Bovenop de Brunei Galary bleek een Japanse daktuin te zijn
een kleine oase van rust in de drukke stad
Het was nu al erg mooi, als de planten bloeien zal
het nog veel mooier zijn (en waarschijnlijk ook drukker).
Boven in het gebouw was een fototentoonstelling en
beneden de World Eco-Fiber and Textile (Weft) Art.
We hebben rondgekeken en werkelijk prachtig kleden gezien
(waarvan ik alleen maar verticale foto's heb).
Dit is een close-up van een van de kleden; ragdun en zo mooi.
Weer buiten zagen we voor The Senate House een filmcrew,
druk bezig met de voorbereidingen voor een film.
Volgend jaar wil ik onze trouwdag 2 weken later vieren :-)
In Crabtree Fields raakten we in gesprek met een oudere man,
die vlakbij dit parkje woont en het als zijn park beschouwde.
Hij vertelde ons dat het in de oorlog hier helemaal platgebombardeerd
was en dat er later dit parkje gemaakt was.
Hij gaf ons een hand en vertelde zijn naam en daarna is
hij een poos bezig geweest om Jolande uit te spreken :-)
wat natuurlijk absoluut niet lukte, call me Jo :-)
Gewoon mooi.
Af en toe kom je ze tegen, privé tuinen net als in de film
Notting Hill, hier op Bedford Square was een hele grote,
die we dus alleen maar vanaf de buitenkant hebben kunnen bekijken.
Tijd om even onze voeten rust te gunnen en een kop
warme chocolademelk te drinken en waar kun je dat
beter doen dan bij...:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten