Lockdown dag 211

 Vandaag waren we vroeger uit de veren en vertrokken we na de koffie naar Grand-Leez.

We parkeerden de auto bij de visvijver waar we een labcache gingen doen.

Toen we op het pad kwamen zagen we in de vijver dat het regende, maar waar wij stonden viel geen drupper! Hier en daar een bui, was dus duidelijk daar en niet hier :-)

Het was bewolkt, wat heiig en koud, maar er was ook een heel waterig zonnetje te zien.

We wandelden een rondje om de vijver en zochten tegelijkertijd antwoorden op vragen.

Toen we vlakbij een nieuwe opdracht kwamen zagen we dat een visser beet had.

We hebben totaal niets met vissen, maar we hebben even staan kijken hoe die visser de vis naar binnen haalde.

Het was een joekel van een vis die na een paar foto's weer terug in het water werd gelegd, zodat hij binnenkort weer opnieuw gevangen kan worden: zo zielig.

Rondom deze vijver was alles in turquoise geschilderd, wat wel een apart gezicht was zo tegen het groen.

Een van de punten bracht ons naar een hoger gelegen stuk, waar een uitkijkpunt was.

Waarschijnlijk is het over een jaar of twee helemaal dichtgegroeid, maar nu konden we nog een stukje van de vijver zien.

De andere kant op hadden we een heel weids uitzicht.

Nadat we de labcache gedaan hadden zijn we nog een keer de halve vijver omgelopen omdat we een gewone cache gemist hadden en we toch die kant op wilden om een Wherigo te gaan doen in het bos.

De Wherigo had geen zin en toen hebben we gewoon een wandeling gemaakt langs een aantal caches die in het bos liggen.

Een van die caches bracht ons bij een omheind stukje in het bos en we vroegen ons af waarom dat zo was.

We zagen een groot gat in de grond en dachten dat er een boom omgevallen was, maar waarom was dan dat rechthoekige stuk?

Ik ging een foto maken vanaf de andere kant en toen kwam ik bijna niet meer bij van het lachen om de vorm :-) 

Thuis ben ik toch maar eens even gaan vertalen wat er nu allemaal in de listing stond en zo kwam ik erachter dat hier vroeger houtskool gebrand werd en dat zo'n plaats een meiler wordt genoemd.

We wandelden verder naar de volgende cache.

Daar hebben we lang naar moeten zoeken, maar toen we hem eenmaal gevonden hadden en hem stonden te loggen zag Paul dit

EINDELIJK!!!

Mijn hele herfst is goed!

Toen we het bos in liepen had ik nog gezegd dat ik er maar eentje hoefde te zien, eentje maar was toch niet teveel gevraagd?

We zagen er zeven!

Het is goed dat we de cache zochten want anders hadden we ze waarschijnlijk nooit gezien, want ze stonden verscholen onder de bramenstruiken, die ik voor deze foto even opzij gehouden heb.

Behalve de vliegenzwammen zagen we nog meer mooie paddenstoelen

Op de hoek van het bos zagen we dit kleine oorlogsmonument.

We zijn het bos weer ingegaan en terug naar de auto gewandeld.

Heerlijk zo'n dagje buiten.