In Parijs zijn verschillende kerstmarkten.
Sommigen zijn weg voor de Kerstdagen, maar er zijn er ook die wat langer blijven, zoals die in de Jardin des Tuileries en omdat die vlakbij ons appartement is gingen we, nadat we ons geïnstalleerd hadden, daar even kijken.
Het was een combinatie van kerstmarkt en kermis, waarbij de kermisattracties ook allemaal een Kerstthema hadden, weer heel anders dan de kerstmarkten die we tot nu toe gezien hebben, maar ook heel gezellig.
Het reuzenrad kunnen we vanuit het appartement zien.
Boven het pad hingen allemaal lampjes wat een schitterend gezicht was.
Ik lust ze niet, maar ik vind kraampjes waar ze kastanjes poffen zo ontzettend winters en er zo helemaal bij horen.
Wij aten een bakje (zeg maar bak) friet als avondeten. Dat viel nog niet mee in die drukte, dus we zijn maar even aan de kant bij een treintje voor kleine kinderen gaan staan.
Leuk om de pret van al die kleintjes te zien tijdens het eten.
Je hebt van die kandelaars waar engelen gaan draaien door de warmte van de kaarsen, daar deed deze toren me aan denken, er stonden er 3 op deze markt.
In het kader van er moet meer blauw eten komen hadden ze hier blauwe kaas.
Het was lavendel kaas. best verbazingwekkend dat het dan zo blauw word.
Als we hier al gewoond hadden, had ik een stukje gekocht om te proberen.
Er waren heel veel kraampjes waar je wat kon eten, hier was chocola, héél veel chocola.
Er was ook een ijsbaan waar allemaal mensen aan het schaatsen waren.
Deze rendieren zongen en hoe stom het er ook uitziet het was ontzettend leuk.
Er waren ook nog een aantal hele enge attracties, zoals een zweefmolen die een heel stuk de hoogte in gaat en een of ander ding waar men 5G ondergaat.
En gillen dat ze deden in dat apparaat :-)
Ook stond er een grote kerststal (dit is de helft) met allemaal bewegende poppen.
Er waren ook heel veel kramen waar je van alles en nog wat te eten kon kopen, niemand hoefde honger te hebben.
We zijn er een hele poos geweest en hebben al helemaal zin om van alles en nog wat te gaan ontdekken in deze stad.
Toen we terug naar het appartement liepen kregen we zin in warme chocolademelk.
Nu zit er op 200 meter vanaf het appartement een Starbucks, dus daar gingen we even naar toe en dronken we een heerlijk beker.
En toen hebben we voordat we weer naar het appartement gingen eerst nog even een ommetje gemaakt over Avenue de l'Opera.
maandag 30 december 2019
zondag 29 december 2019
Het appartement
Zoals ik al voorspelde hadden we nog steeds geen foto's gekregen, dus hadden we ook nog steeds geen idee wat we konden verwachten.
In het gebouw of voor de deur is geen parkeergelegenheid, maar een stukje verderop is een parkeergarage en Paul had een steekwagentje meegenomen zodat we niet voor elk krat apart hoefde te lopen.
De komende tijd is dit de straat waar we wonen:
Het appartement is 6 hoog weggestopt en vanaf de straat is het dan ook nauwelijks te zien.
De ingang ziet er mooi uit.
Achter deze deuren staan containers om je afval in te gooien; die zijn dus mooi weggewerkt.
En dan kom je bij de lift, zo'n hele ouderwetse ronde kooilift.
Reuze apart om te zien, maar onhandig, niet te filmen.
Eerst moet je dus al twee trapjes op met je spullen, dan moet je de buitendeur naar buiten open doen waarna je door 2 naar binnen klappende deurtjes moet, wat zonder spullen al een heel gehannes is.
Als je er wat spullen in had weten te krijgen kon je zelf niet meer mee, dus Paul deed beneden de spullen in de lift
en ik drukte boven op de knop, zodat de lift naar boven kwam en wurmde dan de spullen weer uit de lift.
We zijn heel lang bezig geweest voordat alles boven was.
En toen zagen we HET appartement dan eindelijk!
Door de voordeur kom je in een klein halletje
en loop je tegen een kast aan waar allemaal schoonmaakspullen staan, zoals de stofzuiger, stoffer en blik met lange steel, dweilspullen, wasrek en strijkplank.
Dit bleek tevens de kast te zijn waar we onze kleren moeten hangen, wat ik nou niet de meest geweldige combinatie vind.
