De verhuizers zouden om negen uur komen en daarom waren wij al iets over acht in het huis.
We waren niet alleen want de schilder was er ook al.
Hij wist dat de verhuizers zouden komen en hij zou zich daar aan aanpassen, wat hij ook gedaan heeft.
Hij had er een hele reis opzitten, want op 19 januari is hij ingepakt in Winkel, Nederland.
De dag erna is hij met de vrachtwagen naar Rotterdam gegaan.
Daar heeft hij meer als een week gestaan omdat de boot niet gelost en geladen kon worden in de UK.
Zaterdag29 januari is hij op de boot naar Porto, Portugal gegaan en op vrijdag 4 februari ging hij met de boot naar São Miguel, waar hij afgelopen dinsdag is aangekomen.
En nu werd hij dus bij ons voor de deur gezet.
De chauffeur vond het fijn dat hij nu eens behoorlijk de ruimte had om een container te lossen, want in Ponta Delgada is het in de smalle straatjes vaak een heel probleem.
De verhuizers waren inmiddels ook aangekomen.
De container was verzegeld met heel dik ijzerdraad, wat je niet zomaar met een tangetje doorknipt, maar gelukkig had de schilder een enorme schaar in zijn auto liggen
Omdat onze spullen eerst een aantal weken in de opslag hebben gestaan en ze bij ons thuis in Belgie met een bus met aanhanger opgehaald zijn, hadden we de container dus niet gezien.
We hebben een kleine container en die was maar voor de helft vol.
De drie verhuizers gingen aan het werk en ze waren heel voorzichtig met alles.
Na drie kwartier stond alles binnen op de banken na.
Er zou een lift komen om de banken over het balkon te kunnen tillen en ze zo door de schuifpui binnen te zetten, maar die was er nog niet.
De verhuizers gingen buiten op het randje tegenover het huis zitten en in die tijd heb ik even foto's gemaakt van de kamers met dozen en spullen erin.
Boven
Toen de verhuizer voorbij kwam met het koffiezetapparaat zei ik dat dat héél belangrijk was.
Daar moest hij om lachen en toen heeft hij het gelijk maar in de keuken gezet.
Na een kwartier kwam de lift.
Wij hadden iets anders voor ogen bij een lift, dit is meer zo'n bakje waarmee ze aan een elektra paal werken, dus we waren heel benieuwd hoe ze dat gingen doen.
Dit was bij elkaar misschien een kwartiertje werk en toen was alles in huis en vertrokken de verhuizers weer.
Paul en ik waren van plan om boven te beginnen, maar verrassing, daar stonden de electriciëns op de stoep, die kwamen de trapleuning afmaken en de lampen ophangen, of we die maar even wilden pakken...
De lampen hadden we redelijk snel te pakken, maar toen moesten er nog ledlampen in en die moesten ergens in een doos zitten.
Gelukkig had ik op alle dozen gezet wat erin zat, maar uiteraard zat het in de onderste en achterste doos en stond de hele boel op z'n kop voordat we ze hadden.
Ze zijn de hele dag bezig geweest en hebben alles keurig opgehangen.
Meneer Cabral kwam ook nog om de wasmachine aan te sluiten, wat niet goed gelukt is, maar wij liepen dus steeds in de weg en toen ben ik maar in de badkamer gaan zitten, want daar hoefde niemand te zijn.
Alle handdoeken liggen nu in de kast en ik zette de wasmanden in elkaar.
Wij gingen dan maar steeds werken in een kamer waar de elektricien geweest was en zo hebben we beneden al veel dozen weggewerkt.
Toen de elektricien naar huis ging hadden we in het hele huis licht.
De schilder was ook naar huis, die had de ramen helemaal afgeplakt met plastic en nu hadden we dus eindelijk weer uitzicht.
En toen we het rijk eindelijk alleen hadden hebben we de banken uitgepakt.
Het is inmiddels bijna driekwart jaar geleden dat we ze gekocht hebben en we hadden ze nog nooit gezien, dus we waren wel heel benieuwd.
Deze week ga ik niet koken, dus we zijn naar PD gegaan en hebben op de Food Plaza gegeten.
Daarna zij we nog een poos naar het huis gegaan, waar we de zithoek afgemaakt hebben: twee staande lampen en de salontafel in elkaar gezet en het kleed uitgerold.
En toen zag dit stukje van het huis er al heel aardig af uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten