Het koste al erg veel moeite om een parkeerplaats in de buurt te vinden. Ze waren bezig met de aanleg van een nieuwe miradouro en overal stonden auto's, vrachtwagens en lagen bouwmaterialen.
Toen we de auto uiteindelijk op een plaats neergezet hadden waarvan het dubieus was of we er mochten staan, konden we het goede pad niet vinden. Na twee pogingen op verkeerde paden hebben we de zoektocht opgegeven.
Nu kwamen we uit Aqua de Pau gereden en zagen we het goede pad zo liggen. De miradouro was inmiddels klaar, nog niet geopend, maar we konden wel op de parkeerplaats komen, waar we de auto neergezet hebben.
Over een smal paadje bovenop de heuvel liepen we verder
en we hadden een fantastisch 180° uitzicht over de omgeving.
Lagoa en Ponta Delgada aan de ene kant
Aqua de Pau en Caloura aan de andere kant.
Hier hebben we even ingezoomed op Caloura.
We hebben ontdekt dat huizen vaak bij verschillende makelaars te koop staan en regelmatig
ook nog eens met een redelijk groot prijsverschil.
Dat was ook het geval met de grijze huisjes in het midden van de foto. Veel makelaars vonden dat we die toch echt moesten gaan bekijken. Ze liggen op een afgesloten terrein, waar een zwembad, tennisbanen enz zijn. En de eigenaars zijn allemaal expats, die er of wonen of het als tweede woning hebben.
Het klinkt allemaal erg mooi, maar het is absoluut niets voor ons om in zo'n soort expat-commune te gaan wonen en wij hebben deze huisjes dus alleen maar vanaf dit mooie uitzichtpunt bekeken :-)
Aan het eind van het pad stonden twee hutjes waar je walvissen
(of vogels) kunt gaan zitten spotten.
Natuurlijk hebben we even binnenin gekeken.
Helaas geen walvissen gezien, maar dat mocht de pret niet drukken.
Het is heerlijk als je de tijd hebt om dit soort plekjes te bekijken.
We bekeken nog een miradouro in de buurt van Livramento
en hebben een stukje over het rotspad gewandeld,
maar echt ver zijn we niet gekomen, want echt gezellig
vonden we het niet lopen op al die rotsen langs de diepte.
Hierna reden we terug naar het winkelcentrum in Ponta Delgada
waar we voor de afwisseling eens bij de Pizza Hut aten.
Terug op de hotelkamer was er ook weer genoeg te doen:
een bloemetje maken, het dagboek schrijven, naar huis bellen
en Paul heeft dus met P. gebeld over het huis en met veel pijn en moeite
zijn emailadres via sms opgestuurd.
3 opmerkingen:
Wat een prachtig uitzicht....zou best een mooi plekje zijn voor een huis :-)
Nee, zo'n groep expat-huisjes bij elkaar lijkt me ook niet echt leuk en het past ook absoluut niet bij jullie volgens mij!
Prachtig plekje!
Lag daar geen cache?
Ja daar lag een cache (zie weblog van de Travel Fairy :-) )
Klopt M-etje, wij zijn geen types die verplicht op donderdagmiddag bridge gaan spelen enz.
En ik wil helemaal niet 'opgesloten' zitten op zo'n stuk terrein.
Zet ons maar gewoon tussen de mensen van het eiland neer.
Vandaar dat ik Portugees aan het leren ben, ik wil (later als ik groot ben) met de mensen daar kunnen praten, ook als ze geen Engels kunnen.
Een reactie posten