Van een geweldige postbode

 Als er in België bij ons een pakje wordt bezorgd gaat dat zo:
 De postbode scheurt met de auto aan de verkeerde kant van de weg over de stoep, springt uit de auto, gooit het pakje voor de deur, belt aan en scheurt weer weg.

Tegen de tijd dat wij bij de deur zijn is hij al een heel stuk verder in de straat, dus hij ziet nooit of het pakje ook daadwerkelijk binnen gehaald wordt.

Als we niet thuis zijn is het pech, dan moet je maar hopen dat het niet meegenomen wordt of dat het in de regen ligt...

Vanmorgen waren we boodschappen aan het doen bij de Continente in PD toen de telefoon van Paul ging.

Het was de postbode, die stond op de stoep met een pakje, maar we waren niet thuis en wat hij ermee zou doen...

Paul vroeg of hij het bij de (vaste) buren zou willen afgeven en dat zou hij doen.

Twee tellen later ging weer de telefoon en daar was de postbode weer, helaas waren de buren ook niet thuis of hij het ook bij de andere (losse) buren mocht afgeven.

Wij waren werkelijk met stomheid geslagen, we hebben geen idee hoe hij aan het telefoonnummer komt, maar echt fantastisch deze service, wat een geweldige postbode!

En toen we net thuis waren kwam de buurman het pakje al brengen!

Recept van januari 2

 Het recept van de bananencake was extra, want CALDO-VERDE was het recept dat ik uitgezocht had om deze maand te maken.

Het magazine van deze maand had wereld soepen als thema, nu ben ik gek op soep en ik vond dat ik de soep uit Portugal moest maken.

In het recept wordt 400 gram groene kool gebruikt en ik kocht een zakje van 500 gram waar ook wortel in zat, vandaar dat deze soep niet zo heel groen meer is.

We vonden de soep allebei heel lekker en gaan het zeker vaker eten.

Chouriço heb ik er uiteraard niet in gedaan, maar nu we weten dat we het lekker vinden doe ik er een volgende keer wat vega worstjes van Linda McCartney in.

Recept van januari 1

 Ook dit jaar wil ik elke maand weer een recept maken uit het Continente Magazine.

We kopen hier lokale banaantjes, maar die zijn grasgroen als je ze koopt en hebben vaak een week nodig om rijp te worden.

We hadden dus een week van te voren een trosje gekocht, maar die bleken veel sneller rijp te zijn dan verwacht, dus had ik ineens heel veel rijpe bananen.

Bleek er in het magazine een recept voor BOLO DE BANANA te staan, waar ik alles voor in huis had, dus heb ik dat gemaakt.

De cakevorm is van siliconen, maar de zijkanten worden door het deeg naar buiten geduwd, waardoor er een hele brede cake ontstaat :-)

De vorm was dan misschien wat raar, maar de cacke was goed gelukt en smaakte heerlijk, het recept mag in mijn receptenmap!

Verse Vis

 Vanmorgen was Paul in de tuin aan het werk toen de buurvrouw drie vissen kwam brengen, die de buurman een half uur daarvoor gevangen had, verser dan vers :-)

Wij eten nooit gebakken vis, want Paul houdt niet zo van vis en alhoewel ik pescotariër ben, eet ik het liefst zo min mogelijk vis.

Maar nu lag er dus vers gevangen vis mij verwijtend aan te kijken vanaf de aanrecht.

Alleen al bij het zien draaide mijn maag in de rondte en alhoewel ik graag kook, vis heb ik nog nooit gebakken en dat wil ik graag zo houden.

Maar Paul, die nog nooit iets gekookt of gebakken heeft behalve frietjes, belde Marco op en bezorgde die de lach van de dag, door te vertellen dat wij eigenlijk alleen vissticks (tegenwoordig zeesticks) eten en wat hij nou met die vis moest doen.

Paul kreeg dus een online lesje "hoe bak ik vis" en ging aan de slag.

Oke, dat zag er al helemaal niet smakelijk uit, dus ik was ook zo weer weg na het maken van een foto, maar Paul was dapper, proefde het en vond dat het blubberig smaakte...waarschijnlijk dus niet gaar.

Dit visje verdween in de prullenbak, de andere twee in de diepvries voor als Marco en Anne in de buurt zijn en wij houden het voortaan wel weer gewoon bij vega :-)

Zout

 Dit zijn geen regendruppels op de ramen, maar zoutkristallen.

Als er een harde noordenwind slaan de golven kapot tegen de rotsen voor de deur en waait de spray tegen de ramen aan.

