Op pad met Jasmine dag 2

 Woensdagochtend keken we uit het raam en zagen we de Fogo!

Daar gingen we dus gelijk naar toe, want de kans dat hij dan de rest van de week in de wolken zit is vrij groot.

Het was nog redelijk vroeg toen we boven aankwamen bij Miradouro da Lagoa do Fogo en op de parkeerplaats was nog volop ruimte.

Omdat het hier van de zomer ook zo'n chaos is geweest hebben ze er betaald parkeren van gemaakt en als je korter dan 20 minuten staat is het gratis.

Die tijd is ruim voldoende om het meer te bewonderen.

Een stuk verderop naar boven ligt Miradouro da Barrosa in een bocht van de weg.

Hier was ook plaats om te stoppen, dus stapten we hier ook even uit en maakten weer de nodige foto's.

Vanaf hier kun je heel mooi én het meer én de oceaan zien.

Op het hoogste punt van de berg is nu ook een miradouro gemaakt, maar wij lopen altijd nog even een stukje verder langs de masten, waar echt het hoogste punt is. 

Hier heb je een mooi zicht op het smalste stuk van het eiland tussen Ponta Delgada en Capelas.

Vanaf huis zien wij de masten en vanaf hier konden we ons huis ook zien :-)

Aan de andere kant  kun je het meer weer zien liggen.

En vonden wij dat we al vreselijk hoog waren, deze 3 dappere mannen, die bezig waren om de masten te verven, zaten nog een héél stuk hoger.

Nadat we uitgekeken waren zijn we niet doorgereden, maar via dezelfde weg weer terug gereden om daarna verder te gaan richting de theeplantage.

Jasmine houdt ook heel erg veel van kattenpoezen en daarom moesten we natuurlijk even een stop maken bij Miradouro de Sanra Iria, oftewel de miradouro van de kattenpoezen.

De laatste twee keren dat wij hier waren, vonden de kattenpoezen het wel best met al die toeristen en waren ze in geen velden of wegen te bekennen, nu hebben we er weer een paar gezien.

We genoten nog even van het uitzicht naar beide kanten

en daarna zijn we naar de theeplantage van Chá Gorreana gereden.

Het was een doordeweekse dag, dus alle machines draaiden.

Het was voor het eerst dat we zagen dat de doosjes thee nog eens extra in plastic verpakt werden; dit is voor de export, de doosjes die op het eiland blijven krijgen (gelukkig) geen plastic eromheen.

Ook zagen we nu voor de eerste keer de theezakjesmachine in werking.

Echt leuk om na zoveel bezoeken toch steeds weer iets nieuws te zien.

En zoals altijd dronken Paul en ik koffie :-) Jasmine had de gebakjes uitgekozen: ananas, bonen en pompoen en ze smaakten allemaal heerlijk.

Weer buiten zagen we zo'n grote staande cactus waar een bloem aan begint te komen.

En dat we bloemen in de theeplanten zagen was ook de eerste keer.

We maakten dezelfde wandeling over de theeplantage en onder de weg door naar de waterval, als een aantal weken geleden.

Langs de watermolen

en over het mooi aangelegde voetpad de jungle in.

Maar van de waterval was niet veel meer over dan een miezerig straaltje...

Nadat we weer terug bij de theeplantage waren, was het inmiddels lunchtijd geworden.

Omdat we maar 10 minuutjes rijden van Jardim Mata do Dr Fraga waren zijn we daar naar toegereden om onze lunch op te eten.

Uiteraard hebben we ook weer een wandeling door de tuin gemaakt, waarbij deze keer deze drakenboom opviel.

Er stonden nog best veel hortensia's in bloei; deze paarsblauwe met lichtblauwe knopjes vond ik zo mooi.

Varens, in verschillende stadia van uitrollen blijven toch ook altijd mooi om te zien.

Na de lunch reden we weer terug en nu gingen we de theefabriek bekijken.

Meer dan een film over de theeplantage is hier niet te zien, maar het terrein en de uitzichten zijn erg mooi.

We zagen heel veel paddenstoelen.

En je krijgt hier altijd een lekkere kop thee.

Thuis drinken we altijd groene thee van Chá Gorreana en Oranje Pekoe van hier, maar die was al een hele tijd op bij de supermarkten, dus konden we nu gelijk een paar pakjes meenemen.

De verzameling theepotten die hier staat doet me altijd denken aan mijn miniatuur theepottenwinkeltje.

Tenslotte zijn we naar Moinhos gereden om te kijken of cascata do Porto Formosa nog wel een redelijke waterval zou zijn en dat was zo!

In de kloof was het weer schitterend en ook nu waren we er weer heel lang helemaal alleen.

En zo zag Jasmine dan toch nog een enigszins behoorlijke waterval :-)