Zoals ik al schreef in het logje "
Capelas - het huisje van Oma" spreken zowel het huis in Lagoa als het huisje van Oma ons erg aan. We zagen ze op de laatste en één na laatste dag en omdat de laatste dag ook nog eens een nationale feestdag was, waren we niet meer in de gelegenheid om dingen uit te zoeken.
Vanaf Sao Miguel gingen we nog 6 dagen na Lissabon, maar toen we thuis kwamen zijn we gelijk begonnen om antwoorden te krijgen op de vragen die we hadden.
Beiden huizen
hebben een prachtig seaview
is het aanzicht van de buurt niet om over naar huis te schrijven
liggen in de bewoonde wereld
liggen op ongeveer 10 minuten rijden van Ponta Delgada
zijn met openbaar vervoer te bereiken
liggen niet al te ver van een grote supermarkt (waarvan er maar 3 op het eiland zijn)
hebben allebei een heel mooi natuurlijk zwembad vlakbij.
Huis in Lagoa
Als de mensen van het huis in Lagoa besluiten om het huis te verkopen
en ons bellen, is het huis wel helemaal klaar en hoeven we er niets aan
te doen, maar dan hebben we wel geld vastzitten in twee huizen.
En
zal dit huis gedurende een aantal jaren het grootste gedeelte van het
jaar leeg staan (denk Paul, die weet nog niet dat ik er dan natuurlijk
gelijk zou gaan wonen en daar wel ga zitten wachten tot hij met pensioen
mag ROFLOL).
Mocht er dan iets zijn kunnen we natuurlijk niet steeds in een vliegtuig springen om te gaan kijken.
Maar er zit natuurlijk ook nog een kans in dat ze uiteindelijk besluiten om het huis toch niet te verkopen.
Huisje van Oma in Capelas
Bij het huisje van oma zou het gaan om het terrein, het inmiddels dichtgemetselde huisje zouden we t.z.t
weg laten halen er een nieuw huis op laten bouwen.
De grote vraag was echter, moeten we binnen het jaar gaan bouwen of kunnen we daar, omdat er al een huis (héél groot woord) op staat mee wachten tot het ons uit komt.
Capelas valt onder de municipality Ponto Delgada en van daarvan kregen we te horen dat we niet gelijk hoeven te gaan bouwen!!!
Toen we dat wisten besloten we naar de prijs te informeren. Op het huisje stonden telefoonnummers geschilderd, waar ik natuurlijk een foto van gemaakt had.
Het uitzicht naar de Miradouro en
Morro da tromba elefante (heuvel van de olifantslurf).
Op het eerste nummer kregen een Portugees sprekende oude dame aan de lijn, die geen woord Engels sprak en weer neerlegde, op het tweede nummer werd niet opgenomen.
Een poos later ging bij ons de telefoon en op de melder zagen we dat het een Portugees nummer was, weer dezelfde oudere mevrouw, die niet verder kwam dan não Ingles...
Weer even later ging weer de telefoon en zagen we het tweede nummer op de melder staan.
Nu kregen we een Engels sprekende mevrouw aan de telefoon die ons vertelde dat Oma overleden is en dat het huisje nu eigendom is van haar 3 zussen die er vanaf willen, deze mevrouw regelt dit voor de 3 zussen.
De prijs was niet onderhandelbaar, maar hij bleek lager te zijn dan de makelaar had gedacht en voor die prijs hadden we het ook willen kopen, dus nu hadden we helemaal zoiets van dit doen we!
badje naast het zwembad 2012
hetzelfde badje dit jaar.
De mevrouw vertelde dat er iemand van het eiland het stuk grond graag wilde hebben, maar bleef zeuren over de prijs.
Er was een Engelsman die gezegd had dat hij het wilde kopen, maar daar hadden ze niets meer van gehoord
en drie weken voor ons had een Amerikaanse mevrouw gezegd dat ze het wilde kopen, maar dat ze het eerst met haar advocaat in Amerika ging bespreken en dat die het wel zou regelen, maar daar hadden ze ook tot nu toe niets meer van gehoord, dus als wij het wilde kopen dan kon dat.
Dankzij P. hadden we dus inmiddels al een advocaat op het eiland, die hebben we gelijk gebeld en alles bevestigd per mail.
De advocaat is gelijk tot aktie overgegaan, is gaan bellen met de Engels sprekende mevrouw en dat bleek een vriendin van hem te zijn!
De volgende dag hadden wij een mail waarin stond: The deal is set!!!
het zwembad 2012
zelfde plaats dit jaar.
Wij hebben allerlei papieren op moeten sturen en terwijl onze advocaat het verder aan het regelen is zitten wij hier met gekruiste vingers te hopen dat er niets meer tussen komt.
Als alles loopt zoals het zou moeten lopen, zijn wij straks de gelukkige bezitters van een tweede huis(je) op de Azoren whahaha ROFLOL whahaha.
En als dat zo is gaan we natuurlijk alvast nadenken over wat voor huis we hier t.z.t op willen laten bouwen (alsof we dat nu stiekem nog niet doen hahaha).