Als dat een paar dagen achter elkaar is, lijken de ramen wel matglas :-)

Met de hele voorkant van glas en ook nog eens de balustrade hadden we gedacht dat ramen wassen hier wel een heel karwei zou zijn, maar dat valt reuze mee.

Paul zet gewoon de tuinslang erop en in een mum van tijd zijn de ramen schoon.

Even met de wisser erover en weg is alle zout en kunnen we weer genieten van ons uitzicht op zee.

Maia

 Toen we hier in september 2019 waren kreeg Paul last van een kies, waarvoor hij hier bij Eunice (ex vriendin van Nuno en tandarts in Maia) behandeld is.

In december vond de tandarts in Belgie dat die kies er maar uit moest en gelijk die daar naast ook maar en dan implantaten etc....

Paul was daardoor nogal overvallen en belde de volgende dag omdat hij nog wat vragen had, maar daar begon de tandarts niet aan, hij moest maar naar de kiezentrekker gaan en daar zijn vragen stellen.

Hij kreeg haar niet te spreken en terugbellen deed ze al helemaal niet...en dat terwijl dat de vaste tandarts is sinds we in Belgie wonen....

Enfin, toen we weer hier waren heeft Paul Eunice gebeld, hij kon gelijk langs komen en ze heeft uitvoerig alles bekeken, en besproken, dat heeft een uur geduurd, waar ze niets voor wilde hebben, want dat is normale patientenvoorlichting!!!

Ze wil eerst nog proberen de vulling te vervangen/vergroten in de hoop dat de kies nog een jaar of wat mee kan en dat werd gisteren gedaan.

Ik hobbelde mee voor de gezelligheid en ging nog wat in Maia rondwandelen.

In het dorp heb ik het parkje bekeken, waar deze schitterende drakenboom staat.

Ik wandelde langs deze rij huisjes die vlak aan de rand van de klif staan

naar de miradouro, waar ik op Paul heb zitten wachten.

Het was warm en zonnig en de hagedisjes kwamen dan ook met tientallen tegelijk uit de muur gekropen.

Toen Paul terug kwam zijn we samen een stukje van het kustpad gaan wandelen.

Hoe vaak ik de oceaan ook zie, ik krijg er nooit genoeg van.

Jacques Cousteau zei het zo mooi: "The sea, once it cast its spell, holds one in its net of wonder forever."

Het pad was soms heel smal en glibberig, maar gelukkig stonden er hekken langs de hele route.

Hier moesten we om een smalle kloof heen, over een heel eng bruggetje dat leek gemaakt te zijn met pallets.

Er was nog een pad dat naar de natural pools beneden ons ging, daar hebben we een klein stukje van gedaan om een cache te zoeken, maar daarna zijn we weer naar boven gegaan.

Aan het begin van de trail (voor ons het eindpunt) heb je een mooi uitzicht op Maia.

We waren van plan om cultureel te doen en het tabakmuseum te gaan bekijken, maar dat bleek tijdelijk gesloten te zijn.

Iets boven Maia ligt de theeplantage en daar zijn we toen koffie gaan drinken, met heerlijke ananascake erbij, fijn buiten op het terras.

Yves 151

 Toen we van de week van de Solmar richting Parque Atlantico reden, stond Paul op een verkeerde baan en moest hij links afslaan.

Zo kwamen we door een aantal straten waar we normaal nooit komen en zo kwamen we langs een kunstwerk van Yves dat we ook nog niet eerder gezien hadden.

En zo heeft ieder nadeel zijn voordeel :-)

Nieuwe Sprookjesboeken

 Natuurlijk wilde ik ook even bij de grote Solmar in Ponta Delgada kijken of ze nieuwe sprookjesboekjes hadden en omdat we toch in PD moesten zijn reden we daar eerst even naar toe.

Gelijk al bij ingang stond een tafel, waarop de boekjes stonden, waarschijnlijk zijn ze er voor de Kerst allemaal geweest en wat er nu nog was, was in de aanbieding.

In de eerste twee bakjes die ik bekeek zaten boekjes die we al hebben, maar in de andere twee bakjes vond ik 14 boekjes die we nog niet hadden!!!

Ik was dus echt heel erg blij met deze vondst.

Van de 72 boekjes hebben we er nu toch al 56 en dat is al een mooie, kleurrijke rij.

Het boekje dat ik nu als eerste ga lezen, vertalen is

"De Prinses en de herder", dat is de legende over het ontstaan van de twee meren van Sete Cidades, op ons eigen eiland; hoe leuk is dat!

(Te) Koud

 Vanmiddag zijn we voor de eerste keer even naar het zwembad gelopen.

