Lockdown dag 248

 Vandaag gingen we verder met de rest van de labcache wandeling in Percrot/Florival, maar nu vertrokken we wat eerder.

We parkeerden weer bij de kerk, liepen door het dorp weer een stuk dezelfde kant op als gisteren, maar i.p.v. bij de schapenweide rechts af te slaan liepen we nu rechtdoor.

Aan beide kanten van het pad was het enorm moerassig.

Na een poos liepen we tegen een weiland aan, alle koeien, op een na, gingen rustig verder met grazen, die ene bleef naar ons kijken terwijl we een cache zochten.

Het pad maakte een bocht en toen kwamen we op een lang, maar toch ook heel afwisselend stuk met aan de ene kant weilanden en aan de andere kant moeras.

Langs het eerste stuk stonden allemaal knotwilgen

daarna kwam een stuk met hoge bomen aan beide kanten

en vervolgens kwamen we op een vlonderpad.

Aan het eind van het pad kwamen we bij de Dyle, die hier tevens de taalgrens is, dus rechts staat alles in het Nederlands en aan de andere kant van de brug was alles in het Frans.

Wij bleven in Wallonië en liepen richting de Abdij van Florival.

Toen we door het hek konden kijken vonden we het er allemaal nogal verwaarloosd uitzien, maar het is ook een aflopende zaak met de kloosters, er komen geen nieuwe nonnen/paters bij en als de ouderen sterven blijven er steeds minder over om al het werk te doen.

Tegenover het klooster is het station van Florival en normaal gesproken zouden we daar onder het spoor door kunnen, maar nu waren er allemaal werkzaamheden en moesten we een heel stuk doorlopen naar de volgende onderdoorgang.

Hier zagen we de gedenktekens voor de treinramp in Pecrot.

De ingang naar het bos hadden we bijna gemist, omdat het eruit zag als de oprit naar een garage.

Er stond ook een auto, zodat we het pad erachter niet zagen, maar er stond een bordje op de stoep dat het verboden was om met brommer erin te gaan, dus zijn we toch maar gaan kijken en inderdaad liep het pad achter de auto het bos in.

We wandelden een stukje en moesten toen linksaf om naar de volgende cache te lopen.

Er was een pad linksaf, of tenminste zo leek het, maar na zo'n honderd meter begonnen we toch wel te twijfelen of het wel echt een pad was, want er stonden steeds meer kleine boompjes en nog verder bleef er helemaal niets van het pad over.

Toen zijn we omhoog geklommen en daar kwamen we aan de achterkant van een paar huizen terecht.

Ook hier was niet echt een pad, maar het liep wel beter dan beneden.

We liepen tegen twee oude BMW's aan, ook leuke decoratie...

Paul heeft heel vroeger ook zo'n auto gehad, dus die heeft ze even staan te bekijken.

We wandelden verder, zochten nog was caches en liepen vervolgens terug naar beneden, richting de kerk waar de auto stond.

Terwijl we daar zo rustig liepen werd Paul gebeld voor zijn werk...

Er is nog steeds geen vervanging voor hem geregeld en als hij dan een paar dagen vrij is weet niemand er ook maar iets van, dus paniek...

Terwijl hij liep te bellen zag ik dit leuke kleine uiltje op een hekwerk zitten.

Uiteindelijk kwamen we weer boven bij de kerk uit en genoten we daar nog even van het mooie uitzicht.

Gisteren hadden we een cache proberen te vinden, maar dat was niet gelukt.

Vandaag probeerden we het nog een keer, maar weer konden we niets vinden, tot ik opeens bedacht dat er naast de trap nog een trap naar beneden ging.

Gisteren waren we vergeten om te kijken waar die naar toe ging, dus dat deed ik nu even

en toen ontdekte ik een tunnel die precies naar het punt liep waar de cache zou moeten liggen.

Gelukkig was Paul heel dapper en ging hij erin om te kijken en zoals ik al vermoedde bleek de cache er te liggen, bewaakt door weet ik het hoeveel spinnen...brrr

We hebben geen idee waarom dit stukje tunnel voor diende, maar apart is het wel.

Nu hebben we de hele wandeling gemaakt en ook wat we vandaag gezien hebben was weer erg de moeite waard.