Lockdown dag 247

 Na de lunch zijn we een cachewandeling gaan maken in Pecrot en Florival.

De auto parkeerden we bij de kerk in Pecrot en die lag een heel stuk hoger dan de weg, we moesten eerst al trappen op om op het stuk te komen waar de trappen naar de kerk begonnen.

Rechts was de trap om bij de kerk te komen, links een wat smallere met daarop een Monument voor de Wereldoorlogen en nog een stuk hoger een Christusbeeld.

We vonden het er heel buitenlands uitzien, maar dat vinden we wel vaker als we in Wallonië zijn :-)

Bij de kerk gingen we de antwoorden op de vragen voor een multi zoeken en zo kwamen we ook nog even op het oude kerkhof.

In Vlaanderen is er sinds vorige week een ophokplicht voor pluimvee, maar in Wallonie niet, en zo kan het dus dat je op een paar honderd meter van de taalgrens gewoon kippen rond ziet scharrelen, terwijl ze verderop allemaal binnen zitten.

Geeft ook maar weer eens aan wat een raar verdeeld land dit is.

We wandelden langs de gemeenteschool,ook weer een schattig klein schooltje in wat een normaal huis zou kunnen zijn.

Ergens in een tuin zag ik deze uil.

En bij een boerderij uit 1724? zagen we deze brievenbussen in de muur gemetseld, die zagen er ook behoorlijk oud uit.

In een van de laatste huizen voordat wij bij het moeras en de vijvers kwamen was het een gekef van jewelste en daar zagen we maar liefst vijf hondjes voor het raam zitten.

Er was veel spiegeling in de ramen, maar ik vond het zo'n grappig gezicht dat ik er toch een foto van gemaakt heb.

Bij het laatste huis hield de straat op en kwamen we op een vrij modderig pad

dat gelukkig een stukje verderop beter en droger werd.

In het weiland ernaast stonden schapen vrolijk te grazen.

 Je moet hier wel op de paden blijven, want het gebied is erg moerassig, wat niet overal goed te zien is.

Maar er zijn ook stukken waar kleine slootjes zijn en omdat de bomen nu kaal waren kon je die goed zien.

Bij de vijver aangekomen zagen we enorm veel watervogels zwemmen

het leek wel alsof ze alleen maar in het linkerstuk van de vijver zaten, misschien dat het komt omdat aan de rechterkant de visclub is.

Vandaag was het er doodstil, er was maar een visser.

Aan het eind van de vijver kwamen we weer in de bewoonde wereld en daar zijn we richting het station gelopen.

Hier konden we het spoor oversteken om aan de andere kant het bos in te gaan.

Gelukkig had Paul thuis al gekeken hoe we daarin moesten komen, want het was slecht te zien.

Er was een hele smalle voetweg tussen twee huizen in en daarachter begon het bos.

Onderweg zagen we een hulststruik met prachtige rode bessen.

Hier kwamen we aan de rand van het bos en de laagstaande zon scheen zo mooi op de rij bomen waar nog wat herfstkleurige blaadjes aan zaten.

Veel paddenstoelen hebben we niet gezien, meestal elfenbankjes op bomen, maar we zagen er toch een tussen de bladeren staan.

We kwamen op plekken waar we heel ver konden kijken.

En zagen de zon ondergaan, de dagen zijn echt heel kort.

Bij dit kapelletje zochten we de laatste cache van vandaag, daarna zijn we via de weg ernaast naar beneden gelopen en kwamen we weer vlakbij de auto uit.

Het was weer een hele fijne middag; heerlijk om met zulk lekker weer zo'n prachtige wandeling te maken en mooie plekjes te ontdekken helemaal niet ver van ons huis.