Hier keken we naar de natuur en caches op mooie plaatsen, i.p.v. naar huizen.
We stopten op een miradouro (uitkijkpunt) waar we vorig jaar ook waren en vroegen ons af of we die rood-witte molen de vorige keer helemaal over het hoofd gezien hadden.
Uitzicht op Bretanha.
We gingen de molen van dichtbij bekijken en toen bleek
dat hij er vorig jaar al wel stond, maar helemaal vervallen was.
Nu is hij helemaal gerestaureerd en valt hij door de nieuwe
felle rood-witte verflaag al van verre op.
Tijdens het zoeken naar een cache kwamen we dit huisje tegen.
Er staan veel van dit soort huisjes te koop op het eiland.
Ze worden vaak helemaal gesloopt zodat er een nieuw huis op
het stuk grond gebouwd kan worden of er wordt een bijna compleet
nieuw huis op de bestaande buitenmuren gebouwd.
Paul zou zoiets nog wel zien zitten, maar ik heb normaal
al een vreselijke hekel aan verbouwingen en in een land
waar je de taal niet machtig bent wil ik er niet eens aan denken.
In Remédios bekeken we een vroegere publieke wasplaats.
Het lag in een kleine kloof en we moesten er heel wat
trappen voor afdalen en later weer opklimmen.
Het was interessant en leuk om te zien en het maakt je
er weer eens goed van bewust dat wij het toch een
heel stuk makkelijker hebben met al onze apparaten.
We hadden de auto geparkeerd bij de kerk van Remédios
en daar hadden we ook weer een prachtig uitzicht over de zee.
In Santo António stopten we bij dit tegel tableau
omdat ik de bloemetjes van Yves wilde fotograferen.
Op Sao Miguel kom je regelmatig dit soort bloemetjes tegen.
De eerste die ik vorig jaar zag leek sprekend op een bloemetje dat ik met mijn zelf gesneden
hartjesstempel gemaakt had, dat vond ik natuurlijk heel leuk om te zien, maar toen we
er meer tegen kwamen was mijn interesse gewekt en wilde ik meer te weten komen over deze
bloemetjes. Na wat zoeken kwam ik op de site van Inge Perreault erachter dat ze
gemaakt worden door Yves Decoster, een Belgische kunstenaar,
die al meer dan 25 jaar op Sao Miguel woont.
Inge schrijft in haar Azoren Journal: "and I would bet
my bottom Euro that there are
going to be tourists who will make it their challenge to
find them all"
en die weddenschap zou ze zeker winnen, want net zoals ik het erg leuk vind om
eieren (London) en Aliens (Parijs) te zoeken, had ik mezelf voorgenomen om dit jaar
zoveel mogelijk van deze bloemetjes op de foto te zetten :-)
Dat lukt niet altijd, omdat ze soms op plaatsen zitten, waar je niet zomaar even kan
stoppen en om nou de hele tijd met het fototoestel in de aanslag te zitten vond ik ook zo wat.
Maar ik heb een apart mapje en daar zijn tijdens deze dagen toch weer een paar
nieuwe bloemetjes bijgekomen.
Via Chapelas reden we naar Ponta Delgada, waar we in het
winkelcentrum bij de Wok to Walk aten, dat blijft toch
ons favoriete restaurant. :-)
's Avonds zijn we eigenlijk nooit buiten, omdat J&J het
fijn vinden om elke avond 'even' met ons te praten.
Er is een tijdsverschil van twee uur met thuis, dus als wij om
een uur of acht de hotelkamer binnen stappen, is het thuis al
tien uur en ligt Jasmine vaak al op bed.
Deze mooie zonsondergang zagen we vanaf onze kamer op de vierde verdieping.
De rest van de avond (en andere avonden) schreef ik in het dagboek wat we die dag
allemaal gedaan hadden (en dat was maar goed ook, want soms wist ik echt niet meer
wat we de vorige dag nou gedaan hadden hahaha), maakte ik een bloemetje (orde moet er zijn :-) )
en keken we op sites van bekende, maar ook nieuw ontdekte makelaars,
druk, druk, druk :-)
1 opmerking:
Ahhh daar is het vervolg al!
Leuk hoor al die bloemetjes op het eiland proberen te 'verzamelen'.
Het ziet er erg mooi uit daar, prachtige foto's! :)
Een reactie posten