vrijdag 31 juli 2020

Lockdown dag 132

Delhaize zou vandaag vroeg komen, dus ik was vroeg opgestaan zodat ik voor het boodschappen wassen kon ontbijten.
Ze hadden een perfecte timing, want precies na het ontbijt stond de wagen op de oprit en konden we nog voor de ergste hitte begon de boel wassen en opruimen.
Ik wist natuurlijk niet dat we gisteren zoveel bramen zouden plukken en had bij het bestellen van de boodschappen extra fruit gekocht om jam te maken, dus heb ik eerst aardbeien en daarna bosbessen tot jam staan koken, van elk hebben we nu twee potjes.
Daarna hebben Julian en ik nog beneden gepoetst, alle rolluiken en screens waren dicht dus in huis viel de warmte heel goed mee, maar o wee als je een voet buiten de deur zette.
De tafel in mijn kamer was inmiddels weer helemaal dicht geslibd, dat gaat  helemaal vanzelf als ik niet oplet :-)
Dus ben ik daar maar weer eens aan het opruimen gegaan, net als boven op de laden kastjes waar het ook helemaal vol lag.
 Onze architect had iets van 160 foto's van 2 bouwbedrijven opgestuurd, Paul had die gisteravond al bekeken en ik moest ze vandaag bekijken om te beslissen of we die twee bedrijven offertes willen laten maken voor ons huis.
De vloeren beneden moesten ook nog gedweild worden, maar die waren heerlijk snel droog en toen kon ik in de keuken fruitsalade maken, lekker gezond
 en mooi tegenwicht voor de friet die we vanavond gegeten hebben, want ik had geen puf om te gaan staan koken.
En vanavond heb ik Enchanted gekeken, niet echt een musical, maar gewoon een heerlijk sprookje met een paar liedjes erin en een hele leuke cast.

donderdag 30 juli 2020

Lockkdown dag 131

Paul had vrij vandaag dus wij trokken weer naar Wallonië om daar te cachen en rond te kijken.
Deze keer parkeerden we de auto niet bij een kerk, maar bij het oude station van Petit-Rosière.
Daar stapten we op de fiets en reden we een stuk over het vroegere treintraject waar nu een mooi fietspad ligt.
 Een stuk verderop bracht een cache ons iets naast het fietspad, bij een leegstaande boerderij met een privekapelletje voor de deur.
Beneden op de grond van het kapelletje stond een beeld van Sint Nicolaas.
Jammer dat het zo vervallen is, het zal vroeger best heel mooi geweest zijn.
 Nadat we nog een stuk verder over het fietspad gereden waren gingen we de velden in.
De cache die we op deze plek vonden heet Panorama en dat is een uitstekende naam, want er was hier een geweldig panorama, alle kanten op.
 Dan rij je door die eindeloos lijkende velden en dan staat er ineens weer een kapelletje.
 Binnen kunnen best nog wel een aantal mensen zitten (als er geen Covid regels zijn).
Ik vraag me dan af waarom zo'n kapelletje er staat, zouden er vroeger diensten gehouden zijn voor de mensen die op de velden werken, of zou het zijn als klein kerkje voor de huizen in de omgeving?
Nu was het er in ieder geval verlaten, wij waren de enige in de wijde omgeving.
 Een echte kerk lag inderdaad een heel stuk verder.
 En verderop zagen we er nog eentje in de verte liggen.
 Het was ongelofelijk druk op de velden, overal werd het tarwe gemaaid en strobalen opgehaald.
We hebben nog nooit zoveel landbouwvoertuigen gezien als vandaag, best indrukwekkend en leuk om te zien.
Augustus is de hooimaand, dus ze zijn ruim op tijd :-)
 En toen kwamen we ergens waar mooie kleine huisjes stonden die me aan vakantiewoningen deden denken, maar de cache die we hier kwamen zoeken leerde ons dat het sociale woningen zijn.
Achter deze woningen ligt een klein parkje waar wat bankjes staan en daar hebben we heerlijk gezeten en onze lunch opgegeten. Het was hier doodstil, er waren alleen wat vlinders.
 Schuin tegenover de woningen staat dit kleine kapelletje.
Er moest een cache liggen, maar het was zoeken naar een naald in een hooiberg.
Paul haalde gelijk zijn arm al open aan bramenstruiken en ik had mijn arm in de brandnetels, dat maakt het zoeken niet echt aantrekkelijk.
 De cache hebben we niet gevonden, maar we zagen wel steeds meer bramenstruiken waar grote rijpe bramen aan zaten.
Ik neem mijn lunch altijd mee in aluminium folie, Paul is wat  milieubewuster wat dat betreft en neemt altijd een broodtrommeltje mee, dat kwam nu goed uit, want we hebben dat hele trommeltje vol geplukt: een pond bramen en daar heb ik 2 potten jam van gemaakt!
 We kwamen nog voorbij een vijver die je eigenlijk helemaal niet zag vanaf de weg. We zochten een cache en toen ik me omdraaide zag ik het, ook een heel mooi plekje.
 Een stuk verderop waren we iets te ver doorgereden en moesten we een meter of 30 terug om bij de cache te komen.
Voor zulke kleine stukjes ga ik niet helemaal op en afstappen, maar step ik meestal en dat deed ik nu ook.
Het was een pad met grove stenen en toen schoot mijn voorwiel weg over een groot stuk steen en voordat ik het besefte lag ik half tussen mijn fiets op mijn handen en knieën.
Gelukkig niets gebroken, mijn linkers scheenbeen was flink geschaafd en ik voel wel dat ik polsen, knieën en een linker enkel heb...
Mijn fiets deed het niet meer, maar gelukkig kon Paul dat verhelpen en konden we onze tocht weer verder zetten.

