Kwallenvlag

Gisteren hing voor de eerste keer dit jaar de kwallenvlag bij het zwembad.

  De wind komt al zo lang achter elkaar uit het noorden, dat het me verbaasde dat ze er nog niet eerder waren.

We liepen naar het zwembad en daar zagen we allemaal kleine parelkwalletjes

Ik vind ze wel mooi om te zien, vanaf de kant!

De groene vlag hing er ook, omdat ze alleen in de hoek bij de trappen zaten, maar wie zegt dat er niet een of meer op verkenning gaat in het zwembad....

Je ziet ze dan pas als ze vlak voor je neus zijn en aangezien ze steken, slaan wij het zwemmen wel over zolang de vlag hangt.

Pico Bartolomeu

 In het infocentrum hadden we gehoord dat we ongeveer halverwege Pico Bartolomeu waren en dat het laatste stuk van de weg heel steil zou zijn.

Nadat we de priolo´s gespot hadden vervolgden de de weg, die een bocht om de Florestal maakte en kwamen een bord naar de Pico tegen.

Aangezien dit een verharde weg was, besloten we door te rijden en te keren als we de weg te steil zouden vinden.

Na nog weer een poos gereden en geklommen te hebben, zagen we de masten op de pico staan.

Er was een soort van parkeerplaatsje waar we de auto even neergezet hebben om te kijken en foto´s te maken.

Hier hadden we een schitterend uitzicht op de Pico Bartolomeu

en de richting van Água Retorta.

Ook konden we prima zien hoe de weg verder ging.

Die ging inderdaad enorm steil omhoog over de top van de bergkam, met aan beide kanten de afgrond.

Nou dat geloofden we wel, we vonden het uitzicht vanaf waar we stonden ook al heel mooi en zijn daar nog een poosje gebleven om nog een broodje te eten.

Daarna zijn we weer terug gegaan waarbij we ook steeds een prachtig uitzicht hadden op de bergketens die naar Pico da Vara gaan, de hoogste berg van het eiland.

Weer terug bij de Florestal had ik ontdekt dat er een normale weg naar beneden ging die een stuk voor Nordeste uitkwam, dus die namen we en nu waren we 10 minuten later beneden!

Waarom ze in vredesnaam vanaf Nordeste een route over een onverharde weg gemaakt hebben, waar je ongeveer een uur over doet is ons een raadsel.

Aan de andere kant van de hoofdweg ligt een gehucht en daar zijn we nog even een cache gaan zoeken.

We hadden hier ook een mooi uitzicht op Pico Bartolomeu.

We kwamen bij een oude wasplaats

Inmiddels hebben we al heel wat van deze wasplaatsen gezien, het is leuk dat ze bewaard gebleven zijn.

Hierna zijn we weer naar Nordeste gereden.

Naast de Florestal blijkt een restaurant te zitten met een mooi terras en Paul wilde daar nog wat drinken.

Mijn cappuccino zag er prachtig uit en smaakte nog lekkerder dan die beneden in het stadje.

Het plan was om helemaal langs de kust naar huis te rijden, maar daar was het inmiddels al te laat voor,

Wel zijn we in de omgeving nog een aantal kunstwerken van Yves gaan zoeken, die we ook gevonden hebben.

Het was een hele fijne dag, heerlijk om weer nieuwe dingen op ons eiland te ontdekken.
 

Priolo

 Toen we naar de Florestal wandelden kwamen we langs een bord met Pico Bartolomeu en een verrekijker erop.

Van die Pico hadden we nog nooit gehoord, maar verrekijkers geven uitkijkpunten aan die vaak erg mooi zijn, dus we besloten om daar naar toe te rijden.

We haalden de auto op en reden zoals het bord aangaf, langs de Florestal omhoog.

We volgden keurig de borden en kwamen op een, smalle, onverharde weg en heel langzaam kwamen we steeds hoger.

Er stonden regelmatig borden, wat maar goed was, want we vroegen ons toch echt af of dit wel de goede weg was.

