's Ochtends gingen we eerst naar het vliegveld toe, Sata zou 3 dagen gaan staken en onze vlucht zou de eerste zijn die weer zou vliegen en we wilde weten of er problemen/vertragingen verwacht werden, maar dat was niet het geval.
We dronken een kop koffie op het vliegveld en die smaakte nu extra lekker
omdat we niet hoeven te vliegen :-)
Hierna gingen we wat caches zoeken die rondom het vliegveld lagen.
Vervolgens reden we naar Mosteiros, waar we eerst koffie dronken bij
'de buren' en daarna wat rondreden om het dorp te bekijken.
We bekeken de 2 supermarketen, nou supermarkten... het waren
meer buurtsupers en we vonden ze op campingwinkels lijken.
We reden naar het strand toe en zagen daar een krot te koop staan wat Paul
even van dichtbij wilde bekijken.
Toen we ons omdraaide om naar de auto terug te lopen,
kwamen we het huis tegen waar we ook foto's van gezien hadden,
we graag wilde bekijken, maar niet hadden kunnen vinden.
Alhoewel het huis dus aan zee staat, heb je vanuit de woonkamer
geen zicht op zee, maar op de muur die er omheen staat.
Je zou er dus alweer een stuk op moeten bouwen, of de muur
af moeten breken, wat met het water voor de deur niet handig is.
Het viel ons tegen, dus het kon gelijk van het lijstje af.
We bekeken de huisjes en de tuin en Paul stelde alle vragen van de lijst.
Het kleinste huisje viel ontzettend mee wat ruimte betreft, maar het grote huis pffff.
De vide is zo laag dat Paul er net onderdoor kan lopen, de badkamerdeur is te laag, daar stoot hij zijn hoofd aan. Het bad is klein en op het plafond zit een houten rand waar je onderdoor moet en half achter staat, wat samen met al het hout een ontzettend opgesloten gevoel geeft.
Er is ontzettend veel hout in het huis en het is veel nadrukkelijker aanwezig dan ik had gedacht. Er moet best het een en ander aan gedaan worden en omdat het véél te klein is moet het verbouwd worden volgens het briljante plan van Paul.
De serre was mooi en het uitzicht was fenomenaal, zo mooi, maar we hebben inmiddels zoveel huizen gezien, dat we wel weten dat de vraagprijs voor dit huis veel en veel te hoog is, het moet € 160.000,= kosten, maar het is ons niet meer dan € 100.000,= waard.
We hebben er een paar dagen over nagedacht en besloten om het niet te doen.
Iedereen die we spraken verklaarde ons voor gek als we vertelde dat we in Mosteiros rondkeken, véel te
afgelegen, de mensen die er wonen zijn er vaak geboren en blijven daar en de rest van de huisjes zijn vakantiehuisjes van mensen uit Ponta Delgada (dit huis was dat ook).
We zijn wel zo eigenwijs dat we zeezicht willen hebben, maar niet zo eigenwijs dat we niet luisteren naar mensen van het eiland die precies weten hoe makkelijk/lastig bepaalde dingen zijn.
Het is inderdaad niet handig als je voor ieder wissewasje op en neer naar Ponta Delgada moet over een bochtige weg die regelmatig in de mist zit.
En als je ouder wordt is het, denken we, toch makkelijker om bij allerlei voorzieningen in de buurt te zitten.
Dus hebben we uiteindelijk de makelaar gebeld en verteld dat we niet verder zouden gaan met dit huis.
----------
Nog even genieten van het prachtige uitzicht.
Om 17.00 uur reden we bij het huis weg. We reden nog even langs het huis in Feiteras en daarna keken we rond in Relva en Arrifes.
Vervolgens reden we naar het winkelcentrum waar we voor de afwisseling bij de Pizza Hut aten.
Weer terug op de hotelkamer hebben we lang met J&J gebeld, hebben we op Google Streetview en op makelaars websites zitten kijken en gingen weer veel te laat naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten