dinsdag 31 juli 2018

Rondreis West USA Dag 6 - Death Valley

We wilden voor de ergste hitte door Death Valley gereden zijn  en hadden daarom de wekker op 6.00 uur gezet,maar we zijn al om half 6 opgestaan omdat we toch wakker waren.

Na het ontbijt hebben we de auto ingepakt en zo reden we om 6.30 weg uit Olancha richting Death Valley en toen was het 14 graden.
In Olancha is de afslag naar de weg die door Death Valley gaat en zo reden we na twee minuten al in een hele verlaten wereld.

Veel caches zouden we onderweg niet zoeken, maar we wilden er toch wel eentje doen.
Vanaf de plek waar we de cache vonden maakte ik deze foto.
Dit was de allereerste Joshua Tree die ik zag.
Hier reden we dan het National Park Death Valley binnen.



Na een stuk rechte weg moesten we een pas over en klommen we weer aardig omhoog.
Hier en daar waren uitkijkplaatsen en daar zijn we steeds gestopt om foto’s te maken.
Het was uitgestorven en droog, maar ik vond het toch wel heel bijzonder en op een bepaalde manier ook mooi.





Toen we de eerste pass over waren reden we beneden op de bodem en daar was het al heel vroeg erg heet.



In het midden van de Valley, op het heetste punt  ligt Stove Pipes Wells, daar zijn we even gestopt.
We kochten er een sleutelhanger gekocht voor Julian en Paul draaide een penny.



Hierna gingen we weer snel verder voordat de auto veel te warm werd in de zon.
Ik maakte steeds foto's van de temperatuur, 34 graden was het hoogste, wat fijn was, want nu kon de airco aanblijven.
Als het veel warmer wordt moet je de airco uitdoen om oververhitting tegen te gaan, maar daar moet je toch niet aan denken als het 50 graden is.


We kwamen langs zandduinen, waar we ook foto’s gemaakt hebben.
Gelukkig waaide het een beetje en dat scheelde ook weer voor de warmte.

Een stuk verderop reden we opeens op zee niveau



We moesten nog een pass over om de valley weer uit te komen en daarna zijn we afgeslagen naar Beatty, zodat we de kortste weg door de valley hadden i.p.v. een langere.


Een stukje voor Beaty reden we Nevada binnen.

maandag 30 juli 2018

Rondreis West USA Dag 5 - Olancha

Olancha ligt in de woestijn, aan het einde van de wereld.

We reden er doorheen, zagen 3 huizen en een benzinepomp  maar het motel was nergens vinden…
Heen en weer gereden, als je met je ogen knipperde was je alweer buiten het dorp, maar geen motel.
Paul ging het vragen bij de benzinepomp en daar vertelde ze hem dat hij nog een mile moest doorrijden.
En inderdaad een heel stuk buiten 'het dorp' zagen we dan eindelijk het motel.
We bekeken de kamer





en gingen toen op het terrasje voor de deur eten.
Daarna hebben we, net voordat het donker werd, nog een wandeling gemaakt over het terrein.
Ze hadden net een aantal tipi's neergezet en die zagen er wel heel vrolijk uit, maar doe ons toch maar een gewone kamer :-)

zondag 29 juli 2018

Rondreis West USA Dag 5 - Op weg naar Olancha



Toen we de Mammoth Lakes gezien hadden zijn we via Mammoth weer naar de snelweg gereden
Daar maakte we een hele lange afdaling en verder ging de weg eigenlijk kaarsrecht met aan twee kanten bergen en daartussenin grote dorre vlakten.
De temperatuur liep ook behoorlijk op, was het bovenin de bergen 14 graden, hier hebben we het 33 zien worden en dat is best warm.

