Lockdown dag 176

Vandaag was het de laatste dag van de vakantie.
Ik had gisteren niet zoveel inspiratie om eten te maken voor vandaag en wilde graag friet eten, maar dan zouden we natuurlijk wel op een redelijke tijd thuis moeten zijn en daarom besloten we om niet al te ver weg te gaan.
We zouden gaan cachen in en om Wavre, dat is niet echt ver bij ons vandaan, maar we zijn er nog nooit geweest en omdat het zondag was dachten we dat het wel rustig zou zijn.
Paul is hoofd afdeling fietsen, dus die organiseerde zoals altijd de fietsen op de auto en ik deed wat ik moest doen om weg te kunnen.
In Wavre aangekomen bleek het een stuk drukker dan we gedacht hadden, vooral met auto's.
Na een poos zoeken vonden we een parkeerplaats, Paul haalde zijn fiets van de auto af en ik pakte alvast mijn mandje om achterop mijn fiets te doen.
Terwijl ik dat deed zag ik de batterij van mijn fiets nergens, dus ik vroeg aan Paul of hij die wel meegenomen had...oeps...
Gelukkig waren we niet weet ik het waar helemaal heen, want fietsen zonder dat ding is echt geen optie, dus gingen we in z'n achteruit en weer terug naar huis.
Het was inmiddels wel koffietijd, dus hebben we hier maar een kop gedronken met een lekkere muffin erbij, elk nadeel heb z'n voordeel :-)

 Nu we gezien hadden dat het in Wavre zo druk was leek het ons beter om ergens anders te gaan cachen en ons oog viel op twee kleinere rondjes.
Op weg daar naar toe reden we langs het Domein van Hélécine, waar we een virtuele cache gingen doen.
Het was hier prachtig, het stukje waar wij moesten zijn was rustig, maar er stonden heel veel auto's, dus we zijn niet verder gaan rondkijken, dat doen we wel een keer op een doordeweekse dag als Paul vrij is, maar terugkomen willen we zeker.

 Aan de zijkant lag een tapijt van piepkleine appeltjes, ze waren zo'n 3 cm, geen idee wat het zijn

 Er lagen er niet alleen veel op de grond, de bomen hingen er ook vol mee, wat een heel mooi gezicht was.

 Hierna reden we naar het dorpje SaintRémy-Geest, waar we onderaan de kerk parkeerden.

 Het is hemelsbreed maar 14 kilometer bij ons vandaan, maar het is Wallonie en het ziet er gelijk heel anders uit dan bij ons.

 Bij de kerk stond een bankje waar we een broodje gegeten hebben.
Er stond een ook boekentil, met helaas alleen maar Franstalige boeken.

 Even voorbij de kerk reden we al de velden in.

 Het is hier erg mooi en best heuvelachtig.

 Onderweg kwamen we een boom tegen waar deze vruchten op de grond lagen.
We hadden geen idee wat het waren, maar gelukkig wist de app het wel: okkernoot oftewel walnoot.

 Ik vroeg me af hoe dat er vanbinnen dan uit zou zien en omdat we een mesje bij ons hadden heb ik er eentje open gesneden en ja hoor: een walnoot!

We hadden vluchtig de logjes bij deze serie doorgelezen en gezien dat er toch heel wat mensen dit op de fiets doen, maar die hebben dan vast mountenbikes.
Het waren alleen maar zandpaden en daar was grof grint opgegooid,  we deden dus eigenlijk niets anders dan recht voor ons op het pad kijken en dan nog slipte ik steeds weg.

 Het was totaal niet ontspannen rijden, ik moest veel afstappen en ik begon pijn in mijn armen te krijgen van het in bedwang houden van de fiets.
Paul vond het ook niet echt fijn fietsen, dus we besloten om toen we vlakbij de weg kwamen, weer terug naar de auto te gaan en hier een andere keer te gaan wandelen.

 We reden over dezelfde weg waarover we het dorp ingekomen waren en dat was een klinkerweg van ruim een kilometer, toen we bij de auto aankwamen waren we helemaal door elkaar geschud.
We hoeven in elk geval niet meer op de trilplaat :-)
De fietsen gingen weer op de auto en wij reden door een heel smal straatje op weg naar het volgende rondje.
Ergens op een huis zag ik deze zeemeermin, dus ik riep dat Paul moest stoppen, wat hij gelijk deed, en zo kon ik een foto maken voor mijn verzameling.
Ik vraag me dan wel af waarom iemand een zeemeermin op zijn huis plakt.

 Het volgende rondje ligt in Meldert.
Vlakbij de eerste cache was een parkeerplaats en achter ons zag ik weer een pumpkin patch.
Een pompoen moest ondersteund worden met een netje.

 En hier lag een heerlijk betonnen fietspad, oh wat was dat fijn na die grint en klinkerweggetjes.

 Nu konden we tenminste van de omgeving genieten

 en dat was fijn want we kwamen weer langs hele mooie plekjes.

 Toen we ergens een cache liepen te zoeken zagen we deze reusachtige paddenstoel, het leek wel mega champignon.

Een stukje verderop zagen we een elfenbankje.

 Ik maakte sinds een hele lange tijd weer eens een schaduwfoto van mezelf.
In mijn hand heb ik een pollepel en dat vond ik er grappig uitzien. (die pollepel gebruiken we om takjes, blaadjes enz weg te schuiven zodat je er niet gelijk met je handen in hoeft te graaien).

 Weer terug bij de parkeerplaats maakte ik nog even een foto van het kapelletje op de hoek en toen gingen we naar huis.

 En daar hebben we lekker frietjes gegeten, met ijs toe.

Het was een rare, maar ook wel fijne vakantie, waarin we best veel van Belgie gezien hebben.
En dan gaan we morgen weer over tot het 'normale' leven.