zondag 21 juli 2019

Azoren dag 15 Weer naar huis :-(


We stonden om 9.00 uur op gingen ontbijten en toen nog wat spullen inpakken en/of opruimen.
Tegen half 11 zijn we naar Capelas gereden en onderweg zag ik nog een kunstwerk van Yves dat ons nog niet eerder opgevallen was.

Bij Bar dos Poços zijn we koffie gaan drinken en hebben we heerlijk een poos op het terras gezeten.
We hadden allebei totaal geen zin om vanavond terug te gaan naar Belgie.
We zijn nog even naar het zwembad gelopen en voor de laatste keer deze vakantie langs ons krot gerden.


Toen zijn we nnaar Continente gegaan om brood te kopen en een doosje Qeijadas Da Vila om mee naar huis te nemen.
In het appartement hebben we buiten gelunched en brood gemaakt om vanavond in het vliegtuig op te eten.
We hebben alles afgewassen, geveegd en opgeruimd en om precies 14.00 uur vertrokken we uit het appartement.
In Ponta Delgada zijn we naar de benzinepomp bij de fontein gegaan om de auto te stofzuigen en daarna hebben we hem ingeleverd op de Airport; hij werd gelijk goedgekeurd.

Op het vliegveld verliep alles ook heel vlot.

Boarden ging snel omdat er zowel aan de voor- als aan de achterkant van het vliegtuig een trap stond.
Om 16.45 uur was het boarden klaar, maar we mochten niet eerder dan 17.00 uur vertrekken.


Paul en ik hadden gereserveerde stoelen aan het gangpad, maar daar was de ruimte nu nog kleiner, want ik kon niet eens mijn rugtas onder de stoel leggen…
Zowel de mensen naast mij als naast Paul hadden een klein kindje, die naast mij hadden het op schoot, maar het kindje naast Paul had een eigen stoel en de vader zat een rij erachter, dus kwam de stewardess vragen of we wilden ruilen: NOT.
Ik heb deze keer geen pilletjes genomen omdat ik wilde kijken of dat ging en dat ging!!! Dat was wel een hele overwinning.
We stegen om 17.00 uur op en na een half uur had ik mijn boek uit en heb ik maar in het flightmagazine zitten lezen, terwijl Paul Top Gear keek op de tablet.
We aten onze broodjes en druiven als avondmaaltijd, waar we water uit de flessen bij dronken, een stuk gezonder, lekkerder en goedkoper dan wat je aan boord kunt kopen.
 Om 22.40 waren we in Brussel en toen we vanuit het vliegtuig naar de bagage claim liepen kwamen we Em tegen, die liep daar in uniform te patrouilleren, echt leuk.

We hebben even staan praaten en toen zijn we de koffers gaan halen.

Die kwamen heel vlug waardoor we de trein van 23.35 konden halen.
Julian kwam net aanrijden toen we uit het station van Leuven kwamen, dus ook dat ging heel vlot en zo waren we om 0.30 uur weer veilig thuis!


São Miguel blijft een heerlijk eiland, we hebben weer genoten van alle schoonheid, de stilte, de geluiden, de geuren en hopelijk gaat het kleine huisje er dan nu toch echt komen, we hebben er in ieder geval hard aan gewerkt.

zaterdag 20 juli 2019

Azoren dag 14 Janelo do Inferno 2

De hele vakantie was ik al bezig geweest om een grijze kwikstaart op de foto te krijgen, maar die beesten vliegen weg zodra ze je in de gaten krijgen.
Deze was zo vriendelijk om heel even te blijven zitten.
Ik kon een foto van de achterkant maken, toen ik me heel voorzichtig bewoog om er ook eentje van de zijkant te maken vloog hij weer weg, maar het is een begin!
 Het is hier toch zo mooi!
 En ook op deze wandeling kwamen we weer langs een krot, ik ga nog eens een map maken met al die krotten. :-)
 En toen ging eindelijk de weg niet langer omhoog!!!
 Paul had zich al verschillende keren afgevraagd waarom ze hier hooien en wat ze met al die hooibalen doen: nou dit dus
 maar toen kwam de vraag waarom ze die koeien niet gewoon lekker in de wei laten grazen whahaha.
De miradouro kwam weer in zicht, maar om er te komen moesten we over de normale weg die nog heel wat slingers maakte.
 Onderweg kwamen we nog twee kunstwerken van Yves tegen

en bloeiende hortensia's.
Er staan er al veel meer in bloei dan toen we hier net waren. Over een week of twee drie zullen ze allemaal wel in bloei staan en dat is zo ongelofelijk mooi.