Gelukkig had niemand anders het idee om op deze weg te gaan rijden, want als er een tegenligger aankomt heb je een probleem.

Steeds zagen we een bergtop(je) en dachten dat dat wel de Pico zou zijn, maar dan stond er weer een bord en moesten we verder.

Ik had al op de kaart zitten kijken waar dat ding moest zijn, maar kon het hem nergens in de buurt vinden.

Na een half uur rijden kwamen we bij Reserva Florestal Recreio Cancela do Cinzeiro.

Dit is het leefgebied van de priolo, een bedreigde endemische vogelsoort, die alleen in een klein stukje aan de oostkant van het eiland voorkomt.

Er is een informatie centrum en daar zijn we eerst gaan kijken.

Binnen viel mijn oog gelijk op deze mooie krijt tekening.

Een vriendelijke meneer vertelde ons vanalles en daarna keken we zelf rond in het info centrum.

Het was heel leerzaam en leuk.

Aan de achterkant van het gebouw was nog een mooie mural.

Vervolgens reden we een stukje verderop om een cache te zoeken.

Hier was een verharde weg, waar we de auto aan de kant parkeerden.

De cache hadden we snel gevonden, maar daarna zijn we nog een stukje verder gewandeld.

Omdat dit dus het leefgebied is van de priolos, bleven we regelmatig staan in de hoop er een te spotten.

en het geluk was met ons, want Paul ontdekte er eentje in een boom vlak voor ons.

Die vloog weg, maar even later kwam er nog eentje.

Het lukte me absoluut niet om er een foto van te maken, want ze vlogen van de ene tak naar de andere en bleven niet lang genoeg stilzitten, dus heb ik deze foto ´geleend´ van de gemeente Nordeste.

Toen we verder reden vlogen er nog 3 vlak voor de auto langs, dus onze dag kon niet meer stuk.

Ik had al een paar keer over deze vogeltjes gelezen en gehoord, dus het was echt heel leuk om ze in het echt te kunnen zien.

Nordeste

 Gisteren was de weersvoorspelling voor Nordeste erg goed, dus besloten we een dagje die kant op te gaan.

Toen we het stadje in wilden rijden zagen we dat de brug afgesloten was (wegens festiviteiren dit weekend).

We hadden eigenlijk geen idee hoe we nu op het plein waar we altijd parkeren zouden moeten komen, maar voor ons reedt een auto met melkbussen en we besloten die te volgen.

Dat was een goed idee, want zo kwamen we inderdaad waar we wilden zijn.

Omdat de hoofdstraat ook afgesloten was voor alle verkeer stond het plein vol met auto´s van de locale bevolking en moesten we bij het zwembad parkeren, maar gelukkig is het daar allemaal op loopafstand.

Als eerste drinken we altijd koffie bij  Nor Coffee en die traditie hebben we ook vandaag in ere gehouden.

Vervolgens hebben we een rondje door het centrum gelopen.

Jardim de Coreto (tuin met de muziektent) is een mooi rustig pleintje waar we altijd graag even rondkijken.

Ik realiseerde me dat ik het pleintje nog nooit vanaf de coreto had bekeken, dus dat heb ik toen maar gelijk gedaan en dan zie je het toch weer vanuit een ander perspectief.

en het hele pleintje vanaf de achterkant gezien.

Igreja Matriz de São Jorge  (kerk) was mooi versierd met allemaal lampjes en nu waren ze net begonnen om de Camara Municipal (gemeentehuis) te versieren.

Via de nu hele stille hoofdstraat liepen we richting Reserva Florestal en onderweg zagen we deze bloem in een bananenboom.

Er zijn heel veel bananenbomen op het eiland en we zien ook regelmatig bananen hangen, maar bloemen zien we eigenlijk zelden, dus hier bleven we even voor staan om foto´s te maken.

.

In de Florestal was het, ondanks dat het al schoolvakantie en hoogseizoen is, enorm rustig.

Wij vinden dit een hele fijne plek om even in de schaduw te zitten, een broodje te eten en te genieten van het uitzicht.

