Net om de hoek zagen we deze schattige beeldengroep.
In de stad zijn heel veel van dit soort vrolijk gekleurde muurschilderingen te zien.
We hadden al gezien dat er een aantal rotondes met katten zijn en bij de tweede stonden maar liefst vier katten.
Voor de volgende kat beklommen we de muur van Huy.
Het eerste stukje was een wandelpad tussendoor
waarna we op de Chemin de Chapelle, oftewel de Muur van Huy uitkwamen.
Langs deze weg staan 6 kapelletjes en bij eentje is een uitkijkpunt, waar we onze lunch gegeten hebben, terwijl we uitkeken over de mooie omgeving.
We zijn geen wielerfans, maar we kijken wel altijd het journaal en wisten zodoende dat de muur van Huy de zwaarste beklimming is van de Waalse Pijl.
Het stukje waar wij zaten is het steilste stuk en we keken uit op een monument geplaatst ter herinnering aan de eerste winnaar van deze wedstrijd Claude Criquielion.
Ik had er al een foto van gemaakt, maar toen er een groepje wielrenners aan kwam vond ik het leuk om nog een foto te maken met een echte wielrenner erbij.
Dat het niet mee valt om hier omhoog te fietsen bleek wel, want er moesten er een paar afstappen en lopend verder.
Bovenaan de berg is een kerk, een klein pretpark voor kinderen
en het eindpunt van de kabelbaan.
Hier konden we duidelijk zien dat er nog geen heropening geweest is dit jaar, want aan de linkerkant mist nog steeds de kabel waar de helikopter tegenaan gevlogen is.
We zochten in de buurt van de kabelbaan, in het parkje en bij het restaurant, maar zagen geen kat.
Het pretparkje was gesloten, maar ik ging toch maar eens door het hek bij de ingang kijken en jawel hoor, daar was hij!
Het lukte me om door het hekwerk heen toch een redelijk duidelijke foto te maken.
Nu we de kat gevonden hadden zochten we nog een cache bovenop de berg en daarna zijn we de berg weer afgedaald.
Ergens in een straat met veel bomen zagen we deze boom met allemaal elfenbankjes en dat hebben we nog nooit in een stad gezien.
Aan de andere kant van de straat staat de oude stadsmuur.
En toen kwamen we weer in het oude centrum
We wisten dat hier katten moesten zijn, maar zagen ze niet tot we omhoog keken :
Omdat we niet wisten hoeveel katten er zouden staan hebben we een rondje gelopen
maar er bleken er niet meer te staan.
Paul ontdekte wel een muur met allemaal katten erop, die horen niet bij de trail maar hangen daar permanent.
Ik voel me helemaal thuis in dit stadje dat zo van kattepoezen houdt.
Op dit pleintje moesten we ook een kat zoeken
Hij stond een beetje verborgen in een hoekje achter een hek, maar we hebben hem gevonden.
Daarna hebben we op een bankje in de zon de rest van onze lunch opgegeten, maar het was zo warm dat we het bijna niet uithielden en halverwege maar verder gewandeld zijn.
1 opmerking:
Mooi stadje ook! En extra leuk met al die katten.
Een reactie posten