Van de week gingen we een Wherigo proberen te doen en die bracht ons bij de Pico Queimado; een van de vele koepelbergen op het eiland.
Het pad begon mooi en breed
maar dat veranderde zodra we de twee huizen langs het pad gepasseerd waren.
Na een poosje kwamen we bij een open stukje waar we het eerste uitzicht hadden.
maar dat veranderde zodra we de twee huizen langs het pad gepasseerd waren.
Na een poosje kwamen we bij een open stukje waar we het eerste uitzicht hadden.
Er was een heel groot weiland, maar alle koeien stonden bovenaan tegen elkaar aangeplakt: kuddedieren :-)
Momenteel staat de Hedychium gardnerianum (siergember) volop in bloei.
Ze hebben een heerlijke geur die je al vanaf ver ruikt en de grote gele bloemtrossen zijn ook schitterend om te zien, maar de plant is een probleem aan het worden.
Momenteel staat de Hedychium gardnerianum (siergember) volop in bloei.
Ze hebben een heerlijke geur die je al vanaf ver ruikt en de grote gele bloemtrossen zijn ook schitterend om te zien, maar de plant is een probleem aan het worden.
Het is een invasieve plant, met knollen die onder de grond groeien en ze zijn overwoekeren alle begroeiing.
Ze worden wel weggehaald, maar eigenlijk is het onbegonnen werk.
Het pad ging zigzaggend naar boven, hier liepen we op een open stuk en hadden prachtig uitzicht op de noordkust.
Een bruggetje over een spleet; ik weet niet hoe diep het was, we hebben verschillende spleten gezien waarvan er een 37 meter was.
De top was een stukje van een paar vierkante meter met een markering.
Uitzicht richting Lagoa. Het gat op de voorgrond is de krater.
Richting Ponta Delgada
en ons dorpje Capelas. Als we onze verrekijker meegebracht hadden zouden we ons huis kunnen zien.
Het pad ging nog verder zodat je bij de krater kon kijken, maar dit stuk ging een meter of 5 naar beneden.
Het pad ging zigzaggend naar boven, hier liepen we op een open stuk en hadden prachtig uitzicht op de noordkust.
Een bruggetje over een spleet; ik weet niet hoe diep het was, we hebben verschillende spleten gezien waarvan er een 37 meter was.
De top was een stukje van een paar vierkante meter met een markering.
Uitzicht richting Lagoa. Het gat op de voorgrond is de krater.
Richting Ponta Delgada
en ons dorpje Capelas. Als we onze verrekijker meegebracht hadden zouden we ons huis kunnen zien.
Het pad ging nog verder zodat je bij de krater kon kijken, maar dit stuk ging een meter of 5 naar beneden.
Het pad was vol met rotsen en ging aan beide kanten steil naar beneden, dus dat hebben we maar niet gedaan.
We zijn omgedraaid en weer het 'oerwoud' ingedoken.
Dit stukje zag er op de terugweg heel anders uit dan heen en deed ons denken aan alle holle wegen in Belgie.
We zijn omgedraaid en weer het 'oerwoud' ingedoken.
Dit stukje zag er op de terugweg heel anders uit dan heen en deed ons denken aan alle holle wegen in Belgie.
1 opmerking:
Ja dat geloof ik graag. Wat een mooie tocht!
Een reactie posten