Vervolgens hebben we een rondje door het park gewandeld en ook bij de dieren gekeken.

De herten lagen heerlijk in de schaduw.

Daarna zijn we weer richting de auto gegaan om nog meer in deze omgeving te gaan bekijken.

Bloeiende cactussen

 Op het ogenblik staan er op het eiland heel wat cactussen in bloei en dat blijf ik toch apart vinden om te zien.

Prachtig om te zien, die groene cactussen met schitterende gele bloemen.

Praça do Emigrante

 De Santos Polulares staan op  de mooie Praça do Emigrante.

Dit plein  is een eerbetoon aan alle emigranten die in de jaren vijftig vertrokken op zoek naar een beter leven.

De vloer symboliseerd de zee

 de wereldbol (die hier permanent staat) heeft een diameter van vier mete en stelt de aarde voor en de steen waarop de bol staat stellen de eilanden voor.

Santos Populares

 Aan de overkant van de nieuwe mural in Ribeira Grande, op Praça do Emigrante, zag ik kleurrijke poppen staan.

Maar nu wist ik dat het de Santos Populares zijn.

De drie Santos op de Tronos de Santo Antonio, die deze keer felrood was.

Santo António

Santo João

en Santo Pedro.

Konden we de vorige keer dat we de teksten op de vlaggetjes zagen, maar met moeite een paar woorden lezen, nu kon ik de meeste wel zo lezen.

" Het is de nacht van São Pedro
ze schieten vuurwerk in de lucht
Ik zet de majerico* voor het raam
En ga de straat op om te dansen."

*majerico is een basilicum soort

Basilicum heb ik nergens gezien, maar wel weer de alâmpadas; een soort van offering.

Gisteravond hebben we in de gaten gehouden of er vuurwerk zou zijn, maar niets gezien...

Mural in Ribeira Grande

 Toen Paul donderdag naar Portugese les ging ben ik met hem meegereden naar Ribeira Grande om daar wat rond te kijken, want het was nu beter weer dan de vorige keer.

Hij zette me weer af op een punt waar hij naar rechts ging en ik naar links.

Toen ik een stukje had gelopen viel mijn oog op een (voor mij) nieuwe mural, die er ook heel pas geverfd uitzag.

Natuurlijk ging ik dichterbij foto´s van maken en toen zag ik dat hij was gemaakt voor de herdenking van 50 jaar vrijheid (de anjer revolutie)

In april waren we in Belgie, dus ik heb geen idee of er feesten/herdenkingsplechtigheden geweest zijn.

Behalve dat ik de mural erg kleurrijk vond, was het ook leuk dat ik alles wat erop stond zo kon lezen.

Zulke dingen zijn dan wel een opstekertje, want af en toe zakt de moed me wel in de schoenen als ik Portugees aan het leren ben.

Sprookje Week 25

 

Afgelopen week heb ik de fabel van de Haas en de Schildpad gelezen.

Olijfolie

 Ik kook altijd met olijfolie (azeite) en sinds we hier wonen koop ik die van het merk Oliveira da serra.

Die pak ik altijd uit het keukenkastje en zet het weer terug zonder er verder over na te denken, maar dat is nu voorbij...

Ik kan  de fles niet meer pakken zonder het olijfbomenlied te zingen en dat komt zo:

Als ik YouTube filmpjes kijk, krijg ik Portugese reclame te zien, waar ik verder weinig tot geen aandacht aan besteed en wegklik zodra het kan.

Maar er komt heel regelmatig een Lipton Kombucha reclame voorbij, met een heel vrolijk en aanstekelijk liedje en grappig dansje en dat klikte ik nooit weg.

Toen ging ik eens zoeken wat D.A.M.A was en kwam erachter dat het een Portugese groep is, met leuke muziek.

Ik keek op Instagram en laten ze nou net die dag opgetreden hebben in Lagoa, hier op het eiland...

Enfin, ik besloot om het account te volgen, in het kader van Portugees lezen.

