vrijdag 29 oktober 2021

Maan

 Jasmine en Wim hebben een huis gekocht waar ze in januari de sleutel van krijgen.
Ze hebben de huur van hun appartement opgezegd en de makelaar heeft daar toen gelijk een advertentie voor geplaatst zodat er nieuwe huurders gevonden kunnen worden.
Maandag zouden er 3 stellen komen kijken, maar er was een klein probleempje en dat heet Maan.
Maan is een oude poes, 16 jaar, die geadopteerd is door Jasmine een Wim, om haar nog een fijne oude dag te bezorgen i.p.v. haar in een asiel te laten zitten.
Alleen mogen ze geen huisdieren houden in het appartement, normaal niet zo'n probleem, maar nu er kijkers kwamen dus wel.
Wim kan nooit zomaar vrij nemen (altijd collectief) en Jasmine moest de sleutel aan de makelaar overhandigen en dat kan natuurlijk niet met een kat onder je arm.
Toen zijn wij maandag naar Antwerpen gereden om even te helpen en zo op de valreep ook nog even hun appartement te zien, want door corona waren wij daar nog niet geweest.
Er waren (natuurlijk) allemaal opbrekingen en omleidingen, maar gelukkig was er nog wel een parkeerplaatsje in de straat en Maan werd bij ons in de auto geparkeerd :-)
Toen de sleutel afgegeven was kwam Jasmine er gezellig bij zitten en zo hebben we gezeten tot alle drie de stellen het huis bekeken hadden en de makelaar weer weg was.
Toen hebben wij het appartement bekeken én Maan kunnen bewonderen, nu ze uit haar reiskooi was.
Zo'n leuk beestje, ze dribbelde als een hondje achter Jasmine aan.
Zo lief dat ze haar geadopteerd hebben en ze hier een fijne oude dag heeft.
En nu maar hopen dat een van de stellen het appartement wil huren en anders moeten ze maar zeggen dat Maan van haar ouders is en dat ze er een paar weekjes op moeten passen omdat die met vakantie zijn :-)

maandag 25 oktober 2021

De Bouw 19 oktober

 Op 20 oktober hadden we een laatste bespreking met Nuno bij het huis, maar wij waren de avond ervoor nog even gaan kijken of er dingen waren die we zouden moeten bespreken.
De knoppen die midden op de muur zouden komen waren inmiddels verplaatst zodat ze nu naast het kastje en dus uit het zicht komen te zitten, dus dat is goed!
Als je denkt dat het niet erger kan worden.. :-) 
De vloer van de inloopdouche moet schuin aflopen zodat het water niet in de hele badkamer komt te staan, dus hadden ze nog maar een stukje weg gebikt.
De randen langs het trapgat waren nu afgewerkt en de tijdelijke leuningen waren weggehaald

Boven was nog alles hetzelfde en ook achter waren ze nog niet aan de tegels begonnen.
De meterkastjes zullen nog netjes afgewerkt worden
Dit is de laatste foto die ik maakte van ons huis met onze eigen auto ervoor, het blijft toch een heel onwezenlijk idee :-)
En nu wordt het wachten tot er weer wat gebeurt en we foto's van Nuno krijgen.