We kwamen langs deze stapel hooibalen, ik vind rollen en balen hooi toch wel iets hebben.
 Weer een andere cache bracht ons op een terreintje met allemaal fruitbomen die er stuk voor stuk helemaal niet florisant uitzagen.
Deze abrikoos was rijp, maar de boom zag er zo slecht uit dat ik hem maar heb laten hangen.
 Na een poos kwamen we weer uit op het fietspad over het oude spoortraject. We waren over redelijk wat klinker weggetjes gekomen, dus dit fietste echt heerlijk.
 Waar wij van het fietspad af gingen om nog  een cache te zoeken hebben we ook nog even staan kijken naar zo'n grote machine.
Om hier te komen moesten we ook weer over klinkers, dan schudt en tril je alle kanten op en rondkijken is dan best lastig, wat wel jammer is, want het zag er hier allemaal zo mooi uit, met van die ouderwetse vierkante boerderijen, een kerk, oude pastoriewoning enz.
 Het kapelletje waar we nu kwamen was helemaal in verval
 en zo te zien al heel lang, want binnen groeide er van alles.
 Via het fietspad zijn we weer terug gereden, onderweg ben ik nog even gestopt om in te zoemen op wat hooibalen en rollen.
 En toen kwamen we weer bij het oude station waar de auto heerlijk had staan bakken in de zon :-)
Het was weer een mooie fietstocht en nog niet niet te warm.
We hebben weer een aantal caches gevonden en veel gezien een zo'n dagje voelt echt aan als vakantie
(tot we weer thuiskomen lol)

woensdag 29 juli 2020

Lockdown dag 130

Vrijdag schijnt het heel erg warm te worden, te warm voor ons om buiten te zijn en daarom heeft Paul morgen vrij i.p.v. vrijdag.
Vandaag stond boven poetsen op de agenda en zou het extra van morgen doorschuiven naar vrijdag, maar dat heb ik i.v.m. de hitte er vandaag maar bij gedaan, het was dus weer een poetsdag.
In de middag heb ik nog wel een nieuw journal in elkaar genaaid, ik ben van plan er nog een stel te maken.
 Omdat het brood op was en ik morgen graag brood mee wil nemen voor de lunch woog ik alle ingrediënten af en gaf ik het aan Paul, want die doet er altijd water bij...behalve vanavond...
En ook deze keer wilde het geen brood worden zonder water pffff
Nou dan moet hij zijn wekker maar zetten en morgenochtend vroeg er water bij gaan doen, want 's ochtends lukt hem dat beter dan 's avonds lol

Toestemming!!!

