São Miguel Dag 30 deel 1 Aqua de Pau en Caloura

 Vandaag gingen we naar Aqua de Pau om een paar multi caches te zoeken.

Dat bleek niet zo'n succes te zijn, maar we hebben wel fijn gewandeld en plekken gezien waar we nog iet eerder geweest zijn.

We begonnen om naar het hoogste punt te klimmen: Monte Santo Ermida en de miradouro.

Op het pad er naar toe was de kruisweg afgebeeld op azulejos.

Eenmaal boven kwamen we bij Ermida da nossa senhora do Monte en vanaf daar hadden we al een mooi uitzicht.

Maar het pad ging nog zo'n 200 meter verder over de top van de heuvel.

Vanuit het midden van de Atlantische oceaan is alles toch wel een heel stuk verder weg.

Aan het eind van het pad was een kleine verhoogde miradouro

en hiervandaan hadden we een prachtig uitzicht.

We waren van plan om op het bankje een broodje te eten terwijl we van het uitzicht genoten, maar het was er zo warm in de zon, dat we het niet uithielden en onder de miradouro in de schaduw zijn gaan zitten.

Langs het pad stonden allemaal vrolijk bloeiende wisselbloemen.

Uitzicht op Aqua de Pau.

We kwamen nu via een ander pad beneden in het dorp uit en daar liepen we tegen de enorm grote kerk aan.

In alle dorpen is er een echte dorpskern, met een kerk en een pleintje.

Hier was het pleintje heel mooi aangelegd, met banken in de schaduw van bomen, tafels om spelletjes aan te spelen, de buste van een belangrijke dichter en een mooie fontein.

Er stonden veel hortensia's waar nog redelijk veel blauwe bloemen aanzaten.

De struiken snoeien ze hier zo dat het net boompjes lijken: een bol op een stam; heel vreemd we hebben het nog nergens gezien.

Een multi bracht ons bij het huis van de visser. Als we hier wonen ga ik me eens verdiepen in de geschiedenis van dit soort dingen.

Nadat we uitgekeken waren in Aqua de Pau zijn we doorgereden naar de haven van Caloura, wat ook het einde van de weg is, die loopt dood tegen de haven aan.

Het was hier een heel stuk drukker dan we gewend zijn; veel huurauto's met touristen.

Er is een grote parkeerplaats gekomen en het restaurantje waar we altijd ananascake gingen eten was behoorlijk uitgebreid en sjieker geworden.

Het zat er helemaal vol, dus keken we even bij het natuurlijke zwembad

en de haven.

We besloten om naar Capelas te gaan en daar te gaan zwemmen.

Onderweg reden we nog langs een hartje van Yves, ik wist niet zeker of ik het al had, het zag er zo nieuw uit, dus we zijn even gestopt zodat ik een foto kon maken.

Ik bleek het al te hebben, maar beter dubbel dan niet.