donderdag 21 oktober 2021

São Miguel Dag 50 Terug naar België

Het plan was om 3 weken te blijven, het zijn er uiteindelijk 7 geworden, maar vandaag was dan echt de dag aangebroken dat we terug naar huis moesten.
We stonden om 5.30 uur op, pakten de allerlaatste dingen in de koffers en aten bolo's als ontbijt.
Om 6.15 uur zou de taxi komen, dus even voor die tijd zijn we de koffers buiten gaan zetten.
Om te voorkomen dat de automatische poort dicht zou gaan en wij ergens zouden staan waar we net niet moesten staan heeft Paul een koffer tussen de contactpunten gezet.
Toen de taxi kwam heb ik de sleutels op tafel gelegd, de deur dichtgetrokken en toen zag ik net de poort dichtgaan want de taxichauffeur was bezig de koffers in te laden.
Ik kon nog net roepen dat Paul tussen de poort moest gaan staan, anders hadden we weer de toestand gehad dat ik via stoelen en een groencontainer eruit zou moeten klimmen en daar hadden we geen tijd voor.
De taxirit naar de airport ging heel vlot en ook op de airport waren we overal gelijk aan de beurt.
Handbagage controle ging ook heel vlot en toen konden we gaan zitten wachten tot het tijd was om te vertrekken.
Hier moet je naar de vliegtuigen lopen en dat gaat heel keurig in een rij.
En daar gingen we dan, toch wel met flinke tegenzin.
Paul zat deze keer aan de goede kant bij het raam en omdat het weer ook mee zat kon hij het hele eiland goed zien.
Als eerste kwamen we langs Ponta Delgada
daarna vlogen we langs Lagoa.
Even later zagen we Lagoa do Fogo onder ons liggen.
En omdat hij precies wist waar hij moest kijken kon hij via Tromba do Elefanta ons huis ontdekken!
Tenslotte kwamen we bij Nordeste, daar hield het eiland op en kwam er een hele tijd niets anders dan oceaan.
Op een gegeven moment werden er doosjes uitgedeeld, waar een soort ontbijt in bleek te zitten: een bolo met ham/kaas, 6 koekjes en nootjes. 
Daar kreeg je een warme en koude drank bij,het is lang geleden dat we dat meegemaakt hebben, want tegenwoordig moet je alles kopen.
Omdat ik wist dat ik thuis niet zo snel aan het loggen van de laatste dag toe zou komen heb ik onderweg aantekeningen zitten maken en aangezien Paul de camera had... :-)
Na bijna twee uur vliegen kwam het vasteland in zicht
en begon de landing op Porto airport.
Daar hadden we maar anderhalf uur overstaptijd, krap, maar we zouden het net moeten kunnen redden.
Het ophalen van de koffers en het weer inchecken ging vlot, net als de handbagage controle.
We konden even zitten en toen werd er omgeroepen dat we gingen boarden, dus iedereen ging netjes in de rij staan.
Na een half uur stonden we daar nog en gebeurde er niet, natuurlijk werd er ook niets omgeroepen...
Uiteindelijk kwam er dan bericht dat er een technische probleempje was dat opgelost moest worden en dat we dan zouden gaan boarden.
Uiteindelijk zijn we met een fikse vertraging vertrokken, op het moment dat we eigenlijk hadden moeten landen op Zaventem.
Jasmine had geappt dat ze hoopte dat we niet veel last zouden hebben van de storm van gisteren,welke storm??? en de Captain riep om dat we last van hevige wind zouden kunnen hebben, dus ik zat erg ontspannen op mijn stoel (NOT).
Maar dat bleek allemaal loos alarm,want we hebben geen zuchtje wind gevoeld en de hele vlucht is enorm rustig en soepel verlopen.
Paul zat naast een raam dat heel smerig was, dus alle foto's tussen Porto en Brussel zijn mislukt.
Aangekomen op Zaventem moesten we een poos op de koffers wachten.
Toen die er waren zijn we naar de trein gegaan, die uiteraard vertraging had.
Paul zei al dat hij daar erg blij om was want dat had hij enorm gemist :-)
Maar ook de trein kwam uiteindelijk en een kwartier later waren we in Leuven, waar we moesten wachten op Julian.
Toen die kwam  waren we een kwartiertje later weer thuis, waar Mandu gelijk onder Julian's dekbed kroop en Maui niet wist hoe snel hij op mijn schoot moest kruipen :-)

Het waren 7 hele fijne, intense weken waar we enorm veel dingen voor ons huis geregeld en besloten hebben, maar toch ook heel veel fijne en ontspannende dingen gedaan hebben.
We zijn er nu helemaal van overtuigd dat het stukje grond dat wij inmiddels 8 jaar geleden gekocht hebben, op de voor ons, perfecte plaats ligt en we zijn enorm blij en dankbaar dat we er uiteindelijk toch een huis op hebben kunnen laten bouwen.

En nu moeten we in België aan de slag om te zorgen dat alles klaar is zodat de container in de eerste helft van januari weg kan.
En als die weg is, gaan wij er achteraan :-)



woensdag 20 oktober 2021

São Miguel Dag 49 Inpakken

 Het liefst zouden we hier blijven om de bouw van het huis verder te volgen, maar we moeten naar huis om daar dingen te regelen.
Er worden binnenkort dingen geleverd (banken, waterbed enz), we moeten nog dingen kopen die met de container mee moeten en die container kan natuurlijk niet weg of ingepakt worden als wij hier zitten.
Dus morgen vliegen we terug en vandaag was het opruimen en inpakken.
In de auto lag best wat zand en spul, dus heeft Paul hem eerst even gezogen zodat hij er weer netjes uit ziet als hij 'gaat logeren'.
Er zijn een aantal dingen die we gekocht hebben om hier te gebruiken (waterschoenen, zwemkleding, stevige schoenen enz) en het heeft natuurlijk weinig zin  om dat nu mee terug te nemen zodat het over een  maand of twee de container in kan.
We hebben nu van de achterbak van de auto een kleine opslagruimte gemaakt en daar al die spullen ingestopt.
Hierna was het tijd om de koffers in te pakken, dat doet Paul altijd want dan hebben we maar 2 koffers nodig :-)
Ik heb alle kleren opgevouwen.
Nuno wilde ons nog graag even spreken voordat we naar huis gaan, dus hadden we om twee uur weer bij het huis afgesproken.
Terwijl we stonden te praten zag ik steeds water boven de rotsen omhoog komen, dus toen we afscheid genomen hadden van Nuno zijn we nog even op de miradouro gaan kijken.
En natuurlijk ook nog even bij het zwembad.
De golven waren enorm groot en je zag ze steeds groter worden
om dan op de dam van het zwembad kapot te slaan.
Ook zijn we nog een kop koffie gaan drinken bij Bar dos Poços.
Het uitzicht is nu niet zo heel mooi, maar de koffie is heerlijk en de volgende keer dat we hier komen is de rotonde met de walvis vast klaar; ik ben zo benieuwd hoe het zal worden.
Toen we naar huis reden stond er bij het secretariaat van een school (?) de poort open en viel mijn oog  op een muurschildering waarvan ik dacht dat het wel eens van Yves kon zijn.
Paul heeft de auto geparkeerd en ik ben even terug gelopen, door de poort heen en ja hoor, op de valreep nog een Yves kunstwerk!
Vervolgens zijn we richting Arrifes gereden en onderweg gestopt bij de benzinepomp waar ook een soort carwash is.
Daar heeft Paul het ergste zout van de auto afgespoten.
Daarna zijn we naar de Renault garage gereden waar de auto gekocht is.
Toen we de auto kochten hebben we afgesproken dat hij hier op het afgesloten parkeerterrein bij de nieuwe auto's mag staan tot we weer terug komen, dus hier gaat hij nu een paar maanden logeren :-)
Een hele fijne service.
Ze hebben een taxi voor ons gebeld, die er na vijf minuten al was en daarmee zijn we naar huis gegaan.
Omdat we nu autoloos zijn hebben we zelf eten gekookt en daarna hoefde er niet veel meer te gebeuren en zijn we op tijd naar bed gegaan, want morgen is het heel vroeg dag.