Ik op mijn slippers, want ik wilde kijken of we eventueel weer zouden kunnen gaan zwemmen.

Dat zit er dus nog niet in, het water is koud, te koud om te zwemmen.

Na een paar minuten had ik ijskoude voeten en kreeg ik kramp in mijn tenen.

Aan het touwtje dat ik in mijn hand hou, hangt een thermometer en zo weten we dat het water nu 18 graden is; dat mag dus nog ietsje warmer.

Muur decoraties

 Halverwege vorig jaar had ik online gezien dat er in een Daphne's Diary een poster zat met een oceaan thema.

Ik vond hem er erg mooi uitzien en het leek me leuk om die op de muur in de tv kamer te hangen, maar ik was net te laat om aan Jasmine te vragen om het exemplaar te kopen en mee te nemen.

Maar ik heb een abonnement en alle exemplaren van vorig jaar lagen in Belgie op me te wachten.

De poster zag er in het echt nog veel vrolijker uit, dus die ging mee in de koffer.

Donderdag moesten we boodschappen doen en ook bij Homa wat bakjes kopen om dingen in op te ruimen, dus toen hebben we gelijk een lijst gekocht voor de poster.

En hem op de muur in de logeerkamer gehangen.

Daar hing eerst een kleinere poster met walvissen.

Gelukkig is er daar een railsysteem, zodat we niet met gaten in de muur zitten.

Die poster is verhuisd naar de gang.

Daar is geen rail, maar we hebben betonhaakjes meegenomen uit Belgie, want die zijn hier nog niet uitgevonden.

Toen we vorig jaar met Jasmine in Vila Franca do Campo waren kochten we deze handgemaakte walvis

en die hebben we nu boven het trapgat opgehangen, zo zien we hem telkens als we naar beneden gaan of naar beneden kijken.

 

Terug op het eiland

 Woensdag zijn we weer terug naar Capelas gegaan.

De reis was vermoeiend; trein vertraging, koffers omhoog moeten sleuren op een lange roltrap omdat op Zaventem alle roltrappen buiten gebruik waren en  je daar de lift niet mag gebruiken, verkeerd stoelen.

Dat zijn dingen die ik normaal gesproken wel van me af kan schudden, maar als dat bij de stress van het vliegen komt...

Maar op de vlucht van Lissabon naar Ponta Delgada hadden we een enorm lieve steward, die het stoelenprobleem heel fijn opgelost heeft en verder ook steeds kwam informeren of het nog goed ging met me.

Dat ging het gelukkig wel en ik heb fijn zitten lezen tijdens een hele kalme vlucht.

In PD hoefden we nauwelijks op de koffers te wachten, er stonden genoeg taxi's dus een kwartiertje later waren we thuis!!!

Twee maanden heeft het huis dichtgezeten en we waren dan ook benieuwd hoe we het aan zouden treffen.

Vrienden van ons hadden na een maand hun héle huis onder de schimmel staan, maar dan ook echt alles, dus Paul had de ontvochtigers geprogrammeerd dat ze elke dag een poos zouden draaien.

Gelukkig was er geen stroomstoring geweest (dan moeten ze gereset worden) dus ze hadden hun werk gedaan.

Het enige dat onder de schimmel stond waren dingen in de badkamer: wasmanden, stoel, toiletrolhouder, prullenbakje, allemaal van natuurlijke materialen.

En alle dingen van waterhyacint, dat is er echt heel gevoelig voor.

We hebben alles buiten achter het huis gezet, zo van daar kijken we morgen wel naar en zijn de benedenverdieping gaan poetsen, zodat we in een frisse slaapkamer konden slapen.

Gisteren heeft Paul alles schoongemaakt, terwijl ik de bovenverdieping poetste.

De luchtvochtigheid is erg hoog op het moment, dus het droogt allemaal langzaam, maar de schimmel is eraf!

In december is er een orkaan geweest, die maar rond het eiland bleef draaien.

We hadden al van Nuno en Marco gehoord dat het huis er nog stond en de rolluiken het gehouden hadden, maar we waren benieuwd naar de tuin.

Ik had me op het ergste voorbereid en dat was maar goed ook :-)

Maar het uitzicht maakt alles goed.

Gisteren was er een speciaal welkoms comité voor de deur: een school grote dolfijnen die we met het blote oog konden zien!

Het is heerlijk om weer terug te zijn.

 

Belgie Week 7

 Deze week waren zowel Paul als Julian tegelijk een middag weg en heb ik een leesdag gehouden.