Het heeft even geduurd omdat er op digitaal vlak wat fout gegaan was bij de gemeente Ponta Delgada, maar gisteren kregen we een mailtje waaruit wij dachten op te maken dat we toestemming hadden voor de bouw van ons kleine huis.
Dat wilde we uiteraard wel graag zeker weten en vanavond heeft onze architect het bevestigd: we hebben toestemming!!!
Helemaal precies zoals we het ontworpen hebben, zonder aanpassingen waar we bang voor waren, dus we zijn meer dan happy.
Onze architect gaat het project verder begeleiden en morgen wordt er gelijk contact opgenomen met een aantal bouwbedrijven.
We hebben een jaar de tijd om een bouwbedrijf de opdracht te geven, maar we willen nu zo snel als kan verder, zodat het krot nu eindelijk plaats gaat maken voor een echt huis.


Lockdown dag 129

Ik was van plan om de hele dag te gaan knutselen, maar het werd zo'n dag dat er om de haverklap iets moest of was en van knutselen kwam weinig tot niets.
Er kwamen een aantal pakjes binnen vandaag, waaronder dit
 Paul kwam vragen of ik een koffer besteld had en ik had geen flauw idee waar hij het over had, dus ik naar buiten om te kijken.
Nee ik had geen koffer besteld, maar ik zag op de bon dat het van het bedrijf kwam waar we tuinfolie besteld hadden.
Ik denk zomaar dat iemand nu folie heeft i.p.v. een koffer :-)
We hebben gelijk gebeld en nee we gaan het niet naar het postkantoor brengen om terug te sturen.
Nu hebben ze een foto gemaakt en zullen ze kijken of we het kunnen houden of dat ze het op laten halen en waar de folie naar toe is, ik ben benieuwd.

Maar het leukste vandaag was dat we toestemming hebben om het kleine huis te bouwen in Capelas!!!

dinsdag 28 juli 2020

Lockdown dag 128

Vandaag kwam de nationale veiligheidsraad weer bij elkaar en zijn er weer een aantal maatregelen genomen.

Mocht je eerst per persoon 15 mensen per week zien en de week daarna weer 15 andere mensen, nu zijn ze erachter gekomen dat het virus zo vrij spel heeft gekregen en nu gaan we terug naar 5 mensen per gezin en die 5 mensen mogen dan ook geen andere mensen meer zien.
Funshoppen wordt weer runshoppen: met 1 persoon en maximaal 30 minuten.
Het aantal toeschouwers bij evenementen wordt gehalveerd van 400 naar 200 buiten en van 200 naar 100 binnen.
Trouwfeesten en dergelijke mogen nog maar met 10 personen.
Er moet weer zoveel mogelijk thuis gewerkt worden.
Voor ons als gezin veranderd er dus niets.

Ik had vandaag ineens dringend behoefte aan gehaakte bloemetjes, dus heb ik mijn haaknaald opgezocht, die inmiddels wat roestig is geworden.
Ook wist ik niet hoe ik een simpel bloemetje moest haken, maar gelukkig is er YouTube.
Eerst heb ik een paar gekleurde gemaakt en daarna witte.
Eigenlijk zou ik een dunnere haaknaald moeten hebben, maar ik heb alleen een nummer 3 dus daar moest ik het maar mee doen en ze zijn best goed gelukt.
 Vanavond heb ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens een dvd op de tv gekeken.
Ik had de serie Roots besteld en daar heb ik de eerste 2 delen van gekeken.

zondag 26 juli 2020

Lockdown dag 127

Het waaide en was erg bewolkt, maar er zou geen regen vallen dus reden we met de auto naar Mont-Saint-André waar ik spontaan begon te zingen van Wie gaat er mee, wie gaat er mee naar de berg van Sint André :-)
Nu weet ik eindelijk waar die berg is hahaha
 Uiteraard parkeerden we de auto bij de kerk.
Daar stapten we op onze fietsen voor een door Paul samengesteld cache rondje en die caches brachten ons weer op hele mooie plekjes.
We reden het dorp uit de velden in
 En dan staat er ineens weer een kapelletje midden in zo'n veld.
 Langzaam maar zeker kwam de Abdij van Ramée steeds dichterbij.
Ik had gedacht dat we bij de kerk in Bomal zouden parkeren en had dat ingevoerd in de tomtom en zo waren we er op de heenreis al langsgekomen en het zag er heel mooi uit en het bleek ook nog in het cacherondje te liggen.
 We hadden geen idee wat het was en of je er in mocht, maar er stonden nergens borden dat het niet mocht dus fietsten we het terrein op.
 Toen we onder de poort door waren zagen we een groepje fietsers zitten op de banken onder de boom.
Wij hebben onze fietsen geparkeerd en hebben eerst een vierkantje gelopen om alles van alle kanten te kunnen bekijken en de info borden te lezen.