Toen we weer bij de auto waren hebben we op de miradouro onze druiven zitten eten en daarna gingen we weer richting het appartement.
Omdat we niet weer via de snelweg wilden rijden zijn we over de secundaire weg richting Ribeira Grande gereden, nou ineens was het net de weg is weg, want het asfalt ging over in een soort gravel.
De planten langs de kant van de weg leken wel grijs van al het stof.
Eenmaal weer op de normale weg uitgekomen wilden we langs de kust terug rijden, maar in Rabo de Peixe was de weg afgesloten omdat er een of ander feest was.
Via allemaal kleine straatjes reden we met veel pijn en moeite het dorp uit en zijn we uiteindelijk in Capelas terecht gekomen.
Onderweg zijn we nog ergens gestopt zodat ik dit hartje op de foto kon zetten.

 Het plan was om vanavond in PD te gaan eten, maar we hadden nog broccoli, wortelen en uien en ook soyaroom en om dat nu allemaal weg te gooien is ook zo zonde, dus maakte ik daar ons avondeten van en aten we in het appartement.
's Avonds heeft Paul de koffers alvast voor het grootste deel ingepakt.
Morgen mogen we laat uitchecken, dus dan kunnen we nog iets leuks gaan doen als we willen.


vrijdag 19 juli 2019

Azoren dag 14 Janelo do Inferno 1

Paul sliep uit en daarna schoten we niet echt op, dus was het pas 12.00 uur voordat we weggingen.

Bij Remédios gingen we de serie Janela do Inferno doen.


We parkeerden bij een miradouro waar gelukkig nog net een parkeerplaats was en we vertrokken naar cache nummer 1.
Die vonden we gelijk, maar toen Paul de plaat voor de cache weghaalde zei hij dat het asbest was en toen zijn we toch maar even terug gelopen naar de parkeerplaats waar ook een toiletgebouw was, zodat hij zijn handen kon wassen.
In de tussentijd maakte ik een foto van deze mooie hortensia. 


Hierna gingen we weer op pad en Paul vond dat we de serie beter in omgekeerde volgorde konden doen…
Ik had gelezen dat het stukje voor de eerste 3 caches pittig klimmen was, maar dat het daarna goed te doen was, maar we gingen toch omgekeerd lopen…
Nou dat hebben we geweten want het was klimmen tot aan de laatste 3 caches pfff.
Het is goed dat Paul een blauwe polo aan had, want met een groene had ik hem hier nooit terug gevonden :-) 

 De wandeling was heel mooi en ook hier was het weer ontzettend rustig.
 Blauwe bloemetjes in de berm
 Ergens in een weiland aten we onze late lunch
 en daarna gingen we weer verder (omhoog!)
 De koeien, zo tegen de heuvel op vind ik er altijd net uitzien als koeien op een treinbaan.
Ik vind het heel knap dat zulke logge dieren tegen zulke hellingen op kunnen klimmen.
 En daar waren de wolken weer, je kon ze bijna pakken.