We hebben deze kast helemaal gereorganiseerd, zodat de schoonmaakspullen rechts staan en we dan links Paul's pakken. overhemden en onze jassen kunnen hangen.
Rechts naast het halletje is de badkamer.
Geen plankje of haakjes om spullen op te leggen of de handdoeken op te hangen.
rechts is het toilet en daar hebben we de wasmand die in de schoonmaakspullenkast stond maar neergezet, omdat het de enige plaats is waar dat ding kan staan zonder je nek erover te breken.
en links is het bad met douche.
Links naast het halletje is de woonkamer.
Het is piepklein, maar gelukkig hebben ze om het allemaal wat lichter en ruimtelijker te laten lijken alles in het donkerbruin ingericht.
De salontafel hebben we verplaatst naar de hoek tussen de bank en de stoel en het kleinere ronde tafeltje dat daar stond staat nu rechts van de stoel.
Zo was er wat meer ruimte om de eettafel uit te klappen, zodat we de laptoppen kunnen laten staan als we wat willen eten.
De keuken is vollediger dan we hadden verwacht, maar het is natuurlijk wachten tot iemand z'n hoofd stoot en het oogt vreselijk claustrofobisch.
Er zijn 3 'balkon's waar ik de was op zou kunnen drogen als het wasrek erop zou passen.
Dat ding kan nergens in het appartement staan, dus heeft Paul bedacht dat we het maar op het kastje van de tv, voor de tv, gaan zetten omdat we toch geen tv kijken.
In de slaapkamer staat gelukkig een breed bed.
We hebben onze eigen dekbedden meegenomen, dus we hoeven niet 3 maanden samen onder 1 dekbed te liggen :-)
De rest van de kleren hebben we in de ladenkast en de nachtkastjes gestopt.
Vanuit het slaapkamerraam kijken we op het binnenplein van de bank.
In het kader van alle besparingen brand het hele weekend, dag en nacht op alle verdiepingen het licht en staan alle pc monitoren aan...
We zien het reuzenrad dat in de Tuileries staat
en als we meer naar rechts kijken zien we nog net het topje van de Eiffeltoren.
en bij daglicht ziet dat er zo uit.
Het appartement heeft dus meer als we gedacht hadden: kookplaat met 4 pitten, oven, magnetron, vaatwasser, broodrooster, waterkoker, wasmachine, enz, maar het is klein, piepklein en ik vind het claustrofobisch en krijg er geen hoera gevoel bij.
Maar goed, we zullen het er maar mee moeten doen de komende maanden, hopelijk is het een beetje fijn weer, dan zal ik er overdag niet veel zijn.
maandag 16 december 2019
Parijs: het regelen van een appartement
Al bij de eerste bespreking over Parijs heeft Paul gezegd dat als hij komt hij mij meeneemt en niet van plan is om in een hotelkamer te gaan zitten en dan steeds buiten de deur moet gaan eten, maar dat hij een appartement wilde in het 1e of 2e arrondissement, zodat hij zo min mogelijk reistijd heeft.
Dus toen ze voor de tweede keer terug kwamen of hij naar Parijs kwam en hij ja zei, moest er een appartement komen en toen begon er weer een hele nieuwe soap aflevering...
Parijs zei dat we iets moesten kiezen van een lijst van het 'reisburo' van zijn werkgever in Brussel, maar daar stond niets op dat je voor 3 maanden kon boeken.
Toen vroegen we of we zelf iets mochten zoeken en dat vond Parijs goed.
We vonden een appartement (klik) dat precies alles had wat we graag wilden, het lag op een mooie loopafstand van het werk, bij Les Halles, dus ook mooi bij winkels.
En toen ging zo ongeveer iedereen zich ermee bezig: categorie van het kastje naar de muur...
Ook weer heel ingewikkeld, niemand scheen het te kunnen boeken/betalen, omdat het niet op een lijst stond van verhuurbedrijven waar ze zaken mee doen.
Nadat Brussel en Parijs een week bezig geweest waren met pingpongen hoe dat appartement nou betaald moest worden en wie het moest boeken, kregen we een mailtje dat er iemand binnen het bedrijf een optie had genomen voor een appartement ergens in Parijs, waar normaal expats maximaal 2 maanden mogen wonen als ze terugkomen naar Frankrijk.
Of we maar even ja of ja wilden zeggen en als we het niet deden dan zouden de kosten van het andere appartement voor onze eigen rekening komen ...
