Sete Cidades 2

Het kratermeer en de oceaan op de achtergrond: prachtig.

Een blik terug op waar we vandaan komen.

En ja hoor, ook hier, zo hoog, zijn koeien.

en daarom ook een waterbak.

Sete Cidades in de diepte, een volgende keer willen we langs het meer wandelen.

En _eindelijk_  kwamen we Paul tegen, die zat op zijn dooie gemak op ons te wachten met een cache in zijn hand :-)

Met z'n drietjes gingen we verder, soms leek het net of het pad in de oceaan zou verdwijnen.

Op een miradouro maakte ik foto's naar links en naar recht. Hieronder heb ik ze aan elkaar geplakt.

Dit was de laatste blik op de meren voordat we weer het bos in liepen.

We liepen over een stukje weg dat uitgegraven was. De 'muren' zijn van een soort hard zand.
Paul zei "sommige mensen krassen ook maar vanalles op de muur" en toen ik keek zag ik dit

dat had hij op de heenweg gedaan, zo lief! :-)

Vanaf hier zouden we nog twee kilometer moeten lopen naar de parkeerplaats toe, maar Paul was zo slim geweest om te kijken of hij wat dichterbij zou kunnen parkeren en had de auto toen hier neergezet. Daar was ik heel blij om, want al dat naar beneden lopen merkte ik inmiddels wel aan mijn enkels.

Via Várzea zijn we terug gereden naar Ponta Delgada. Daar hebben we bij de Wok gegeten en toen zijn we weer naar het hotel gegaan, waar we, zoals altijd ook weer genoeg te doen hadden.