woensdag 5 februari 2014

Ons krot

Na het ontbijt namen we de snelweg naar Capelas, waar we natuurlijk als eerste naar ons krot (zoals we het huisje van oma nu noemen) gingen kijken.
Het is echt een beetje een onwezenlijk gevoel dat we een heel klein stukje van dit prachtige eiland ons eigendom mogen noemen.
 Het stond er nog steeds :-)
 De voortuin zag er nog wel redelijk netjes uit
 maar de achterkant...wat een dump.
Waarschijnlijk wordt er gedacht van het staat leeg en er gebeurt toch niets mee, laten we daar ons vuil maar gaan storten.
 De hoek rechtsachter was al niet veel beter.
 Links achter staat een soort bloembak., waar dan weer (tot onze verbazing) geen rotzooi in lag.
Tegen de tijd dat er gebouwd gaat worden, komt er een container en wordt de hele boel afgebroken/afgegraven, dus wij hebben er geen pijn in ons buik van.
 We hadden een grote rolmaat meegenomen om het terrein echt op te meten. Het bleek een meter breder te zijn dan we in ons hoofd hadden! Niet verkeerd, maar nu moet het ontwerp van het huis wel wat aangepast gaan worden (iets wat Paul gelijk 's avonds gedaan heeft lol)
 Terwijl we bezig waren met opmeten, kwam de buurman uit het huisje met de blauwe luiken even kijken wat er naast hem gebeurde. Hij knikte toen hij ons zag en ging weer naar binnen.
Wij hadden een soort voorstelbrief gemaakt met daarin ook wat onze bouwplannen zijn en die hebben we in het Portugees laten vertalen, dus die gingen we eerst maar brengen.
Toen we op de deur klopten deed zijn vrouw open en gaven we haar de brief samen met een doos Belgische bonbons. Ze begon de brief gelijk te lezen en ze leek het erg te waarderen, maar behalve obrigada (wat dank je wel betekend) verstonden we natuurlijk niet wat ze zei.
We hadden er ook in laten zetten dat we geen Portugees spreken, maar dat we wel begonnen zijn om het te leren. Toch harder leren de komende tijd, zodat we een volgende keer misschien wel wat met haar kunnen praten.
De buren daarnaast (huisje rechts op de foto) hebben inmiddels hun huis te koop gezet (ze willen vast niet naast ons wonen hahaha).
Ook dat is een krot maar zonder tuin, want alles is beton en het moet  € 60.000,=  kosten. Toen we dat zagen waren we nog maar eens heel blij dat we vorig jaar gewoon DOEN gezegd hebben toen men zei dat het huisje van oma een opportunity was.

4 opmerkingen:

trompke zei

Heb meteen het antwoord op mijn vraag over jullie hotel ;-) Nee, het is niet daar waar ik dacht dus.
Spannend hoor! Ben zo benieuwd hoe alles gaat verlopen en worden!

Jolande zei

Whahaha zit ik dus netjes in volgorde mijn mail te beantwoorden :-)

Ik vind het ook spannend, er moet nog zoveel geregeld/uitgezocht worden, maar goed er is ook al wel veel uitgezocht en besproken.

Ineke zei

Ja, spannend is het zeker! En ik kan mij voorstellen dat het een heel onwezenlijk gevoel is om te beseffen dat jullie een stukje eiland bezitten ;-)

Margriet zei

Lijkt me een geweldig gevoel dat dat stukje eiland nu van jullie is :-) Maar wat een puinzooi hahahaha......maar ik heb er alle vertrouwen in dat het een heel mooi plekje gaat worden!!! Wat een goed idee van die brief voor de buren!