Er waren geen foto's en op de hele lijst met vragen van waar en hoe het appartement is kregen we te horen dat we dat wel op 1 januari zouden zien en Paul's baas vond dat hij niet zo ongelofelijk moest zeuren, want het zat heus wel goed.
Dat was op een vrijdagmiddag en uiterlijk dinsdag moesten we ja zeggen.
Dat weekend kreeg Paul een strottenhoofdontsteking, dus bleef hij vanaf maandag thuis, maar hij had zijn werkcomputer bij zich en die had hij aanstaan voor eventuele nieuwe narigheid.
Eerst heeft hij gemaild dat hij ziek was en vervolgens een dag langer gevraagd, zodat hij pas woensdag hoefde te laten weten hoe of wat.
Vervolgens heeft hij gelijk juridisch advies ingewonnen over het gedoe rondom het appartement en de conclusie daarvan was, dat alhoewel de gang van zaken ronduit belachelijk is, het bedrijf niets doet wat schadelijk voor hem is: zijn salaris wordt niet gekort, hij wordt niet ontslagen en ze geven hem een appartement in het 1e of 2e arrondissement, terwijl normaal de mensen naar verdere districten moeten..
Als we zouden weigeren zouden we misschien toestanden met verstrekkende gevolgen krijgen, (zelf een appartement moeten betalen en als we helemaal zouden zeggen we stoppen ermee, zelfs werkweigering, met dan waarschijnlijk ontslag en alle financiële gevolgen van dien (ook pensioen).
Zo'n groot concern heeft dure juristen en ze staan erom bekend dat ze liever bv 100.000,= uitgeven daaraan, dan bv 40.000 aan schadevergoeding.
Het leek de juriste het verstandigste maar een leap of faith te nemen en hopen dat het goed zal uitpakken.
Aangezien het een kwestie van rug tegen de muur, pistool op het hoofd was, hebben we toen maar ja gezegd.
Daarna kregen we een contract via het verhuurbureau en hebben we diverse keren om foto's gevraagd, zodat we ons beter kunnen voorbereiden, die zouden ze gaan maken, maar tot vandaag hebben we nog niets gezien.
Het zal er dus wel op neerkomen dat we het pas zien op het moment dat we er binnen stappen...
Wordt vervolgd
Dus toen ze voor de tweede keer terug kwamen of hij naar Parijs kwam en hij ja zei, moest er een appartement komen en toen begon er weer een hele nieuwe soap aflevering...
Parijs zei dat we iets moesten kiezen van een lijst van het 'reisburo' van zijn werkgever in Brussel, maar daar stond niets op dat je voor 3 maanden kon boeken.
Toen vroegen we of we zelf iets mochten zoeken en dat vond Parijs goed.
We vonden een appartement (klik) dat precies alles had wat we graag wilden, het lag op een mooie loopafstand van het werk, bij Les Halles, dus ook mooi bij winkels.
En toen ging zo ongeveer iedereen zich ermee bezig: categorie van het kastje naar de muur...
Ook weer heel ingewikkeld, niemand scheen het te kunnen boeken/betalen, omdat het niet op een lijst stond van verhuurbedrijven waar ze zaken mee doen.
Nadat Brussel en Parijs een week bezig geweest waren met pingpongen hoe dat appartement nou betaald moest worden en wie het moest boeken, kregen we een mailtje dat er iemand binnen het bedrijf een optie had genomen voor een appartement ergens in Parijs, waar normaal expats maximaal 2 maanden mogen wonen als ze terugkomen naar Frankrijk.
Of we maar even ja of ja wilden zeggen en als we het niet deden dan zouden de kosten van het andere appartement voor onze eigen rekening komen ...
Er waren geen foto's en op de hele lijst met vragen van waar en hoe het appartement is kregen we te horen dat we dat wel op 1 januari zouden zien en Paul's baas vond dat hij niet zo ongelofelijk moest zeuren, want het zat heus wel goed.
Dat was op een vrijdagmiddag en uiterlijk dinsdag moesten we ja zeggen.
Dat weekend kreeg Paul een strottenhoofdontsteking, dus bleef hij vanaf maandag thuis, maar hij had zijn werkcomputer bij zich en die had hij aanstaan voor eventuele nieuwe narigheid.
Eerst heeft hij gemaild dat hij ziek was en vervolgens een dag langer gevraagd, zodat hij pas woensdag hoefde te laten weten hoe of wat.
