zondag 31 juli 2016

Trinidad wandeling

Het museum lag aan de Plaza Mayor.
Toen ik de foto's zag was ik heel blij dat ik in het hotel gebleven was, want er was inderdaad geen schaduw op het plein.

 



 De huizen hebben naast houten luiken ook  hekken ervoor tegen inbraak.

 Iglesia y Convento de San Francisco.



Daarna zijn ze Canchánchara gaan drinken, een beroemde cocktail gemaakt van rum, limoen, water en honing.
In de gelijknamige bar was het heel erg druk en warm, er werd gedanst op hele luide muziek
Paul had het al snel gezien en zei dat hij een cache ging zoeken

 Vier anderen van de groep gingen met hem mee, omdat ze ook wel eens wilden zien wat cachen nu inhield.
Ze troffen het, want dit was een hele leuke cache.
Hij lag bij een andere bar Don Pepe,
 Toen ze door de poort liepen, kwamen ze in een hele mooie, rustige binnentuin
 In deze bar was het een heel stuk koeler en aangenamer dan in de andere.
De cache lag hier binnen en was heel origineel, de andere van de groep vonden het erg leuk en waren blij dat ze meegegaan waren, want deze bar vonden ze een stuk beter dan de andere, met een hele vriendelijke mevrouw en de lekkerste koffie die ze tot nu toe tijdens deze reis hadden gedronken.
Zonder de cache waren ze hier nooit gekomen.
 Toen de vrije tijd om was, gingen ze weer terug naar de bus die hen naar het hotel bracht.

zaterdag 30 juli 2016

Trinidad Palacio Cantero


We gingen ontbijten in dezelfde zaal als waar het diner was en ook nu was het er alweer heel erg warm.
Vandaag stond een stadswandeling door Trinidad op het programma.
Uly, onze gids  vond het verstandiger als ik in het hotel bleef, omdat de straten van hele onregelmatige keien gemaakt zijn, tegen een heuvel op en we veel zouden moeten lopen.
Ik kon wel meegaan en op het plein in het centrum blijven, maar daar was niet veel schadus, dus ik bleef lekker op de koele kamer en heb mezelf bezig gehouden met het uitzoeken van de foto's van gisteren, het typen van het dagboek en het maken van een kaartje van de dag,
Het uitzicht is heel mooi, dus het was niet echt een straf om binnen te blijven terwijl het buiten zo heet is.
Paul ging om 900 uur met de bus mee naar het centrum van Trinidad en inderdaad, op alle foto's zie je straten van onregelmatige keien.

Als eerste bezochten ze Palacio Cantero (Museo Histórico Municipal) een herenhuis dat oorspronkelijk het eigendom was van suikerbaron Don Borrell y Padrón en in 1841 werd gekocht door Maria de Monserrate Fernández, de weduwe van een suikermagnaat.
Het is nu Museo Histórico Municipal


 Op deze foto van de keuken staat onze gids Uly.


 




vrijdag 29 juli 2016

Assepoester 3

Ik heb weer een nieuwe Assepoester kaart gekregen van Bertie!
Nu heb ik er al 3 en dat mag je toch al wel een verzameling noemen. :-)
Ik vind het een prachtige kaart.
Hij is uit 1954, dus al heel oud en dat zie je ook aan de taal Asschepoester en haar booze zusters, zo leuk die ouderwetse spelling.

Bettie scchreef  "Hopelijk vind je een beschreven kaart ook leuk" .
Ik vind het hartstikke leuk, en die postzegel van 2 cent erop, ook zo leuk.
Normaal stoom ik postzegels altijd overal af, maar deze laat ik mooi zitten.
 Bertie, weer hartstikke bedankt voor deze hele mooie kaart, ik ben er ontzettend blij mee.

Hotel in Trinidad



Toen we eenmaal in Trinidad waren, waren we nog lang niet bij het hotel, want dat ligt op de Península Ancón en we moesten een hele grote lusvormige  weg  afrijden om er te komen.