Ik wilde dit boek gelezen hebben voordat we weer terug naar Capelas gaan, dus heb ik lekker een dagje op de bank gezeten,  met koffie/thee en Maui en Mandu die elkaar steeds afloste.

Els kwam een middag op visite bij Julian en bleef mee-eten.

Ik wilde het nieuwe geocaching souvenir voor de start van het jaar nog hebben en daarom zouden we gaan cachen toen het aardig weer was.

Alleen moesten we eerst wachten tot de elektricien geweest was, want in de garage was geen stroom meer.

Toen die weer weg was gingen wij op pad, maar begon het ook te regenen.

We deden een cache en twee waypoints van Labcaches, waarbij we ontdekten dat er in Leuven ook stolpersteinen zijn.

Op 6 januari vierden we Drie Koningen met een speciale Drie Koningen taart.

Dit jaar was het thema Star Wars en wij hadden als figuurtje C-3PO: leuk!

We gingen nog een middagje naar Leuven om 2 Labcaches af te maken.

En daar ontdekten we nog veel meer mooi beschilderde elektriciteitskastjes.

Zondag was het zowaar een dag zonder regen en zijn we gaan wandelen bij Zoet Water

en in Oud Heverlee, waar we deze mooie muurschildering zagen. 

Dit was onze laatste volle week 'vakantie' in Belgie.

Nog twee rommel dagen en als de Tap woensdag niet staakt vliegen we dan weer terug naar São Miguel.

België Week 6

 Allerlei dingen die we mee terug willen nemen leggen we op het bed van Jasmine. We mogen per persoon 23 kilo gewicht meenemen en dat is best veel, maar boeken tikken nogal aan.

Er gaat dus een doos vooruit en die posten we in Nederland, want daarvandaan kost het maar € 40,= i.p.v. € 80,= hier in Belgie.

Maar toen moesten we natuurlijk wel uitzoeken wat vooruit gaat en wat we zelf meenemen.

Die doos brachten we naar een pakjes punt in Zeist, waar we een dagje naar toe gingen.

Paul's lievelingsoom heeft dementie, gaat heel snel achteruit en daarom wilde Paul hem nog een keertje zien.

We hebben er toen gelijk maar een dagje Zeist van gemaakt en dat was heel leuk.

De voorzetdeur van de koelkast sluit niet meer goed, iets met scharnieren en nieuwe pluggen.

Bij de Brico hadden ze die pluggen niet en verwezen Paul door naar Meta Leuven.

Ook daar konden ze hem niet helpen, maar Dovy wel alleen daar zijn ze niet op voorraad en omdat het de kerstperiode is duurt het langer voordat ze binnen komen.

Ze komen als wij net weg zijn...

Dat klusje blijft dus even liggen en nu hebben we een koelkast zonder voorzetdeur...

Als het nog een dagje aardig weer is willen we naar Namen en ik heb alvast met behulp van kleine stukjes post-it in verschillende kleuren een route gemaakt op mijn grote monitor.

De kaart van Namen erachter, nummers van welke labcache in welke volgorde en nu heb ik een prachtige route gemaakt, waarbij we niet tien keer kriskras door de hele stad hoeven te lopen.

Nu alleen nog mooi weer :-)

Albert Heijn had _eindelijk_ tompoucen!

Elke week keken we hier en ook in Zeist hebben we gekeken, maar zowel AH als Hema waren uitverkocht...

Maar na de Kerst waren er dan verse mini Kerst tompoucen :-) en die hebben we toen gelijk meegenomen.

We hebben heerlijke (cache)wandelingen gemaakt, zoals hier boven Kessel-Lo.

En dit jaar hebben we geen oliebollen en appelflappen gebakken voor Oud en Nieuw.

De afgelopen twee jaar , toen Jasmine niet kwam bakken, waren ze niet lekker en niet gaar te krijgen.

Dit jaar zou Jasmine wel komen, maar een paar dagen voor Oudjaar ging ze met de bus naar London, metro in en uit enz en met al die covidbesmettingen op het moment had Julian daar veel moeite mee, dus hebben we besloten om Oud en Nieuw met z'n drietjes te vieren.

Bij AH hadden ze tot onze verbazing oliebollen en we namen een zakje mee om te proberen.

Die smaakten beter dan we verwacht hadden en daarom is Paul op Oudjaar heel vroeg nieuwe gaan halen.
Toen bleek dat ze ook versgebakken hadden en nam hij voor mij een aantal naturel mee!

Met z'n drietjes hebben we een hele rustige, maar gezellige Oud en Nieuw gevierd.

Voor 2023 wens ik iedereen een heel gelukkig, maar vooral gezond jaar toe.