Lockdown dag 185 - Linter

 Het zou vandaag de laatste mooie nazomerse dag zijn en aangezien Paul nog 27 vrije dagen heeft had hij vandaag vrij genomen, zodat we er nog een dagje op uit konden.

Toen we rolluiken open deden zagen we weinig van het mooie weer, we zagen sowieso weinig want er hing mist :-)

Ons plan was om vandaag naar Linter te gaan om daar een cacherondje van 40 caches te gaan doen.

Zulke rondjes in Vlaanderen zijn altijd vrij populair en druk, maar nu iedereen weer aan het werk is en alle scholen sinds gisteren weer begonnen zijn, hoopten we dat het er nu rustig zou zijn (wat ook zo bleek te zijn).

We ontbeten, verzamelde alle spullen, Paul deed de fietsen op de auto en toen we klaar waren om te vertrekken was het zicht bij ons in de straat al een heel stuk beter, dus gingen we op weg.

Op de snelweg was het zicht goed, daar hing de mist een meter of 5 boven de weg.

In Linter was het dan weer wel mistig, vooral in de velden.

We parkeerden op het erf van een boer en omdat het vrij koud was trok ik een extra bloesje en vest aan.

Ik vind mist, zolang het niet potdicht is, toch wel wat hebben.

Nadat we vijf caches gezocht hadden kwam het zonnetje voorzichtig te voorschijn.

En nog een paar caches verder scheen het volop over de boomgaarden en kon mijn vest uit.

In Gussenhoven kwamen we bij een begraafplaats om daar  een cache te zoeken, die in de met klimop begroeide toegangspoort moest zitten

Gelukkig las ik in de beschrijving dat een hoop mensen opmerkingen maakten over de wespen die in de klimop zaten, dus daar zijn we niet aan begonnen.

We keken wel even rond op de begraafplaats die heel erg klein, misschien wel de kleinste die ik ooit heb gezien.

Dit beeldje op een graf sprong er echt uit.

Aan de overkant van de begraafplaats was een school en net voor het hek bij de ingang stond een beeldje op een hoge sokkel.

Ik ging even kijken wie het was en het bleek Saint Michael te zijn.

We moesten een stukje omrijden om op een voetweg te komen die achter de begraafplaats uitkwam en daar was het erg mooi.

In de beschrijving van het rondje hadden we al gelezen dat je op een stuk langs 4 caches niet kon fietsen en dat was dus hier.

Gelukkig waren de hekjes hier wel zo gemaakt dat je er wel met de fiets doorheen kon.

Met de fiets aan de hand wandelden we langs weilanden met koeien, over houten balkenbruggetjes, en door dichtbegroeide paden

met af en toe mooi uitzicht op de velden.

Aan het eind van dit pad kwamen we weer op een weggetje en gingen we de eindeloze velden in.

Die waren voornamelijk begroeid met kleine groene plantjes; de app vertelde me dat het witte mosterd is.

De tocht heet bloesemtocht Linter en komt langs heel wat boomgaarden.

Hier waren de bomen leeg, dat het een perenboomgaard is zagen we aan een aantal peren die nog op de grond lagen weg te rotten.

Deze streek is enorm populair in de bloesemtijd, maar dit jaar was het verboden terrein wegens de coronacrises.

Hier reden we naar zo'n beetje het hoogste punt in de omgeving

Het was een heerlijk plekje waar we broodjes gegeten hebben terwijl we fijn in de schaduw van een paar grote bomen zaten en uitkeken op het kapelletje.

Er stond ook bank/kunstwerk, de bloem in de cirkel is appelbloesem.

Ik vond de schaduw erbij erg mooi.

Aan de overkant van dit plekje is inderdaad een appelboomgaard, waar aan het begin een boompje met sierappeltjes staat.

Het was inmiddels nu zo warm geworden dat ik mijn bloesje ook uit kon doen en ons ingesmeerd heb met zonnebrandcreme!

Terwijl we verder fietsten kwam er een reiger voorbij vliegen en in het veld ging staan.

Ik stopte om een foto van hem te maken en terwijl ik naar hem stond te kijken keek hij naar mij :-)

Het is dat ik niet van appels hou, maar anders zou de verleiding om er eentje te plukken toch wel heel erg groot zijn hier in deze boomgaard met zulke grote, mooi gekleurde appels.

Terwijl we fietsten zagen we af en toe heel in de verte de kerk van een of ander dorp.

Hier was de tocht halverwege en reden we weer langzaamaan in de richting van het beginpunt.

We hadden nog wel zin om een broodje te eten, maar bankjes waren er niet langs de route en omdat we hier al konden zien dat we steeds in de zon zouden blijven, zijn we om de hoek in de schaduw van een boom gaan zitten en hebben we daar nog wat gegeten.

Daarna gingen we weer verder en kwamen we langs vrolijke gele velden

En toen was het mooie gedeelte van de tocht over en kwamen we in Neerhespen, waar heel wat caches langs de drukke weg lagen.

Ik was druk bezig met opstappen en had deze uil helemaal niet gezien, maar gelukkig had Paul hem wel gespot en kon ik er toch een foto van maken.

Direct buiten het dorp kwamen we weer bij een boomgaard, maar helaas ging onze route niet over het smalle pad, maar verder langs de drukke weg.

Het enige mooie punt daar was de cache bij de Grote Gete.

En na nog een aantal caches gevonden te hebben waren we weer terug bij de parkeerplaats en daar zag het er nu toch een stuk vrolijker uit dan vanmorgen.

Het was voor een groot deel een fijne fietstocht, vooral dat er overal verharde wegen waren vond ik erg fijn.

Het laatste stuk vonden we jammer, want het is niet fijn om op een weg te rijden waar veel versmallingen gemaakt zijn en iedereen nog even extra hard rijdt om vooral maar als eerste daar door te kunnen rijden, maar we zijn veilig en wel weer bij de auto aangekomen.

Het was inderdaad redelijk rustig onderweg, we hebben wel een aantal andere fietsers gepasseerd en zijn 1 stel cachers  tegengekomen, maar die liepen de tegenovergestelde kant op, dus dat was wel zo prettig.

Al met al was het een fijne, laatste zomerse dag.