Vervolgens heeft hij gelijk juridisch advies ingewonnen over het gedoe rondom het appartement en de conclusie daarvan was, dat alhoewel de gang van zaken ronduit belachelijk is, het bedrijf niets doet wat schadelijk voor hem is: zijn salaris wordt niet gekort, hij wordt niet ontslagen en ze geven hem een appartement in het 1e of 2e arrondissement, terwijl normaal de mensen naar verdere districten moeten..
Als we zouden weigeren zouden we misschien toestanden met verstrekkende gevolgen krijgen, (zelf een appartement moeten betalen en als we helemaal zouden zeggen we stoppen ermee, zelfs werkweigering, met dan waarschijnlijk ontslag en alle financiële gevolgen van dien (ook pensioen).
Zo'n groot concern heeft dure juristen en ze staan erom bekend dat ze liever bv 100.000,= uitgeven daaraan, dan bv 40.000 aan schadevergoeding.
Het leek de juriste het verstandigste maar een leap of faith te nemen en hopen dat het goed zal uitpakken.
Aangezien het een kwestie van rug tegen de muur, pistool op het hoofd was, hebben we toen maar ja gezegd.
Daarna kregen we een contract via het verhuurbureau en hebben we diverse keren om foto's gevraagd, zodat we ons beter kunnen voorbereiden, die zouden ze gaan maken, maar tot vandaag hebben we nog niets gezien.
Het zal er dus wel op neerkomen dat we het pas zien op het moment dat we er binnen stappen...
Wordt vervolgd
zondag 15 december 2019
Groot Begijnhof bij kaarslicht
Het Groot Begijnhof in Leuven is altijd erg mooi om te bekijken, maar een keer per jaar is het helemaal magisch, als het Groot Begijnhof bij kaarslicht is.
Overal staan waxinelichtjes en dat is een schitterend gezicht.
Het was alweer 3 jaar geleden dat we er geweest zijn, dus weet ik niet of het dit jaar voor het eerst is dat de lichtjes in een soort papieren zakjes staan, maar het gaf nog meer sfeer dan de lichtjes in glazen potjes.
We hadden wel gezien dat er gaatjes in de zakjes zaten, maar bij de zakjes op de waterput zagen we dat het kleine vogeltjes op een tak waren: zo mooi.
Op de terugweg zijn we ook nog even de kerk binnen gelopen.
Er werd muziek gemaakt en gezongen en in totaal stonden er meer dan 1100 lichtjes!
Het is een geweldige traditie en we zijn blij dat de weergoden gisteravond goed gezind waren zodat iedereen volop heeft kunnen genieten van het sfeervolle Begijnenhof.
Overal staan waxinelichtjes en dat is een schitterend gezicht.
Het was alweer 3 jaar geleden dat we er geweest zijn, dus weet ik niet of het dit jaar voor het eerst is dat de lichtjes in een soort papieren zakjes staan, maar het gaf nog meer sfeer dan de lichtjes in glazen potjes.
We hadden wel gezien dat er gaatjes in de zakjes zaten, maar bij de zakjes op de waterput zagen we dat het kleine vogeltjes op een tak waren: zo mooi.
Op de terugweg zijn we ook nog even de kerk binnen gelopen.
Er werd muziek gemaakt en gezongen en in totaal stonden er meer dan 1100 lichtjes!
Het is een geweldige traditie en we zijn blij dat de weergoden gisteravond goed gezind waren zodat iedereen volop heeft kunnen genieten van het sfeervolle Begijnenhof.
woensdag 11 december 2019
Parijs
Dit is het hele beknopte verhaal van de soap-serie die hier het hele jaar speelt.
Bijna twee jaar geleden bedacht een of andere consultant dat je een heleboel geld zou kunnen besparen als je het werk van de 6 mensen op de afdeling waar Paul werkt, door 1,6 mensen in Parijs zou laten doen.
Uit die zin werd alleen het woord besparen opgepikt en dus gaat dat plan in 2020 in werking treden.
In Parijs ging men gelijk op zoek naar iemand die verstand heeft van het financieren van Nederlandse Pensioenfondsen, die vallen onder de NEDERLANDSE wetgeving en waarvan de rapporten in het NEDERLANDS geschreven zijn.
Nou dat lukte dus even niet om zo iemand te vinden en in februari werd er aan Paul gevraagd of hij niet in Parijs wilde komen werken.
