Lockdown dag 174 - Laatste stukje langs de Maas

De dag begon vroeg met iemand die kwam kijken voor het vervangen van de rioolbuis.
Hij had het snel gezien, want dit is iets wat heel veel voorkomt bij oude woningen, en hij zou een offerte maken.

 Toen hij weg gingen wij er weer een dagje op uit.
Eergisteren waren we via Jehay terug gereden en daar begonnen we vandaag met het zoeken naar caches en zo kwamen we bij het kasteel van Jehay.

 Op het ogenblik is het gesloten omdat het gerestaureerd wordt.
Het kasteel zelf is helemaal ingepakt, maar de gebouwen erbij zien er heel mooi uit en als het klaar is gaan we er zeker een keer kijken.

 Onderweg naar de Maas kwamen we langs een cache bij een kapelletje van de heilige Rita.
We hebben al veel kapelletjes gezien, maar deze staat dwars op de stoep, die achter het kapelletje gewoon weer verder gaat; heel bizar.

 In het dorpje Engis bezochten we Parc des Tchafornis: een oude steengroeve.
De grote rotsblokken hier deden me denken aan een heksenkring :-)

 Er stonden heel wat infoborden, maar allemaal in het Frans en dat vind ik toch altijd wel jammer in een twee taligland.

 Zo hadden we geen idee wat het bouwwerk aan het begin van het park geweest zou zijn, thuis kwam ik erachter dat het de restanten van een oude kalksteenoven zijn.

 Vanaf het hoger gelegen stuk van dit parkje hadden we uitzicht op het dorpje.

 Bij het rijden van de ene naar de andere cache kijk ik op de kaart van geocaching.com, maar het gebeurde nog al eens dat we bij een eenrichtingstraat kwamen en dan weer om moesten rijden, of dat een straat gewoon dood bleek te lopen, terwijl het eruit zag of je gewoon door moest kunnen rijden.
Het lukte overal wel om te keren, maar hier leek het toch een klein probleem te worden.
Keren ging niet omdat er een auto geparkeerd stond waar onze auto niet meer langs kon
De straat liep steil omhoog en had veel bochten, dus achteruitrijden was geen optie volgens Paul.
De straat was te smal om dat slagschip van ons te keren, maar naast ons was een huis met een soort van overdekt terras en daar ging Paul achteruit insteken.
Ik stond naast de auto te kijken of het allemaal ging en vond het doodeng.
De eigenaar van het huis kwam ook even kijken wat die domme toeristen aan het doen waren, voordat ze zijn huis zouden raken, maar gelukkig heeft Paul een enorm goede carhandling en hij kreeg de auto gekeerd! pfff

 Weer beneden namen we een andere weg en die bracht ons dan wel naar de plek waar we naar toe wilden.
Op deze plek worden buiten klimlessen gegeven, maar nu was er niemand.
Het klimmen laten we wel aan anderen over, wij hielden het bij het zoeken naar de cache

 alhoewel daar ook wel wat voor geklommen moet worden, maar echte klimmers hollen hier natuurlijk zo tegenop :-)

 Onderweg naar deze klimwand liepen we over een pad waar allemaal appels lagen te verrotten; zo zonde.

 Op de terugweg zagen we de boom waarin de appels hingen en we besloten om er aan te schudden en dan wat appels mee te nemen.
Alles wat naar beneden viel bleek klein te zijn en dachten we eerst dat het kleine onrijpe appeltjes waren, toen we goed keken bleken het pruimen te zijn.
Het bleek dat de appelboom een stam had die zo dik was dat je er niet meer aan kon schudden, maar dat er in de kleinere bomen eromheen pruimen zaten waarvan de takken door die van de appelboom heen zaten en zo vielen er dus ook pruimen naar beneden.
Nou drie keer raden wat ik ermee ga doen lol

 Bovenin het dorpje Engis maakten we een kleine wandeling langs drie caches waar we uitzicht hadden op het dorp beneden en de Maas.

 Tegen de tijd dat we weer bij de auto waren hadden we wel zin in een broodje, maar nergens stond er een bankje.
Ik herinnerde me dat bij de parkeerplaats van Parc des Tchafornis picknicktafels stonden, dus reden we naar beneden en aten we in de schaduw van de bomen een broodje.

