Aangelanden

Dit was nu al de tweede keer in één week tijd
dat we een bordje met uitgezonderd aangelanden
tegenkwamen. We hadden geen flauw idee wat
daarmee bedoeld werd, dus thuis toch maar eens op Google
gezocht en toen kwam ik dit stukje tegen in het archief van De Standaard:

"Tegenwoordig zie je bij ons steeds vaker het onderbord ,,Uitgezonderd aangelanden''. Daarmee komt een middeleeuws woord weer even in de belangstelling. Een aangelande is iemand die een stuk land bezit aan een weg of een rivier. Een woord met een wat ruimere betekenis is aangeërfde. Dat is iemand die een erf, dus een bebouwd stuk grond, bezit naast die weg.

Maar wat ik u wilde vertellen: ergens in Haacht heeft een leukerd de g van aangelanden van het bord gepeuterd. En nu staat daar: ,,Uitgezonderd aan elanden''.

Dat weten we dan ook weer. :-)

Vogeltjes

Ik ging vandaag naar de kapster. Ze heeft een zithoekje waar je lekker kunt zitten als je
nog even moet wachten en vandaag stond er toch zoiets leuks op tafel.

Ik zat het eens te bekijken en dacht eerst dat het kunstof
vogeltjes waren, maar toen ik beter keek zag
ik dat ze met hun lange 'snavel' water dronken.
De kapster vertelde dat het zaden van planten waren,
maar dat ze geen idee had van welke plant.
Ze voelden heel zacht aan en het leek ook net of ze veertjes hadden.
Ik heb nog nooit zoiets gezien, maar vind ze toch zo ontzettend leuk.
Gelukkig had ik mijn fototoestel bij me.

Geisha

Kom ik vanmorgen de trap aflopen, springt Jasmine
in deze gedaante voor me en roept "Goedemorgen".
Gelukkig hield ik mezelf vast aan de trapleuning :-)
En toen moesten we, nog voor de koffie, een
serie foto's schieten van onze geisha :-)

Appeltaart

En met die hitte was er ook ineens dringend behoefte
aan appeltaart, dus die werd ook gebakken.
Hij smaakte heerlijk.

Knoflookbrood

Terwijl ik helemaal op apegapen lag van de hitte,
werd er hier in huis vrolijk de oven aangezet
om o.a. dit knoflookbrood te bakken...
We aten het buiten in de tuin, met een koele salade erbij
en het smaakte heerlijk.

Twintig

Vandaag is Julian geen tiener meer, want hij is twintig
jaar geworden.

Zwemmen

Altijd lekker om te zwemmen, maar met deze hitte
is een eigen zwembad toch wel heel ideaal.

Luchtballonnen

Ik moet er niet aan denken om er zelf mee de lucht in te gaan,
maar ik vind ze altijd wel heel mooi om naar te kijken.
Laatst zag ik deze 3 vanuit mijn kamer.

Harry Potter's

Mijn verzameling Harry Potter's deel 1
in andere talen. Ik probeer in elk land waar we komen
een HP1 te kopen. Ik heb er nu meer die ik niet kan lezen,
dan die ik wel kan lezen :-)

Vrije dag

Vandaag is het Maria Hemelvaart, oftewel een
vrije dag in Belgie!

Verboden

Ik zag het laatst helemaal voor me,
kom je daar rustig aan gepeddeld

in je kanootje, zie je in de verte dit bord

En dan???
Stap je dan uit, midden in het water en probeer je
je kano, door de brandnetels de steile kant op te zeulen???
whahaha

Fietsenrek

We vinden fietsen heel leuk en fietsen ook regelmatig hier in het uitgestrekte Meerdaalwoud.
Cachen vinden we ook heel leuk en de eerste keer dat we een rondje gingen doen, hebben we de achterbank plat gelegd en de fietsen in de auto geschoven, om te kijken of we cachen en fietsen wel een leuke kombinatie zouden vinden.
Het beviel ons heel goed en na het eerste rondje zijn we nog een aantal keren met de fietsen achterin de auto op pad geweest. Niet echt heel goed voor die fietsen en verder is het ook lastig om nog koelboxen mee te nemen om boodschappen te kunnen doen als we 'toevallig' bij een AH langs gingen na afloop van een dagje cachen.
Twee weken geleden hebben we dan toch maar een trekhaak onder de auto laten zetten...
Maar toen moest er nog een trekhaakkeuring komen, nou en toen wisten we gelijk weer in welk land we wonen...dat viel weer in de categorie van waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan...
Maar goed, vorige week heeft de trekhaak een stempel van goedkeuring gekregen en konden wij, met het inmiddels gekochte fietsenrek, de weg op.
Zaterdag zijn we voor het eerst zo op pad gegaan en dat is héél goed bevallen.

