´Onthand´

 

Onze voordeur klemt en als ik die open wil doen moet ik best hard duwen.

Dat deed ik dus ook toen ik gisteren terug kwam uit het zwembad, alleen bleef de deur op een cm of 15 vast staan...

Zo 'verzwikte'  ik mijn pols en dreunde het door tot mijn schouder.

Precies dezelfde plaatsen als waar ik vorig jaar zo lang last van heb gehad na de val in het zwembad...

Ik ben rechtshandig,  maar kan en doe ook heel veel links en om nu mijn pols wat te ontzien heeft Paul zo´n ´mooie´ polsband opgehaald, wat gelukkig wel scheelt.

Gelukkig zijn alle ´overburen´ thuis (walvissen, dolfijnen en corey´s) dus is er veel te zien en heb ik wat te doen zonder mijn hand/arm te hoeven gebruiken.

World Whale and Dolfin Day

 Vandaag was het World Whale and Dolfin Day.

Walvissen hebben we vandaag niet gezien, maar dolfijnen wel.

Vanavond na het eten was er een enorme pod hier recht voor de deur aan het jagen.

Ze zwemmen dan in een kring rond om zo de school vissen in te sluiten en dat is best een spektakel om te zien.

maar daarna gingen ze met z´n allen in een razendsnel tempo ergens anders naar toe en kwamen ze steeds met heel veel tegelijk boven het water uit.

Altijd heb ik de camera bij de hand, helaas was Paul net even weg om ergens foto´s te maken...

Dus speciaal voor deze dag twee  foto´s uit mijn archief.

Ik voel me echt heel bevoorrecht dat ik al deze schitterende dieren bijna dagelijks vanuit ons huis kan bekijken.

Kanoman

 Regelmatig zien we hier iemand  in een opblaasbare kano voorbij komen roeien en daarom noemen wij hem kanoman.

Hij roeit een heel stuk het uit de kust en gaat daar zitten vissen.

Telkens als ik hem zie krijg ik een beeld voor ogen dat hij een grote tonijn aan de haak slaat, die hem vervolgens meesleurt de oceaan op, net als in een tekenfilm :-)

Sprookje Week 29

 

Deze week heb ik de fabel van de Krekel en de Mier gelezen.

Het was een leuk boekje.

Yves 171

 

 Deze foto maakte ik twee jaar geleden op de oude vigia das Baleias bij de miradoro do Cintrão.

Ik dacht dat het wel eens een (heel oud) hartje van Yves zou kunnen zijn, maar ik wist het niet zeker.

Een poosje geleden kwam ik erachter dat het inderdaad een hartje van Yves was en toen heb ik de foto in mijn verzameling gezet.

 

Ramptoeristen

 

 Gisteren, net na de lunch, zag ik vlakbij de kust een jetski met een enorme vaart voorbij komen.

Vlak voor ons huis bleef hij liggen en zag ik dat er een soort plank achter hing en er zaten twee mensen op die wel hele felle jassen aan hadden.

Een stukje verder uit de kust was een bootje dat leek op de bootjes die gebruikt worden voor walvistochten, maar deze was fel oranje en zag er net even anders uit.

Ik keek eens door de verrekijker en vond het eruit zien alsof het een of andere reddingsoefening was.

Nu was er afgelopen vrijdag al een reddingsoefening geweest in Ribeira Grande, waarbij parachutisten uit een vliegtuig in zee terecht kwamen en gered werden door een helicopter, dus ik dacht dat ze vandaag misschien zoiets deden in Capelas.

Op de miradouro werd het ook steeds drukker met mensen van de gemeente politie, maritime politie en brandweer.

Er ging een drone de lucht in en daarmee werden de rotsen onder de miradouro bekeken.

De jetski en het bootje waren inmiddels ook heel dicht langs de kustlijn aan het varen.

Het zag er allemaal erg serieus uit en toen zijn we maar eens naar de miradouro gelopen om te kijken en te vragen wat er aan de hand was.

Toen bleek dat er de dag ervoor een toeriste verdwenen is die het laatst gezien is bij deze rotsen, dus daar waren ze nu naar op zoek.

En zo waren wij ineens ongewenst ´ramptoeristen´...

Ze zijn de hele middag bezig geweest met de drone en de bootjes, maar hebben niets gevonden.

 

Toen we vanmorgen gezwommen hadden kwamen ze weer terug en gingen ze de inham naast het zwembad doorzoeken.

Ik ben heel benieuwd of we de afloop van dit verhaal nog eens ergens horen of lezen. 

Jasmine zei dat er nogal eens wat van zulke dingen gebeuren op het eiland, maar als je ziet wat wij alleen al per week aan idiote toeristen zien die weet ik het wat voor toeren uithalen om een selfie te maken, dan is het nog een wonder dat er niet veel vaker iets gebeurd...

Festa do Divino Espirito Santo

 Dit weekend waren er twee grote feesten op het eiland.

In Ribeira Grande Feira Quinhentista, een zestiende eeuws festival rondom Vasco da Gama en Luís de Camões.

In Ponta Delgada was het Festa do Divino Espirito Santo.

Helaas voor alle mensen die er zo druk mee bezig zijn geweest werkte het weer totaal niet mee.

