Code geel voor regen

 

Vandaag is er code geel voor hevige regenval, nou en dat was niet voor niets...

Het leek net wel of we aan een snelstromende rivier wonen.

Paul moest naar Ribeira Grande, maar die kwam weer terug, beneden aan de straat stond alles onderwater en kon hij niet verder.

Gelukkig duurt zoiets nooi heel erg lang.

Taal-app

 Ik was al vrij lang met Portugees bezig geweest; ik had het huiswerk van de eerste les ingezonden en daarna had ik les 2 helemaal bekeken.

Net toen ik wat wilde gaan knutselen kwam er een mailtje binnen: uw taal-app staat klaar, met meer dan 50 uur aan oefenmateriaal!

Ik had geen idee wat dat nu weer inhield, maar Paul installeerde het voor me

Nou inderdaad, héél véél extra leuk oefen materiaal.

Van knutselen is niets meer gekomen :-)

Bieten met feta quiche

 Ik hou erg van groenten en vind het snijden ervan iets therapeutisch hebben :-), maar er zijn twee groenten die ik liever van meneer Hak eet: rode kool en bieten.

Toen we pas in Belgie woonden importeerden we altijd een aantal potten, later, toen AH naar Belgie kwam hoefde dat niet meer.

Maar ja, hier op het eiland heeft natuurlijk nog niemand van meneer Hak gehoord en koopt men rode kolen en bieten gewoon zo vers van het veld.

De rode kooltjes zijn schattig en die heb ik dan toch al een paar keer gekocht en zelf gemaakt, maar aan bieten waag ik me niet.

Nu zat ik deze maand in het Continente magazine te lezen en toen zag ik een recept van een bieten-feta quiche, die gemaakt werd met kant en klaar gekookte bieten en dat wilde ik dan nog wel eens proberen.

Nu is hier niet altijd alles altijd voorradig, soms moet er op een boot gewacht worden, soms is het er gewoon even niet en moet je een poosje geduld hebben.

Dat was ook zo met de kant en klare bieten, maar toen ze er van de week dan weer waren heb ik ze gekocht en de quiche mee gemaakt.

Het was even wennen, want het smaakt toch echt anders dan uit een potje van Hak, maar na een paar happen vonden we het eigenlijk best lekker.

Deze quiche kan wel in de herhaling en ik heb het recept dan ook uit het magazine gehaald en in een map gestopt.

Sprookje van week 4

 

Het sprookje van de week is "Goudlokje en de Drie Beren."

Het is een sprookje dat ik heel goed ken, dus dan zou je denken dat het makkelijker is om het te lezen en vertalen dan een onbekend sprookje, maar dat was dus niet het geval.

Ik vond het moeilijk geschreven en moeilijk om het gesproken verhaal te volgen; vaak waren ze al een stuk verder dan dat ik in de gaten had :-)

Maar oefening baart kunst, want vandaag kon ik dan zowaar het refrein helemaal meezingen (groot woord want ik kan niet zingen) zonder over alle woorden te struikelen.

Nina en Noz

 

 Nina en Noz, twee van de drie kattepoezen van de buren, spelen graag in onze tuin en wij vinden het leuk om naar ze te kijken.

Als het regent zien we ze regelmatig op de buiten unit van onze airco, daar liggen ze lekker hoog en droog.

Cursus Portugees in de herhaling

 Toen we definitief besloten hadden om op de Azoren te gaan wonen, schreef ik mezelf in voor een cursus Portugees bij de NHA.

Vol goede moed en enthousiasme begon ik in mei 2013 aan de beginnerscursus en alhoewel het best pittig was, kon ik die in september van dat jaar met mooie cijfers afronden.

Ik ging gelijk verder met de Gevorderden cursus, maar was nog niet goed en wel begonnen of in Belgie werd de pensioenleeftijd aangepast, besloten we om niet te gaan bouwen en het huis zoveel jaren leeg te laten staan, verliep de vergunning en dachten we dat het huis definief van de baan was.

De motivatie om verder te gaan met het leren van het Portugees was totaal weg, de cursus verdween in een kast en die verliep, net als de bouwvergunning, ook na een tijd.

 

Maar uiteindelijk is het huis er dan toch nog gekomen en wonen we hier met veel meer plezier dan dat we ooit hadden durven dromen.

Maar ja, Portugees....het is en het blijft lastig.

Paul is begonnen om twee keer per week ergens les te volgen, mij sprak dat totaal niet aan want het gaat mij er veel te chaotisch aan toe.

