Lockdown dag 250

 Na alle (rare) vrije dagen rondom de uitvaart van Paul's moeder was het vandaag weer terug naar normaal, dus Paul werken en Julian en ik aan het huishaten.

Maar het was mooi weer en daarom gingen Paul en ik tussen de middag wel een eind wandelen.

Onderweg maakte ik een schaduwfoto van ons samen.

De rand van het bos begint nu echt wel kaal te worden.

Op het veld met gele mosterd stonden de bloemen heel hoog en vrolijk geel te zijn.

De rozenbottelstruik waar we voorbij komen was nu ook helemaal kaal. De bottels glommen zo mooi in het zonnetje.

We wandelden onder de snelweg langs en via de hondenschool naar het bos toe, waar we nu over de Damendreef terug liepen.

Een van de hoge bomen was omgevallen.

Het bos leek wel overspoeld met grote witte A4 vellen, niet alleen met poezie, maar ook met hele verhalen.

Hier en daar een gedichtje vind ik wel leuk, maar zoveel begint een beetje op vervuiling te lijken.

Het gedicht "Dag Juf " van Bette Westera vonden we erg grappig.

Op een boomstronk, helemaal verscholen onder mos, takjes en bladeren, zagen we een vliegenzwam.

Verderop zagen we een halve heksenkring van allemaal paddenstoelen.

Na deze fijne wandeling heb ik thuis een heerlijke kop pumpkin spice latte gemaakt; zó lekker!