(en nee, er komt geen sleurhut!!!) :-)

Terug

Het meeste van onze spullen hadden we (lees Paul) gisteravond al
ingepakt. We gingen dus op ons gemak ontbijten en daarna pakten
we de laatste spullen bij elkaar en gingen we richting de airport.
We moesten de huurauto volgetankt terug brengen en toen hebben
we gelijk bij het tankstation de auto even gezogen, wat een lol voor een euro :-)
De mensen van het verhuurbedrijf waren erg blij met ons.
Het inchecken op de airport ging razendsnel en iedereen
was weer bijzonder vriendelijk.
Hier zitten we dan in de vertrekhal.

Niet echt een toiletbordje, maar ik heb er toch
een foto van gemaakt voor Jasmine

Het was spitsuur :-) want er kwam ook een toestel van het vaste land
van Portugal binnen.

En vlak daarna kwam ons toestel.
Ik weet er niet zoveel meer van, want mijn
kan-me-niet-schelen-pilletjes begonnen te werken.

Het was ons gelukt om Buddy niet kwijt te raken! :-)

Geen idee waar dit is, vast ergens bij Dusseldorf.

En toen stonden we weer veilig en wel aan de grond op
de airport van Dusseldorf.

We werden opgehaald door het taxibusje, dat ons naar onze auto bracht.
Ook de terugreis naar huis ging vlot.
Daar werden we opgewacht door J&J, die heel blij waren
dat we weer veilig thuis waren.

Toen we vertrokken wisten we zo goed als niets van de Azoren af,
behalve dan dat ze ergens midden in de Atlantische oceaan lagen.
We hadden zoiets van we zien wel. Nou we hebben het gezien
en het was magisch; wat een prachtig eiland, wat een rust,
wat een vriendelijke mensen, wat een kleuren.
We gaan zeker terug.

De laatste dag 2

Ik hou erg van blauw, maar of ik nou mijn huis zo blauw
geschilderd zou willen hebben...
De muurschildering met hortensia's vond ik wel
erg mooi.
Elk appartement had zijn eigen makelaar,
we vonden het wel een grappig gezicht
al die verschillende bordjes.

We zullen nooit meer vergeten waar het stadhuis is....
Het ligt een beetje verscholen tussen twee straten.
Aan de andere kant is het plein, waar we al
verschillende keren overheen gelopen waren,
maar op de een of andere manier hadden we het stadhuis
niet gezien (punaises in onze ogen...)
Nu wilden we nog een challenge doen een daarvoor moesten we een foto
bij het stadhuis maken, alleen waren de coordinaten verkeerd opgegeven
en ze brachten ons een kilometer verderop. Daar zijn we lang aan het zoeken geweest
uiteraard zonder het stadhuis te vinden. Toen we 2 agenten zagen hebben
we het maar eens gevraagd. Er ontstond een hele spraakverwarring over wel
gebouw nou toch op die coordinaten zou moeten staan, want het stadhuis stond
in het centru, Het bureau werd er zelfs telefonisch bijgehaald.
Uiteindelijk besloten ze ons mee te nemen en daar liepen we dus
braaf achter de agenten aan. Toen we voorbij ons hotel kwamen,
besloten we om eerst maar eens even op de pc te kijken hoe het nu
zat met die coordinaten en waar dat stadhuis nou precies moest zijn.
Coordinaten waren dus hartstikke fout en wij hartstikke blind whahahah, maar
we waren wel weer een paar keer PD op en neer gelopen, steeds door
andere straatjes en zo zie je nog eens wat.

Dit was het enige terras in het centrum en
er zat wel liefst één mens.

Hier liepen we voorbij en ik vond het een mooi, apart balkon.