Ik heb daarom  mijn oude kursus Portugees, die we wel meegenomen hebben, maar eens afgestoft en ben daar weer aan begonnen.

Vervolgens heb ik een proefles aangevraagd om te kijken of de kursus veranderd zo zijn.

Dat is hij niet, alleen gaat het nu eigenlijk allemaal digitaal en zijn er allerlei online mogelijkheden om te oefenen.

Tja, en dan bestaat er zoiets van stokken achter een deur...:-)

En daarom heb ik mezelf weer ingeschreven en ga ik gewoon weer vrolijk opnieuw beginnen :-)

Bloeiende Agave

 

De Agave attenuata heeft een hele aparte bloeiwijze in de vorm van een zwanenhals.

Soms zie je er ergens een over een muur heen groeien en ik vind dat altijd een heel grappig gezicht.

Avondrood

 

Gisteravond zagen we een werkelijk schitterende rode zonsondergang.

Reserva Florestal de Pinhal da Paz

 Aan de achterkant van ons huis kijken we uit op een rij heuvels.

De tweede koepel van links is Pinhal da Paz, een mooi park, waar we vanmiddag weer eens naar toe geweest zijn om een wandeling te maken.

Het is een park waar je zelden of nooit toeristen tegenkomt, maar alleen locals.

Meestal nemen we vanaf de parkeerplaats het pad aan de linkerkant, vandaag gingen we naar rechts, waar we tussen een azalea haag doorliepen

en de azaleas beginnen al te bloeien.

Het kleine witte kapelletje stak zo mooi af tussen het groene gras en de blauwe lucht.

Het is alweer een tijd geleden dat we hier waren en toen hadden ze net een doolhof aangeplant.

De planten waren inmiddels een stuk hoger geworden, maar ze mogen wel beginnen met snoeien, voordat alle paden dichtgroeien.

We wandelden over het pad tussen de cactussen en vetplanten.

De eendenvijver is prachtig aangelegd, aan de achterkant ervan hebben we zowaar twee eenden gezien.

Ook zagen we een aantal herten.

Die hebben een enorm groot stuk terrein, met heuvels, kloven, rotsblokken en bos; we zijn er helemaal omheen gelopen.

De aronskelken beginnen ook overal te bloeien.

Tenslotte zijn we door het hoge bamboebos terug gewandeld en om te zien hoe hoog die bamboe wel is, is Paul er even voor gaan staan.

Deze keer zijn we niet naar de miradouro helemaal bovenaan het park geklommen, dat bewaren we weer voor een volgende keer.

Groei en bloei langs het kustpad

 Van de week hebben we weer eens een stukje over het kustpad gewandeld en maakte ik onder andere wat foto´s van de planten die er naast staan.

De hottentotvijgen stonden hier en daar in bloei.

Soms moesten we rakelings langs een vijgcactus en dan moet je echt goed opletten dat je er niet tegenaan komt, want die dingen prikken als een gek, maar ik vind ze wel heel mooi om te zien.

Het was voor het eerst dat we vruchtjes in de Indiase meidoorn zagen.

De kandelaar aloë´s staan momenteel overal in bloei.

En tenslotte zagen we een narcisje, dat hadden we op deze plek nou totaal niet verwacht en was dus een leuke verrassing.

Sprookje van week 3

 

Dit jaar wil ik proberen om elke week een sprookjesboekje te lezen en te vertalen.

Week 1 waren we nog in Belgie en in week 2 moest er hier vanalles en nog wat, maar nergens staat dat ik niet gewoon in week 3 kan beginnen :-)

Vorig jaar heb ik al een aantal boekjes gelezen en het boekje dat nu aan de beurt was (ik lees ze op nummer volgorde) was een Portugees sprookje dat ik nog niet kende.

Op het ogenblik ben ik erg met aapjes bezig (het maken van memorydex kaartjes) dus helemaal leuk dat het eerste boekje ook over een aapje gaat.

 

Rode canna

 

Toen ik vanmorgen de rolluiken open deed zag ik beneden in de tuin deze rode canna; de eerste bloem van dit jaar!

Dat was wel een foto waard.

Gluren naar de buren

 Toen ik gisteravond eten aan het kokoen was, voelde ik me begluurd...:-)

Nina en Kika houden graag in de gaten wat er zoal gebeurt.

 

Blue Monday

 Vandaag was het Blue Monday en dat schijnt de meest deprimerende dag van het jaar te zijn.

Voor mij valt die in de categorie "laat je niets aanpraten".