Hij zei dat hij dat wel wilde, maar voor maximaal 1 jaar en niet voor 2 (zijn pensioendatum).
Ze zijn vier maanden bezig geweest om met een voorstel te komen wat er op neer kwam dat hij na dat jaar dan op straat zou komen te staan, dus Paul zei Houdoe, de groeten en tot ziens.
Maar naarmate 1 januari 2020 dichterbij kwam werd iedereen steeds nerveuzer omdat er maar niemand gevonden werd, dus toen stonden ze eind september weer bij Paul op de stoep, of hij dan niet voor 3 maanden zou willen komen om 2 mensen op te leiden.
En nu gaat Paul dus begin januari op zakenreis van 3 maanden naar Parijs en ik ga uiteraard mee.
Paul gaat werken, ik ga elke straat van Parijs bekijken, caches en invaders zoeken, verschil moet er zijn :-)
Bijna twee jaar geleden bedacht een of andere consultant dat je een heleboel geld zou kunnen besparen als je het werk van de 6 mensen op de afdeling waar Paul werkt, door 1,6 mensen in Parijs zou laten doen.
Uit die zin werd alleen het woord besparen opgepikt en dus gaat dat plan in 2020 in werking treden.
In Parijs ging men gelijk op zoek naar iemand die verstand heeft van het financieren van Nederlandse Pensioenfondsen, die vallen onder de NEDERLANDSE wetgeving en waarvan de rapporten in het NEDERLANDS geschreven zijn.
Nou dat lukte dus even niet om zo iemand te vinden en in februari werd er aan Paul gevraagd of hij niet in Parijs wilde komen werken.
Hij zei dat hij dat wel wilde, maar voor maximaal 1 jaar en niet voor 2 (zijn pensioendatum).
Ze zijn vier maanden bezig geweest om met een voorstel te komen wat er op neer kwam dat hij na dat jaar dan op straat zou komen te staan, dus Paul zei Houdoe, de groeten en tot ziens.
Maar naarmate 1 januari 2020 dichterbij kwam werd iedereen steeds nerveuzer omdat er maar niemand gevonden werd, dus toen stonden ze eind september weer bij Paul op de stoep, of hij dan niet voor 3 maanden zou willen komen om 2 mensen op te leiden.
En nu gaat Paul dus begin januari op zakenreis van 3 maanden naar Parijs en ik ga uiteraard mee.
Paul gaat werken, ik ga elke straat van Parijs bekijken, caches en invaders zoeken, verschil moet er zijn :-)
zondag 8 december 2019
Post van Hanny
Vorige week kreeg ik hele leuke verjaardagspost van Hanny.
Ze heeft net een nieuwe Cameo en daar is ze flink mee aan het oefenen/spelen.
Al deze mooie dingen heeft ze voor mij gemaakt, ik vind ze prachtig en ben er heel blij mee.
Hanny, hier ook nogmaals bedankt.
Ze heeft net een nieuwe Cameo en daar is ze flink mee aan het oefenen/spelen.
Al deze mooie dingen heeft ze voor mij gemaakt, ik vind ze prachtig en ben er heel blij mee.
Hanny, hier ook nogmaals bedankt.
vrijdag 6 december 2019
Valkenburg 3
Vanaf Mergelrijk wandelden we naar het centrum van Valkenburg
Daar liepen we tegen een kleine, maar leuke openlucht kerstmarkt aan.
Dit beeld vind ik zo mooi
Het is gemaakt ter gelegenheid van 125 jaar VVV.
De mede oprichter, Theodoor Dorren wijst een toeristengezin de weg in Valkenburg.
We moesten ook nog een boodschappenlijstje afwerken en de kerstkaarten posten.
Er moest nog een Sinterklaas kadootje voor Jasmine gekocht worden bij de Hema, maar we wisten niet welke van de 6 ze wilde hebben.
We probeerden via whatsapp en telefoon J of J te bereiken, maar ze waren er allebei niet, dus gingen we onze voeten maar wat laten rusten terwijl we warme chocolademelk dronken.
Terwijl we daar zaten belde eerst Julian terug, die vertelde wat Jasmine hebben wilde en daarna belde ze zelf terug :-)
Zo konden we dan alsnog het laatste artikel van het lijstje schrappen en gingen we weer naar buiten waar het nu donker begon te worden.
Op het pleintje voor de Hema stond deze hele grote kerstboom, het was 1 van de 5 hele grote bomen die we vandaag zagen.