En zo was onze laatste dag in PD ook alweer voorbij.

De laatste dag 1

De laatste dag bleven we in Ponta Delgada.
Als eerste wandelden we naar dit kleine kerkje,
dat op een heuvel ligt.

We hadden een mooi uitzicht op de haven
en op het binnenland, dat weer langzaam in de wolken
begon te verdwijnen.

Hierna wandelden we naar het centrum.
Er moet toch heel wat werk in die mozaieken zitten,
maar het ziet er wel erg mooi uit.

Het 'drukke' St Francisco plein.

en het Fort bij de haven.

Onderweg naar PD

Na onze wandeling bij Lagoa das Furnas reden we
weer richting PD. Onderweg gingen we eerst
ergens in the middle of nowhere een bonus cache zoeken.Het viel helemaal niet mee om er te komen, omdat er
verschillende parallelwegen waren, die we allemaal
gezien hebben en waarvan we (uiteraard) de laatste moesten hebben. :-)

Maar de plek was zeer de moeite waard, het was hier prachtig
en in de verste verte waren geen mensen te bekennen.

Dit blad viel me vanaf een afstand op,
de kleuren waren haast lichtgevend en de tekening
zo mooi. De andere, kleinere bladeren waren gewoon groen.

Weer terug in PD kwamen we langs de campus en
toen besloten we om daar even te stoppen, overheen
te wandelen en een cache te zoeken.
Door al die caches kom je op plaatsen waar je normaal
niet vlug naar toe zou gaan.

We sloten deze dag af bij de Pizza Hut op de Food Plaza.

Lagoa das Furnas

Vanaf de meat stews liepen we een stuk langs het meer.
Hier hield het pad even op en moesten we door een soort
rivierbedding naar de overkant, gelukkig stond er weinig water.

Hier liep het pad langs hele hoge bamboe.

Uitzicht over het meer.
Heel in de verte aan de overkant zie je
een roze huis, dat staat zo'n beetje op elke kaart
en elk boek met foto's van dit meer.

De grond bij de picknickplaatsen was helemaal
bedekt met een soort mos. Het zag er uit alsof iemand
met groene bezig was geweest.

We reden naar de andere kant van het meer,
waar helemaal niemand was en waar we tot
onze stomme verbazing een betaalde parkeerplaats
zagen.
Dat was de eerste en enige die we op het eiland gezien hebben.Weer op weg naar het meer kwamen we Gandallf tegen.
Hij was het enige overblijfsel van een kettingzaag wedstrijd.
Ik vind zulke beelden uit een boomstam altijd
erg knap, maar gemaakt met een kettingzaag
is dan toch wel weer extra knap.

Dit was ooit een privekerkje van iemand,
nu wordt het niet meer gebruikt en
begint de natuur het over te nemen.

We liepen langs het roze huis

en kwamen uiteindelijk bij de op een na hoogste
Araucaria ter wereld.
Het leuke is dat we de hoogste, die op Maui, Hawaii staat,
ook gezien hebben.

Furnas Meat Stew

Een kilometer of 4 buiten Furnas is Lagoa das Furnas
en daar vind je ook de Cozido das Furnas, the Furnas Meat Stew.
We parkeerden de auto op het parkeerterrein, vlak naast de auto
zagen we alweer een kokend plasje, we moesten dus erg goed
opletten waar we liepen.
De gaten voor de meat stews met op de achtergrond
een kokende bron.

De bron van dichtbij.

De Cozido das Furnas zijn heel beroemd en
men vind dat elke toerist het zou moeten proberen.
Dat had ik natuurlijk graag gedaan, maar helaas
eet ik geen vlees whahaha.

Een grote stoofpot word tenminste 5 uur
in een met aarde afgedekt gat gezet
en wordt zo met natuurlijk warmte gaar.

Vandaag waren er maar 2 gaten waar een meat stew in
stond te garen en we boften daarom enorm dat uitgerekend
net op het moment dat wij er stonden er eentje
werd uitgegraven.

Een locale familie had een stew gekocht
en samen met hun keken we hoe de
stew tevoorschijn gehaald werd.

waarna de familie met de stew richting de picknickplaats
ging om daar met elkaar te genieten van deze specialiteit.