 Hier konden we kiezen tussen een stuk omlopen of over het smalle paadje, over een heel smal bruggetje en tussen de koeien door.
We kozen voor het laatste :-)
 En dat bracht ons bij een trap die een kloof inging
 en ook gelijk weer omhoog ging
 Echt een stuk oerwoud, waar het doorheen ging.
En als je dan uit die donkere kloof vandaan komt zie je dit

donderdag 18 juli 2019

Azoren dag 13 Vila Franca do Campo en Lagoa


Vanmorgen sliepen we uit en tegen de tijd dat we ontbeten hadden, koffie gedronken en broodjes klaargemaakt was het al kwart voor twaalf  toen we bij het appartement vertrokken.
We reden via PD over de snelweg richting Vila Franca do Campo, vlak voor Agua de Pau zijn we eraf gegaan om wat caches te zoeken,
Toen we ergens onderweg deze hartjesbloem zagen moest ik er natuurlijk een foto van maken;

 De eerste stop was bij  Miradouro de Pisão, hier hebben we onze lunch gegeten en heel lang zitten praten over het nieuwe huis, terwijl we uitkeken op Caloura dat onder ons lag.
 Naast hortensia's staan er ook veel Afrikaanse lelies op het eiland.
 Uiteindelijk zijn we verder gegaan en een van de  cache bracht ons bij een klein strandje.
En als je dan zo'n uitzicht hebt
 laat je je woning toch niet zo worden...
 Bij Ribeira Cha hadden we de auto even geparkeerd in een zijstraatje waar genoeg ruimte was.

We zochten de cache en vonden hem, maar omdat er 175 meter verderop ook eentje lag waar we niet hadden kunnen stoppen, gingen we daar even lopend naar toe.
We waren net de weg over gestoken toen er een ambulance aankwam, er stond een mevrouw vlakbij onze auto te zwaaien dat ze daar de straat in moesten en toen reden iets hoger en stopten op ongeveer 200 meter van de auto.
Vlak daarna kwam er nog een ambulance aan, maar die reedt voorbij en wij dachten dat die ergens anders naar op weg was.
Wij zochten de andere cache, vonden die en liepen terug naar de auto en toen kwam de voorbij gereden ambulance weer terug en ging ook de straat in.
Daarna kwam er nog een ambulance, een mug, een politieauto en 3 brandweerwagens!
Er moet dus vlakbij onze auto iets heel ernstigs gebeurd zijn.
Even later kwam er een agent naar beneden lopen om te vertellen dat we om moesten draaien omdat de weg versperd was, we hebben geen idee wat er gebeurd is en ik heb het ook niet kunnen achterhalen, maar het kan nooit goed geweest zijn, brr.

 We hebben zo overal op het eiland plekjes waar we graag koffie drinken.
Een daarvan is de haven in Vila Franca do Campo en zoals altijd aten we daar de plaatselijke spevialiteit bij: Queijadas da villa.
 Op de terugweg reden we nog even naar Miradouro Praia do Degredo, waar we in de verte de waterval konden zien.
 Daarna zijn we binnendoor terug gereden naar Ponta Delgada.
 Toen we bij Lagoa kwamen waren we toch wel heel benieuwd of de buurt waar het huis van M. staat, en wat we serieus overwogen hebben om te kopen, nu na ruim vier jaar ook opgeknapt zou zijn.
Het huis van M zag er leeg uit, maar wel mooi in de verf, de garage ernaast was afgebroken en daar wordt een nieuw huis gebouwd, maar daarmee had je het gehad.
Het zag er na al die jaren nog steeds verloederd uit en van de opknapplannen waarvan toen gezegd werd dat ze er waren, is nog helemaal niets terecht gekomen.
We zijn heel blij dat we uiteindelijk toch voor Capelas gekozen hebben.
 Nu we toch met een 'sentimental journey' bezig waren reden we ook nog even langs het huis van P.
Dat zat nu wel weer strak in de verf, maar we durfden niet op de muur te gaan staan kijken of het bewoond was, want de buurvrouw hing over haar halve deur heen en wij vielen natuurlijk nogal op.
Gelukkig waren er vissersbootjes om naar te kijken en aten we onze druiven, daarna zwaaiden we buurvrouw nog eens vrolijk toe en gingen weer verder :-)
 In PD zijn we naar het winkelcentrum geredenom bij de wok te eten.
Ik neem altijd tofu, maar die van vandaag smaakte zuur.
Het tweede stukje smaakte ook zuur dus omdat ik dacht dat de tofu niet meer goed was heb ik ze er uitgehaald.
Maar toen we teruggingen bleek dat omdat het nu 1 juni was, er nu nieuw, nog beter light tofu was in  een nieuwe saus; ze krijgen dat zo binnen en kunnen er dus niets aan doen, maar ik kon wel ander eten krijgen.
Nou dat hoefde niet want ik heb ook aan een bord zonder tofu meer dan voldoende, maar het is wel jammer: echt weer eentje voor de categorie niet elke verandering is een verbetering.
 We aten nog een ijsje en zijjn toen nog even beneden naar de duikende walvis gaan kijken.
Eigenlijk mag je geen foto's maken, maar ik kon het toch niet laten.