 En toen kwam ik op hun account het lied "Oliveirinha da Serra" tegen, waar ze het (in Portugal iconische) lied van Amalia Rodrigues in een nieuw jasje hebben gestoken.

En dat allemaal door een reclame van Lipton :-)

Indische Lady Loo

 Jaren geleden had Jasmine een blog "Totheloo" waar ze toiletbordjes op postte.

Overal waar we kwamen maakten we foto´s van de bordjes bij zowel de heren- als damestoiletten.

Op een gegeven moment is ze daarmee gestopt en stopten we ook met het maken van foto´s voor haar.

Maar de laatste tijd viel het me weer op hoeveel verschillende bordjes er zijn en besloot ik om zelf een mapje te maken, maar dan alleen van de damestoiletten.

Dat mapje noemde ik Lady Loo en er staan al heel wat leuke foto´s in.

Zaterdagavond gingen Paul en ik uit eten in het Indische restaurant in Ponta Delgada, waar ik deze hele mooie toilet mevrouw zag.

Gebakjes

 

om te vieren dat we vandaag 42 jaar samen zijn!

Sprookje Week 24

 

Deze week las ik De Notenkraker.

Toen ik het boekje uit de kast haalde realiseerde ik me dat ik het verhaal nog nooit had gelezen.

Ik weet dat er een ballet is, dat ze in Engeland in de kerstperiode pantomimes opvoeren ervan, dat de hoofdpersoon Clara heet en een notenkraker krijgt en dat er een Suger Plum Fairy is, maar dat was het.

Nadat ik begon te lezen, kwam ik het woord ratos tegen, dat kunnen zowel muizen als ratten zijn en toen ben ik online maar eens gaan kijken wat het nu waren.

Toen heb ik gelijk het hele verhaal gelezen en zodoende wist ik toen ik het boekje uit had, dat ze het verhaal wel een stuk ingekort en vereenvoudigd hadden.

Maar het was een leuk verhaaltje en een leuk liedje, dus het was geen opgave om hier een week mee bezig te zijn.

Zelfscan kassa

 Natuurlijk kennen we de zelfscan kassa´s, waarbij je de artikelen met zo´n handscanner zelf moet scannen.

Maar toen we van de week even bij de Decathlon waren kreeg het begrip zelfscankassa een hele andere betekenis, want hier scant de kassa dus zelf.

Je doet de artikelen in een bak, de kassa scant ze en direct verschijnt de prijs op de display.

Nog even en we worden allemaal vervangen door computers :-)

Borduren

 Al heel lang heb ik een fotomapje met kleine borduurpatroontjes van sprookjes en het leek me leuk om die ooit eens te gaan borduren.

Jaren geleden borduurde ik Hans en Grietje voor mijn vriendin Hanny, die een art journal over dat sprookje maakte en toen dacht ik weer hoe leuk het zou zijn ze allemaal te maken, maar ja het kwam er niet van.

Vorig jaar heb ik mijn borduurspullen in een koffer gestopt en zowaar Assepoester gemaakt, maar daar bleef het bij.

Ik breng al heel veel tijd achter mijn tafel door en dan vind ik het niet echt fijn om ook nog te gaan zitten turen naar patroontjes die op mijn scherm staan, dus gebeurde er verder weer niets meer.

Vorige week heb ik alle patroontjes overgetekend op vellen ruitjespapier en dat werkt perfect.

Nu kan ik fijn op de bank zitten, voeten omhoog, schuifpui helemaal open zodat het net is alsof ik buiten zit en heerlijk ontspannen borduren, terwijl ik ook nog eens van het uitzicht kan genieten.

Inmiddels heb ik naast Assepoester, nog 3 sprookjes gemaakt, nog 14 te gaan :-)

Yves 169

 

Naast de muur met kunstwerk nummer 168 was een huis met ook een kunstwerk van Yves.

Er stond een mevrouw voor het huis, dus ik vroeg in mijn beste Portugees of ik een foto mocht maken en dat mocht.

De ´lijst´had ze er zelf omheen gemaakt.