden.
Ik ging gelijk verder met de Gevorderden cursus, maar was nog niet goed en wel begonnen of in Belgie werd de pensioenleeftijd aangepast, besloten we om niet te gaan bouwen en het huis zoveel jaren leeg te laten staan, verliep de vergunning en dachten we dat het huis definief van de baan was.
De motivatie om verder te gaan met het leren van het Portugees was totaal weg, de cursus verdween in een kast en die verliep, net als de bouwvergunning, ook na een tijd.
Maar uiteindelijk is het huis er dan toch nog gekomen en wonen we hier met veel meer plezier dan dat we ooit hadden durven dromen.
Maar ja, Portugees....het is en het blijft lastig.
Paul is begonnen om twee keer per week ergens les te volgen, mij sprak dat totaal niet aan want het gaat mij er veel te chaotisch aan toe.
Ik heb daarom mijn oude kursus Portugees, die we wel meegenomen hebben, maar eens afgestoft en ben daar weer aan begonnen.
Vervolgens heb ik een proefles aangevraagd om te kijken of de kursus veranderd zo zijn.
Dat is hij niet, alleen gaat het nu eigenlijk allemaal digitaal en zijn er allerlei online mogelijkheden om te oefenen.
Tja, en dan bestaat er zoiets van stokken achter een deur...:-)
En daarom heb ik mezelf weer ingeschreven en ga ik gewoon weer vrolijk opnieuw beginnen :-)
3 opmerkingen:
Ja natuurlijk. Ik erger me soms aan buitenlanders die na heel veel jaren in Nederland nog steeds de taal niet spreken. Een Turk die ik nog de beginselen heb bijgebracht kan nog steeds geen gesprek voeren. Zijn vrouw die hier pas veel later kwam spreekt de taal vloeiend. Hij wil gewoon niet. Dus natuurlijk gaan jullie Portugees leren.
Mijn man is dyslectisch, spreekt geen woord over de grens en zal het ook nooit leren. Iedereen in ons Franse dorp is gek op hem, hij staat altijd klaar om mensen te helpen. Hij begrijpt heel veel van gesproken taal en redt zich verder met handen en voeten. Het is maar waar je een probleem van maakt.
Ik maak er geen probleem van hoor. Het ergert me, dat is alles. Met mijn Poolse buren die al langer dan tien jaar in Nederland wonen kan ik geen gesprek hebben. Zij spreken geen Nederlands en ook geen Engels of Duits. Ik vind als je in een land woont en blijft wonen, dan leer je de taal. Natuurlijk is dat anders voor iemand die dyslectisch is.
Een reactie posten