 We reden verder en probeerde nog bij wat caches te komen, maar het was doodvermoeiend om steeds op een kaart te kijken en dan weer voor een doodlopende straat of bij een eenrichtingsweg uit te komen.
Er bleken ook heel wat wegwerken te zijn waardoor er weer omleidingen waren en we dan ergens uitkwamen waar we helemaal niet wilden zijn.
Ook werd het hoe langer hoe lelijker langs de Maas.
Dit kapelletje stond in een parkje in Chokier en aan de andere kant van de Maas hadden we uitzicht op fabrieken, niet echt mooi, maar we hebben hier een poos gezeten en de rest van onze lunch opgegeten.

 Het bleek een kapelletje van Sint Nikolaas te zijn: leuk!

 Boven ons zagen we de resten van het afgebrande kasteel van Chokier, we hebben geprobeerd om er te komen, maar de 2 parkeerplaatsen aan het begin van de doodlopende weg waren bezet en we hebben maar niet het risico genomen om verder de doodlopende straat in te rijden voor het geval we nu echt niet zouden kunnen keren.
De enige parkeerplaatsen waren een heel stuk verderop beneden in het dorp, maar we geloofden het wel.

 In Flémalle kwamen we bij heel veel trappen die van beneden in het dorp naar boven gingen.
Aan het onkruid te zien worden ze niet heel veel gebruikt.

 Bij de kerk zochten we een cache en hebben toen op een bankje op het pleintje een muffin zitten eten.

 Een stuk verderop, in Flámelle Grande, gingen we nog een aantal caches zoeken.

De eerste plek waar we kwamen was zo ontzettend smerig, een vuilnisbelt is er niets bij, dus daar waren we gelijk weer weg.

Terwijl we bij de tweede plek de cache zochten keken we naar de trein die langzaam voorbij kwam rijden, de machinist zwaaide heel vriendelijk naar ons.

Door de caches kwamen we bij het terrein waar vroeger een kasteel heeft gestaan

 en bij de kerk en de begraafplaats, die gescheiden worden door de spoorbaan.

 We waren het steeds maar weer om moeten rijden beu en omdat de omgeving ook steeds lelijker werd en we nu toch al in de buitenwijken van Luik aangekomen waren vonden we het wel mooi geweest met onze tocht langs de Maas.
Toen we in Jehay waren hadden we gezien dat er in het vlakbij liggende dorpje Fize-Fontaine een wandeling van 3,5 km was langs 10 caches en we besloten om die te gaan maken als afsluiting van vandaag.
Het beginpunt was bij het kerkhof, daar parkeerden we de auto en ging ik natuurlijk ook even kijken.

 Hierna kwamen we in de velden terecht en ik voelde me gelijk een stuk rustiger worden, na al dat getuur op de kaart.

 Het was een leuke wandeling, door de omgeving en het dorp.
Zo kwamen we langs de plaatselijke grot van Notre Dame de Lourdes, er zijn toch wel veel dorpen in Wallonie die zo'n grot hebben.

 In dit huis wonen volgens mij echte kattenfans. Op het hek waren 3 bordjes met katten erop en op de auto stonden allemaal kattenpootjes, maar het leukste vond ik deze brievenbus

 Op het voetpad van grint, vlakbij de kerk, groeien zomaar sierpompoenen.

 We liepen de velden aan de andere kant van het dorp in en toen we daar een bankje zagen zijn we daar gaan zitten om onze salade op te eten.

 Ik had gisteren aardappelsalade gemaakt en die smaakte vandaag extra lekker omdat de smaken nu heel goed ingetrokken waren.

 Hierna zochten we de laatste caches en kwamen weer uit bij de auto.
Eva bracht ons via de kortste weg weer terug naar huis, maar in de omgeving van Geer en Berloz, was er de ene omleiding na de andere en hebben we daar ook heel wat van de omgeving gezien.
We zagen een ballon en het lukte me om deze foto vanuit de rijdende auto te maken.

Alhoewel we vandaag veel omgereden hebben en de omgeving naar Luik toe steeds lelijker werd hebben we toch ook weer veel mooie plekjes gezien waarvan we genoten hebben.
De wandeling in Fize-Fontaine was een heerlijke afsluiting van deze fijne dag.