Vrijdag en zaterdag heeft het veel geregend en was het tussen de buien door niet te geloven zo warm en klef.

Wij zijn dus fijn binnen gebleven, met de ontvochtiger aan, maar toen het gisteren wel mooi weer was, besloten we naar Ponta Delgada te gaan om naar het bloementapijt te gaan kijken.

Dat bleek er niet meer te liggen, waarschijnlijk is het weggespoeld tijdens een enorme hoosbui en daarna opgeruimd.

Maar in de stad was nog allerlei versiering te zien.

Deze enorme kroon was wel bijzonder.

Bij het fort stonden allemaal versierde karren, die hebben gisteren meegereden in de optocht, maar nu konden we ze allemaal goed bekijken.

We liepen naar Campo São Francisco, waar de processie zou beginnen.

Hier stonden bordjes waar elke freguesia (parochie) zich moest verzamelen, maar de meeste mensen zaten of stonden fijn in de schaduw van de bomen op het plein.

Er waren heel wat muziekkorpsen, maar de zware instrumenten lagen gewoon overal verspreid.

Het zou nog drie kwartier duren als de processie tenminste op tijd zou beginnen, dus wij gingen op een bankje in de schaduw zitten.

Toen bleek dat we recht voor de opstelplaats van Capelas zaten; toeval bestaat niet :-)

Er is net een nieuwe burgemeester en die herkenden we van de foto´s.

En wie ging er even een praatje maken met de nieuwe burgemeester, de locoburgemeester en de gemeentesecretaresse...:-)

We waren erg blij dat we op een bankje in de schaduw zaten, want de processie begon drie kwartier te laat.

Aan het begin van alle 24 freguesias van de provincie Ponta Delgada, liepen twee mensen die het spandoek met naam van de freguesia droegen.

Direct achter dat spandoek komt een grote rode vlag met een duif in het midden.

De mensen die daarachter liepen hadden duiven bij zich, hielden linten vast,

namen bloemen mee (gemeentesecretaresse, burgemeester en locoburgemeester van Capelas)

of een kroon.

De meeste dames waren gekleed in lange feestelijke jurken, maar dit meisje zag er wel heel bijzonder uit.

Tenslotte zijn we nog even terug naar het centrum gelopen om vlakbij het eindpunt te gaan kijken.

Wij hebben niets met dit soort feesten, maar omdat we hier wonen en er steeds over lezen, was het toch leuk om het een keer met eigen ogen te zien.
 

Sprookje Week 28

 Afgelopen week heb ik de Kleine Zeemeermin gelezen.

Het had niet het vrolijk Disney einde van ze leven nog lang en gelukkig, maar net als in het oorspronkelijke sprookje van Hans Christian Andersen veranderde ze in zeeschuim.

Nu zie ik haar dus bijna iedere dag vanuit ons huis :-)

We hebben haar ook in de Efteling gezien.

Stempeltjes

 Ik had wat stempeltjes besteld en na _weken_ wachten werden ze gisteren eindelijk gebracht, geduld is hier een hele schone zaak.

We hadden gezwommen en ik stond net met mijn badpak aan onder de douche om het uit te spoelen, toen ik iemand voor het huis zag lopen.

Ik dacht dat het Paul was, die komt altijd wat later want hij spoelt de waterschoenen uit bij het zwembad en dan geef ik hem de sleutel aan door het badkamerraam, dus dat deed ik nu open en daar stond de postbode :-)

Die moest wel lachen en gaf me mijn pakketje door het raam van de badkamer.

Na het Portugees leren, ben ik lekker bezig geweest met alle setjes te stempelen (voor in een soort voorbeeldmap).

Nu alleen nog tijd vinden om te knutselen...

Morning Glory

 De allereerste keer dat we São Miguel bezochten was het juni en bloeide naast alle hortensia´s ook de ipoméas, die wij leerden kennen onder de Engelse naam Morning Glory.

Toen we ons krot kochten en nadachten over de tuin, waren we het er gelijk over eens dat we de achtermuur vol zouden laten groeien met morning glories.

Dus toen dit huis opgeleverd werd en we aan de tuin begonnen was dat ook zo´n beetje het eerste wat we deden.

Je kunt ze hier niet kopen, je moet ze ´verplanten´ en dat deden we.

Maar terwijl ze overal op het eiland volop groeien, lukte het ons niet om ook maar een plantje in leven te houden...ze gingen of dood door de harde wind of door de zoutspray.

Onze buurjongens komen altijd het onkruid in onze tuin weghalen en toen zei de oudste vorig jaar dat we ze beter tegen de zijmuur konden zetten, dat ze daar waarschijnlijk wel zouden groeien.

Dus toen we in de lente terugkwamen uit Belgie,  heeft Paul weer een aantal plantjes verpland en nu tegen de zijmuur aangezet.

En tot onze verbazing en vreugde begonnen die vrolijk tegen de muur op te klimmen.

Van de week dachten we al dat er bloemen aan zaten te komen en gisteravond zagen we er echt eentje die binnenkort zou gaan bloeien.

En toen ik vanmorgen de rolluiken open deed zag ik daar onze allereerste morning glory!!!