A Mulher de Capote

De Capote e Capelo is een karakteristiek kostuum van Azoren-kleding en was lange tijd het traditionele kostuum van vrouwen (mulher). Geleidelijk raakte het in onbruik en werd het een pittoreske historische curiositeit.  

Het kenmerkende “Capote e Capelo” maakte deel uit van de sociale en culturele identiteit van de Azoren en bestond uit twee afzonderlijke stukken, beide gemaakt van stevige dikke Engelse stof, donkerblauw of zwart, die het lichaam van een vrouw volledig bedekten, waardoor slechts een glimp van het het gezicht te zien was. 

De "Capote" was in feite een ronde cape die tot aan de voeten reikte; de "Capelo" was de brede bedekking van het hoofd, ondersteund door een boog, gemaakt van walvisbot, en door een hennepvoering, die zijn vorm en consistentie verzekerde. 

Van de oorsprong is weinig bekend: volgens sommigen werd het geïmporteerd uit Vlaanderen, volgens anderen is het een bewerking van mantels en kappen die in de 17e en 18e eeuw in Portugal in de mode waren. (vertaalt uit een krantenartikel)

Op het eiland kom je regelmatig afbeeldingen ervan tegen en ik heb inmiddels een fotomapje gemaakt. 

Tegenwoordig is Mulher de Capote een referentiemerk in likeuren uit de Azoren. en de fabriek kun je bezoeken.

Dat hadden we nog nooit gedaan, maar omdat we onze nieuwe labcache rondom Azoreaanse specialiteiten maken, zijn we een week of wat geleden, op de terugweg van de theeplantage, langs de fabriek gereden, maar die was toen net gesloten.

We konden wel alvast de coördinaten bepalen en een vraag bedenken

en ik maakte foto's van alle a mulher de capote die er te zien waren.

Deze handgrepen mogen ook nog eens in mijn handgrepen fotomapje.

Van de week zijn we er op een middag nog even naar toe gereden om binnen een foto van het product te kunnen maken.

De tuin ziet er zo tropisch uit.

De ingang ziet er eigenlijk net uit als een huis.

Naast de ingang staat een kunstwerk van allemaal lege flessen. Ook de a mulher de capote helemaal bovenop is een fles.

Binnen konden we gelijk doorlopen want de rondleiding ging net beginnen.

Deze mevrouw plakt met de hand etiketten op elke fles; een aan de voorkant en een aan de achterkant.

Helaas mochten we in de ruimtes daarna geen foto's meer maken.

Door de fabriek kwamen we niet, maar door een soort opslagplaats, waar enorme hoeveelheden vaten met rum lagen en dat was best imposant om te zien.

Tenslotte mochten we likeuren proeven als we wilden en dat wilde ik wel, want ook al drink ik het eigenlijk nooit, ik hou wel van likeur.

Ik kreeg toestemming voor het maken van een foto met deze likeurflessen, zodat ik die kan gebruiken voor de labcache.

Tenslotte heb ik ook nog een fles likeur gekocht.

Het is passievruchten likeur, van op de Azoren gekweekte passievruchten, maar mij ging het eigenlijk om de fles.

Het zal wel net zoiets zijn als klopjes en tulpen bij ons, maar dat kan me niet schelen, ik vind het een mooie fles van a mulher de capote en omdat ze blauw is past ze perfect in de plankenkast in de woonkamer.

Inmiddels heb ik likeurglaasjes gekocht, zodat ik af en toe een glaasje kan drinken :-)