De entree van het hotel met een van de barretjes.
Ik vond deze blauwe paddenstoel erg leuk, hij deed me denken aan de blauwe paddenstoel die ik voor Griezelsteyn heb gemaakt.


De entree vanaf de andere kant gezien.
Inchecken duurde erg lang wij waren dan nog maar met een hele kleine groep.
Gelukkig stonden er allemaal banken en stoelen, zodat ik kon gaan zitten.

Dit is een all Inlusive hotel en daarom kregen we allemaal een groen plastik armbandje om…

En toen we dat eenmaal om hadden konden we de kamer gaan bekijken.
Nu ik zoveel tijd in de doucheruimte doorbreng was ik erg blij weer een randje te zien waar ik op kan zitten.
Ook hier waren de bedden heerlijk breed en was er ruimte om te zitten en dingen neer te kunnen zetten.
En toen we de gordijnen open deden was dit ons uitzicht; helemaal niet verkeerd.
We keken mooi over de palmbomen en andere begroeiing heen.
Beneden ons raam was een groot schaakspel.
Het hotel ligt aan Playa Ancón, een strook wit zand van 5 kilometer lang.
Dit is het uitzicht naar de rechterkant
en dit naar links: prachtig.


 Ik heb eerst maar eens even mijn voet gekoeld en gelijk mijn maxirok maar even uitgespoeld.
Ik had 7 setjes kleren meegenomen, maar nu mijn voet niet in de zon/UV stralen mag, kan ik alleen nog maar de maxirok aan, want die dekt het beste mijn hele voet af, tenminste als ik hem achterstevoren draag, want hij heeft een split aan de rechterkant hahaha
In dit hotel is dus alles All in, dus als je iets hebben wil moet je het gaan halen. 
De meeste van de groep zijn gelijk in de bar gaan zitten om cocktails te drinken, maar voor ons is zo'n hotel geen reden om nu meer/anders te gaan eten/drinken dan we normaal doen en Paul is gewoon wat glaasjes water voor ons gaan halen .
Het diner begint hier om 19.00 uur, wat we een betere tijd vinden dan 19.30 uur, dus tegen die tijd zijn we naar beneden gegaan om te eten.
Ook hier is een buffet. Er was een mevrouw die spaghetti maakte en daar zijn we in de rij gaan staan voor een bordje, dat smaakte erg lekker.
Er hangen veel airco’s in de eetzaal, maar met al die mensen en het gekook in de zaal, kunnen ze het niet aan en het was er dan ook erg warm en klef.
Na het eten gingen we even afkoelen bij het strand.
We gingen op een strandstoel zitten kijken naar de zee, er was een zacht windje, het was inmiddels afgekoeld en zo aangenaam, dat we hier een hele poos zijn blijven zitten.
Het was al helemaal donker en er waren geen mensen meer op het strand toen we weer naar binnen gingen.



donderdag 28 juli 2016

Onderweg naar Trinidad

Tijdens deze reis heeft Paul veel foto's vanuit de bus gemaakt.
Van de rit van Cienfuego naar Trinidad koos ik er een aantal uit voor deze post.
De reden dat je in Cuba zoveel old timers ziet is dat er geen nieuwe auto's gemaakt worden of geïmporteerd mogen worden.
Ze proberen de auto's dus zo lang mogelijk aan de praat te houden.
 Er staan heel veel propaganda borden langs de kant van de weg.
 Spoorrails, maar er rijden geen treinen meer op het eiland...
 De huizen hebben vaak vrolijke kleuren.




 zoutwinning






openbaar vervoer is er nauwelijks in Cuba, behalve dan voor de toeristen, of in de steden.
Er is geen dienstregeling en er zit ook geen regelmaat in de busverbinding over het eiland, mensen kunnen de hele dag bij een bushalte staan wachten en dan komt er geen bus.
Je ziet daarom regelmatig mensen die met geld staan te zwaaien in de hoop tegen betaling meegenomen te worden.
En zo zie je regelmatig vrachtwagens met allemaal mensen tussen de lading, of mensen die achterin een pickup truck staan, het is echt schrijnend.