dinsdag 19 oktober 2021

São Miguel Dag 48 Wandeling over de kraterrand

 Er was mooi weer voorspeld en toen we vanmorgen op de webcam keken was Sete Cidades helemaal uit de wolken, dus ideaal weer om een wandeling over de kraterrand te gaan maken.
De hele rand is voor ons veel te veel van het goede en daarom deden we de linkerkant, want we moesten natuurlijk nog wel terug naar de auto.
Miradouro Vista do Rei is een van de attracties op São Miguel en parkeren is daar een ramp en daarom hebben wij de auto neergezet op de parkeerplaats voor lang parkeren, die een kilometer verderop is.
Maar bij de miradouro is de begroeing ervoor zo hoog dat het uitzicht lang zo mooi niet meer is als wij onderweg vanaf de parkeerplaats hadden.
Tegenover de miradouro staat het vervallen hotel en dat lijkt, ondanks alle waarschuwings- en verbodsborden, wel een attractie op zich.
Wij keken heel even op de miradouro en wandelden verder.
Het eerste stuk van de kraterrand lijkt net op een bospad.
Na een paar honderd meter konden we aan de linkerkant de oceaan zien.
Tijdens de wandeling hebben we nog een aantal mooie bloeiende hortensia's gezien.
Hier konden we de kraterrand goed zien, we hadden nog een heel stuk voor de boeg.
Toen we hier twee jaar geleden waren hebben we een aantal wandelingen beneden in de krater gemaakt en nu konden we van bovenaf precies zien waar we toen gewandeld hebben.
Bankjes zijn er niet uitgevonden, dus hebben we hier en daar een poosje op de rand gezeten.
Dat koeien hoog kunnen klimmen wisten we inmiddels wel; hier waren er een paar ook tot bovenaan de rand geklommen en daar lagen ze heerlijk in het zonnetje.
Toen ik de foto's terug keek zag ik dat het pad best wel omhoog ging.
Op de heenweg hebben we caches gezocht en er helemaal geen erg in gehad, maar toen we terug wandelden hadden we het idee dat we alleen maar omhoog moesten.
En dan ineens staat er weer een hekje dat eruit ziet alsof het bij een huis hoort, maar er zijn helemaal geen huizen hier.
Soms lijkt het wel alsof er alleen maar groen, blauw en wit bestaat.
Bij de wandeling twee jaar geleden kwamen we er ook achter dat in de krater nog een kleinere krater is.
Dat was ons tijdens eerdere wandelingen over de kraterrand niet opgevallen, maar nu zagen we het heel duidelijk.
Op sommige stukken is de rand niet zo breed en kijk je na een meter zo de diepte in.
Terwijl we daar wandelden zagen we ineens een hangglider voorbij komen: echt doodeng.
Ongeveer een kilometer voor het eind zagen we Mosteiros beneden ons liggen.
En er kwam nog een hangglider voorbij.
Gelukkig waren er ook minder enge vlieg'dingen'
Hier kwam het pad uit op de weg en daar zijn we omgekeerd en terug gewandeld.
De terugweg ging steeds maar omhoog  en ondanks mijn nieuwe stevige schoenen kreeg ik last van mijn voet...maar er zat niets anders op dan rustig door te lopen.
Weer terug bij Vista do Rei heb ik nog even een foto gemaakt van de Peace Pole en toen ben ik gaan zitten, terwijl Paul de auto is gaan halen en mij daarna opgepikt heeft.
Terwijl ik daar zat was er een moment dat ik de hele vista voor mij alleen had!
Op weg naar het huurhuis zijn we nog een keer bij ons huis gaan kijken.
Daarna zijn we naar huis gegaan want het was inmiddels al best laat geworden.