Naar Australië 2

De volgende vlucht ging van Dubai naar Perth en was weer met Emirates.
We vlogen voor de eerste keer in een Airbus 380 (dubbeldekker)
Het volgende stukje heb ik gepikt van Jasmine's weblog :-)
---Aangezien vliegtuigmaatschappijen rekening houden met de tijdzones waarin ze vliegen, om het assimileren te vergemakkelijken, wordt reizen naar het oosten een heuse eet uitdaging. Zeker als je maag nog geprogrammeerd staat op Belgische tijdzone. Aan boord werden de twee grootste maaltijden van de dag geserveerd: ontbijt en avondmaal.
Het ontbijt had een Engelse draai gekregen met een omelet, bonen in tomatensaus met brood en een dessert bestaande uit exotische vruchtenplakken.
Het tweede avondmaal bracht tortelini gevuld met parmezaan, asperges, salade, chocolademoussetaart met abrikozenjam en brood.---
Ik kan het me niet herinneren en volgens mij heb ik dat ook allemaal niet gegeten, want ik vind er niets van terug in mijn dagboek :-)

Tijdens deze vlucht moesten we een inreis formulier invullen die we, toen we in Perth geland waren af moesten geven bij de douane.
De controle viel reuze mee, afgaande op series als Border Control (waar Julian altijd naar kijkt) had ik het veel erger verwacht dan het werkelijk was. Verder dan een douanecontrole, bagagecheck en de willekeurige explosievenrestantentest was het niet.
Nu moesten we van de internationale aankomst/vertrekhal met een bus naar de Domestic Hall.

 Het was even zoeken naar de goede bus, maar die hebben we gevonden.

 In de vertrekhal dronken we koffie en chocolademelk met bananenbrood erbij.
Paul maakte een praatje met en een foto van de dames die de koffie maakten.

Aangezien er een spertijd bestaat voor Sydney Airport moesten we vijf uur wachten voor de volgende vlucht vertrok.
Ik kon alleen nog maar denken aan liggen.
Het was heel rustig op de luchthaven en dus stoelen genoeg, maar die hadden allemaal van die vaste leuningen ertussen.
Nergens was er een plekje om te liggen en omdat het me toch allemaal niet meer kon schelen, heb ik mijn jas op de grond gelegd, rugtas als kussen gebruikt en heb ik een paar uur op de grond liggen slapen :-) waar Julian deze foto van gemaakt heeft.

Eindelijk werd het dan tijd voor de laatste vlucht van Perth naar Brisbane, uitgevoerd door Quantas (Partner van Emirates).
 Perth heeft een grote mijnindustrie en regelmatig keren mijnwerkers terug naar huis. Of het om die reden is of om een andere, maar ongeveer 98% van het vliegtuig was gevuld met sterk uitziende mannen, waaronder enkele luide snurkers.
Jasmine en ik kregen weer als eerste een maaltijd?, maar bij Quantas zag dat er toch wel even heel wat anders uit dan bij Emirates.

 Nu was ik inmiddels wel helemaal het spoor bijster van aan welke maaltijd we nu bezig waren, dus misschien was dit wel een vroege ochtend snack :-)
Dit was de inhoud van het zakje

Omdat we nu een binnenlandse vlucht hadden, waren we in Brisbane snel door alle controles heen.
We hadden een telefoonnummer gekregen en toen we dat belden werden we opgehaald door een taxibusje, dat ons naar de parkeerhal bracht waar de auto stond.

 Gelukkig kan Paul overal slapen en heeft hij nooit last van jet-lag, dus hij was nog goed bij zijn positieven om in een onbekende omgeving, aan de verkeerde kant van de weg  nog twee uur auto te kunnen rijden.
Na een uurtje zijn we gestopt bij een MacDonalds.
Toen ik deze foto van pancakes zag en vroeg wie die gegeten had, bleek ik dat zelf te zijn :-)

 Na nog een uurtje rijden kwamen we dan _eindelijk_  veilig aan op onze bestemming: Alstonville.
Ik maakte vlug wat foto's van de binnenkant van het huis en toen zijn we voor een paar uurtjes naar bed gegaan.
Ik had de wekker om 16.00 uur gezet, maar voor die tijd werd ik wakker van de hoofdpijn. Ik nam een aspirientje, wat er niet lang daarna weer uit kwam en ben weer verder gaan slapen.
Paul en Jasmine zijn het dorp ingegaan en hebben Chinees eten gehaald. Het zag er heerlijk uit, maar meer dan een beetje maissoep hoefde ik niet.

 

 We zijn nog heel even opgebleven, maar daarna weer naar bed gegaan, want zo'n hele lange reis is ongelofelijk vermoeiend, maar je moet er wat voor over hebben :-)