 Alles was nu gesloten, waarschijnlijk i.v.m. corona, maar anders schijn je hier ook te kunnen logeren.
 Dit blijkt de grootste schuur van Belgie te zijn.
Boven de deur van de schuur is de wapensteen van Abdis Lutgarde de Reumont.
 De groep fietsers ging weg en toen hadden we de hele omgeving voor onszelf.
We hebben onze lunch hier op het gras opgegeten en Paul vind het altijd heerlijk om even in het gras te gaan liggen.
 We hadden al steeds zwaluwen zien rondvliegen, maar toen we weer onder de poort door gingen zagen we een nestje waar twee kopjes van jongen uitstaken. De ouders vlogen af en aan met voedsel voor die twee.
 We vonden het een enorm groot complex maar er zijn heel wat gebouwen verdwenen, vroeger moet het helemaal enorm geweest zijn.
Aan de andere kant van de poort was nog een enorme appelboomgaard.
 Toen we uitgekeken waren gingen we weer verder met de fietstocht. We moesten een klein stukje terug om daarna weer verder te kunnen met ons rondje.
Hier waren we net achter de Abdij, maar omdat het hier heuvelachtig was zag je er niets meer van.
 Een van de caches bracht ons bij een verlaten huis.
Aan de andere kant op ongeveer 3 meter vanaf de ramen is een waterzuiveringsinstallatie, dus niet echt leuk meer om te wonen.
 Onderweg kwamen we deze Atalanta vlinder tegen die hier vast en zeker aan het uitrusten was, want hij bleef heel lang zitten.
 Toen we vanmorgen door het dorpje Bomal reden   had ik hier een boekentil gezien en daar zochten we ook een cache.
Erachter stond deze paal met allemaal grappige bordjes.
 Deze boekentil was een stuk overzichtelijker dan die we vorige week zagen.
 Ik dacht dat we nu via de weg naar de auto zouden rijden, maar er waren nog een paar caches en zo kwamen we weer door de velden.
 Het was weer een heel mooi rondje, het blijft toch fijn om in Wallonie rond te kijken, het is echt een ander 'land' dan Vlaanderen.
De caches van vandaag hebben we allemaal zo kunnen vinden, alleen bij de boekentil zijn we wat langer bezig geweest, maar we waren een stuk vroeger bij de auto als dat we gedacht hadden.
Een cache lag een beetje buiten de route dus daar reden we even met de auto langs.
Toen ik op mijn gsm keek hoe we daar moesten komen viel mijn oog op het dorpje Incourt, waar 4 caches liggen en toen zijn we die ook nog even gaan zoeken.
We parkeerden de auto op een parkeerterrein achter wat winkels en wandelde eerst een stuk het veld in. Bij de cache aangekomen hadden we weer een prachtig uitzicht.
 
 Voor de volgende cache moesten we over het parkeerterrein bij Delhaize om bij een wandelpad te komen.
Tot onze verbazing zagen we daar deze wasserette, nog nooit zoiets gezien (ik kreeg spontaan heimwee naar mijn eigen wasserette in Parijs :-) )
Er wordt echt gebruik van gemaakt want er was iemand bezig met wassen in twee machines.
 We zijn al vaker door dit dorp gereden als we niet over de snelweg naar Namen willen maar binnendoor gaan, maar dan heb je eigenlijk geen idee dat er achter de huizen die langs de weg staan ook nog zulke mooie plekken zijn zoals dit meer.
We denken dat het een waterbekken is want er stond een hek omheen, maar wat een prachtig gezicht was het.
 Toen we bij de laatste cache aankwamen dachten we eerst dat iemand een miniatuurkasteel in zijn tuin had staan, maar het bleek de Geneeskrachtige bron van de heilige Ragenufle te zijn.

 Prachtig om te zien zo in het zonnetje.
Het deed me denken aan onze vakanties in de USA dan stopten we soms ook in van die kleine dorpjes om een cache te zoeken en dan kwam je toch ineens op een prachtig plekje terecht.
En zo was vandaag ook weer een vakantiedag in 'eigen' land.