Onderweg stopten we weer hier en daar om caches te zoeken.
Bij zo'n bord verwacht je dan toch een heel groot bos te zien, maar waar we ook keken wij konden het niet ontdekken.
Er stond een hele grote sequoia: The Roosevelt Tree

In het dorpje Independence stopten we om een aantal caches te zoeken.
Deze moest bij een locomotief liggen, maar die was net een maand of wat geleden omgeruild voor deze wagen.
Toen we hier even rondkeken viel er wat regen.
We liepen terug naar de auto om een paraplu te pakken, maar na drie minuten was de bui helemaal over; het was de enige regen die we tijdens de reis gehad hebben.

Verderop in dit dorpje staat het huis waar de schrijfster Mary Hunter Austin gewoond heeft.
Ze schreef o.a. het book "Land of Little Rain"
Zulke dorpjes zien er zo slaperig uit. Je ziet bijna geen mensen en we vroegen ons regelmatig af wat iedereen doet om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Hoe verder we kwamen hoe minder dorpen.
Vlak voor Lone Pine stopten nog een keer ergens bij een begraafplaats om een cache te zoeken en toen viel het ons op dat er bijna geen grafstenen staan.
Schuin aan de overkant lag nog een cache, bij een memorial voor de slachtoffers van een aardbeving in 1872.
We zagen de vlaggemast, maar er stond een hek omheen en we zagen niet hoe we er moesten komen.
Ik was er al een heel stuk voorbij gelopen, pas toen ik terug liep zag ik dit bordje en toen zag ik ook het kleine pad dat er naar toe ging, maar vanaf de andere kant zag je dat nauwelijks.
Bij die aardbeving kwamen 27 mensen om en 16 daarvan liggen er hier begraven in een massagraf.
Dit was de laatste stop die we maakten want het was inmiddels al half zes geworden .

zaterdag 28 juli 2018

Rondreis West USA Dag 5 - Mammoth

We namen de scenic route door een pine forest naar Mammoth, een skiresort in de bergen.
Het stadje leek wel alleen te bestaan uit hotels, lodges en wat winkels.

Wij moesten nog boodschappen doen en gingen naar een winkel waarvan we dachten dat het een supermarkt was, maar het bleek een hele grote drogisterij te zijn.
Gelukkig konden ze ons daar vertellen waar we een supermarkt konden vinden, we moesten een stukje doorrijden tot we bij een plein kwamen en daar zat Vons.
Dat bleek gewoon een Safeway te zijn, alleen met een andere naam, maar verder had het dezelfde indeling en dezelfde produkten, dus we waren helemaal blij.

En naast Vons zat een Starbucks waar ze pumpkin loaf verkochten: zo lekker.
Achter Starbucks was een stukje overdekt, met nog wat kleine winkeltjes en een bioscoop.
Ik vond deze regenboog forellen wel vrolijk.
Schuin tegenover Vons zat een kleine boekwinkel die ook veel tweedehandsboeken verkocht.
Ik kon het niet laten om hier ook even rond te kijken en terwijl ik keek, maakte Paul een praatje met de eigenaar.
Nu gingen we de Mammoth Lakes bekijken.
Beneden liggen de Twin Lakes
Maar de weg ging vrij snel omhoog  en keken we vanaf een parkeerplaats naar de Twin Lakes beneden ons.
Het laatste meer is Horseshoe Lake en ligt op 9000 feet (ruim 2700 meter) en wij vonden het hier erg lelijk, met alle dode, spookachtige bomen.

Dit is niet echt een loop, want bij Horseshoe Lake houdt de weg op.
Daarvandaan reden we terug en stopten we bij Lake Mamie
Aan de andere kant van de weg keken we bovenop Twin Falls
die uitkomt in Twin Lakes
Lake George ligt wat van de route af en daar zijn we niet naar toe gereden, we gingen terug via Lake Mary, waar ik ook nog even in een grote hoop sneeuw heb gestaan.

Toen we de meren bekeken hadden zijn we weer naar beneden gereden en daar hebben we nog een stukje gewandeld langs Twin Lakes