Zo in de schemering ziet alles er weer heel anders uit.
We wandelden nog even door het centrum om de kerstverlichting te bekijken.
En toen gingen we eten bij El Castillo, een ontzettend goed en gezellig Mexicaans restaurant.
Normaal is er alleen in de weekends een buffet, maar in december is het op alle dagen, dus dat aten we vandaag en we begonnen met soep.
Omdat bij het buffet erg veel vleesgerechten zijn, mag je als vegetarier ook nog een vega gerecht kiezen; ik nam deze keer eens geen enchillada's, maar een burrito en die was toch lekker.
Als je jarig bent krijg je gratis een ijsje (zeg maar ijs), met heel feestelijk sterretjes erop.
Nu vind ik ijs heerlijk, maar dat kan ik thuis ook eten en als ik dat hier als toetje eet heb ik echt geen ruimte meer voor het dessert buffet en dat vind ik nou juist zo lekker.
We zeiden dus niets en ik heb heerlijk allemaal kleine beetjes dessert gegeten als toetje.
Julian had een stappenteller op mijn smartphone gezet en toen we bij de auto waren zag ik dat we meer dan 10 kilometer gelopen hadden!
Nou zo voelden me voeten ook wel, volgens mij was ik vandaag wel een centimeter korter geworden :-)
Het was fijn om in de auto te kunnen zitten.
Op de weg was het erg rustig en na een uurtje waren we weer thuis.
En toen werd ik daar nog even in de roomboter gebakken door Paul en Julian, met lieve kaartjes en hele leuke knutselspullen.
Het was een fantastische verjaardag!
Daar liepen we tegen een kleine, maar leuke openlucht kerstmarkt aan.
Dit beeld vind ik zo mooi
Het is gemaakt ter gelegenheid van 125 jaar VVV.
De mede oprichter, Theodoor Dorren wijst een toeristengezin de weg in Valkenburg.
We moesten ook nog een boodschappenlijstje afwerken en de kerstkaarten posten.
Er moest nog een Sinterklaas kadootje voor Jasmine gekocht worden bij de Hema, maar we wisten niet welke van de 6 ze wilde hebben.
We probeerden via whatsapp en telefoon J of J te bereiken, maar ze waren er allebei niet, dus gingen we onze voeten maar wat laten rusten terwijl we warme chocolademelk dronken.
Terwijl we daar zaten belde eerst Julian terug, die vertelde wat Jasmine hebben wilde en daarna belde ze zelf terug :-)
Zo konden we dan alsnog het laatste artikel van het lijstje schrappen en gingen we weer naar buiten waar het nu donker begon te worden.
Op het pleintje voor de Hema stond deze hele grote kerstboom, het was 1 van de 5 hele grote bomen die we vandaag zagen.
Zo in de schemering ziet alles er weer heel anders uit.
We wandelden nog even door het centrum om de kerstverlichting te bekijken.
En toen gingen we eten bij El Castillo, een ontzettend goed en gezellig Mexicaans restaurant.
Normaal is er alleen in de weekends een buffet, maar in december is het op alle dagen, dus dat aten we vandaag en we begonnen met soep.
Omdat bij het buffet erg veel vleesgerechten zijn, mag je als vegetarier ook nog een vega gerecht kiezen; ik nam deze keer eens geen enchillada's, maar een burrito en die was toch lekker.
Als je jarig bent krijg je gratis een ijsje (zeg maar ijs), met heel feestelijk sterretjes erop.
Nu vind ik ijs heerlijk, maar dat kan ik thuis ook eten en als ik dat hier als toetje eet heb ik echt geen ruimte meer voor het dessert buffet en dat vind ik nou juist zo lekker.
We zeiden dus niets en ik heb heerlijk allemaal kleine beetjes dessert gegeten als toetje.
Julian had een stappenteller op mijn smartphone gezet en toen we bij de auto waren zag ik dat we meer dan 10 kilometer gelopen hadden!
Nou zo voelden me voeten ook wel, volgens mij was ik vandaag wel een centimeter korter geworden :-)
Het was fijn om in de auto te kunnen zitten.
Op de weg was het erg rustig en na een uurtje waren we weer thuis.
En toen werd ik daar nog even in de roomboter gebakken door Paul en Julian, met lieve kaartjes en hele leuke knutselspullen.
Het was een fantastische verjaardag!
Abonneren op:
Posts (Atom)