's Avonds heb ik mezelf weer bezig gehouden met de foto's, de caches en het dagboek, terwijl Paul nog allerlei dingen uit moest rekenen voor het nieuwe huis: druk druk druk het lijkt wel vakantie :-)

woensdag 17 juli 2019

Azoren dag 12 laatste gesprek met N. en keukens

Vanmorgen kwam N. de laatste wijzigingen aan de tekeningen bespreken.
In Ponta Delgada zat een grote keukenleverancier, onderdeel van de grootste bouwmaatschappij van de Azoren, maar die konden we nergens meer terugvinden.
N. vertelde ons dat het bouwbedrijf verkeerde investeringen heeft gedaan en nu failliet is en het keukenbedrijf bestaat nu ook niet meer.
Dat is erg jammer, want daar konden ze zo ongeveer alle keukens bouwen die je maar bedenken kon en ook helemaal naar onze smaak.
Maar N. gaf ons het adres van een vrij nieuwe winkel en zei dat we daar maar eens moesten gaan kijken en dat hebben we 's middags ook 'even' gedaan.
We kwamen bij een kleine showroom, maar er was van alles en nog wat: vloeren, kasten, deuren, ramen, keukens enz.

Degene die offertes maakt was er niet, maar een collega, die heel goed Engels sprak ging opschrijven wat we precies zouden willen hebben en dan zouden we over een paar weken per mail een offerte krijgen
We hebben ons beperkt tot een keuken en een kast, zodat we een beetje een indruk krijgen van de prijzen.

 Wat ook nog niet beslist was, maar wat wel in de tekening opgenomen moet worden zijn de muurtjes.
Op het eiland worden de meters of aan de voorkant van het huis geplaatst of in de muurtjes, hoef je nooit thuis te zijn voor een meteropnemer :-)
N. heeft de meters in het linkermuurtje geplaatst zodat we de rechter weg zouden kunnen halen om daar de auto te parkeren, maar de auto zou eventueel, misschien ook wel voor de deur kunnen staan.
Omdat we de symetrie van de muurtjes eigenlijk mooier vinden, dan dat er maar eentje staat gingen we dus uitproberen of de auto er kan staan.
 En dat kan!
 Buurvrouw kwam gelijk naar buiten om met ons te babbelen en dat lukte heel redelijk.
Ze wilden weten of we kinderen hebben en hoe oud die waren en vertelde over haar eigen kinderen.
Ik zei dat ik bezig ben met het leren van Portugees, maar dat het zo ontzettend moeilijk is om te praten en te verstaan.
Toen zei ze dat als we hier wonen ik elke dag een poosje met haar moet komen praten, dan zou ik het veel sneller leren, nou dat is toch leuk.
We zijn hier al twaalf dagen en waren nog niet een keer bij Bar dos Poços, beneden bij ons in de straat, geweest...
 hoog tijd dus om daar een kop koffie te gaan drinken, met uitzicht op 'ons zwembad'
 waar we na de koffie nog even naar toe gelopen zijn.
Het was laag water en ik kon op de onderster traptree een holletje zien, waar steeds een vis in en uit zwom.
 Ook zagen we heel wat krabbetjes over de rotsen rennen, als ik hier ga zwemmen trek ik toch waterschoenen aan :-)
 Daarna zijn we naar Ponta Delgada gereden om bij Burger King te eten en boodschappen te doen.
en zo vliegen de dagen voorbij.