Ik heb geen hekel aan maandag én blauw is toevallig mijn lievelingskleur :-)

Maar ik bleef het maar tegenkomen en toen heb ik er een Monkey Memorydex kaartje van gemaakt.

Mijn Blue Monday was gewoon een fijne dag en ik hoop dat dat voor iedereen gold.
 

Overburen

 Gisteren zagen we een boot steeds dichterbij de kust komen.

Vlak voor de deur ging hij voor anker en we dachten dat ze in verband met de zware regenbuiten en hoge golven wat beschut gingen liggen.

Maar vandaag gingen ze niet verder, ze bleven de hele dag liggen en vanavond gingen gezellig de lampjes aan; leuk om nu `overburen` te hebben. :-)

´Vijver´

 Voor vannacht en een groot deel van vandaag was er code geel gegeven voor hevige regenval.

En geregend heeft het; het leek wel alsof we een vijver in de tuin hadden.

In ieder geval hebben alle plantjes op het eiland weer genoeg water.

Watertemperatuur

 We zijn net eens even naar het zwembad gewandeld om te kijken en voelen wat de watertemperatuur is.

Die was 18 graden en als we dapper zijn kunnen we daar best in zwemmen, maar ik krijg heel snel last van kramp in mijn voeten in koud water, dus wachten we een paar maandjes tot het water 20 graden is.

Plaatselijke buien

 

Buien zijn hier vaak plaatselijk en regelmatig kunnen we precies zien waar ze zijn en hoe ze voorbij trekken en dat is heel apart.

Hobbyhoek

 Ik nam wat hobbyspullen mee uit Belgie, maar om die te kunnen opbergen moest ik eerst mijn hele hobbyhoek reorganiseren.

Dat is gelukt en alles is weer netjes.

Heerlijk weer

 Na 5 weken grauw en koud weer is het heerlijk om weer van het Azoreaanse vier-seizoenen-per-dag-weer te kunnen genieten.

Walvissen

 Ik ging mijn hobbyhoek organiseren zodat de meegebrachte spullen een plaatsje zouden krijgen en Paul ging even kijken of hij dolfijnen zag.

Het duurde niet lang of hij zag er een aantal en toen wilde ik ze ook even zien.

Ik kon ze niet niet vinden, maar ik zag de spray van een walvis!

 Vlak daarna zag ik zijn rug boven water uitkomen.

Nou toen waren we het opruimen en de dolfijnen totaal vergeten en hebben we walvissen zitten kijken.

Ze zijn vroeg dit jaar en ze waren ongelofelijk dichtbij de kust, dus haalde ik mijn fototoestel in het kader van niet geschoten is altijd mis.

Ze bleven vrij lang voor de deur zwemmen, doken af en toe onderwater, maar nooit echt lang en wij zijn dus lang blijven kijken.

Het was fantastisch, onze dag kon niet meer stuk!

Naar huis

 De taxi was perfect op tijd.

Het was kerstvakantie, dus geen files en zodoende waren we heel vlot op Zaventem Airport.

We kopen tegenwoordig tickets waarbij we o.a. door de fast lane kunnen, dat scheelt veel tijd en soms ook stress.

Zo hadden we ruim de tijd om een poosje te lezen en toen het vliegtuig aankwam te kijken naar wat er allemaal omheen gebeurden.

 Buiten het toeristenseizoen vliegen we via Lissabon, omdat de overstaptijd in Porto maar een uur is en we weten uit ervaring dat dat heel erg krap is.

We vlogen met de TAP en kwamen een kwartier eerder in Lissabon aan dan gepland .

Met de overstaptijd van 3,5 uur hadden we royaal de tijd om verder te gaan lezen en omdat we rustig wilden zitten zijn we naar het eind van de terminal gelopen, waar we ook nog eens een mooi uitzicht hadden.

Van Lissabon naar São Miguel vliegen we met SATA en dan krijg je altijd wat te eten aan boord, maar omdat wij gewend zijn om rond half zes te eten, zou dat voor ons veel te laat worden en daarom hebben we op het vliegveld sushi gekocht en die daar opgegeten.

De vlucht met SATA had af en toe wat turbulentie, maar het viel nog wel mee.

Eenmaal op Ponta Delgade kwam tot onze opluchting ook de meegebrachte doos keurig op de band, dus alles wat we meegenomen hadden is ook aangekomen!

We hadden ook gelijk een taxi, die ons veilig naar huis bracht.

En daar was alles prima in orde.

De ontvochtiger had zijn werk prima gedaan, want dit jaar hadden we, tot mijn enorme opluchting. nergens schimmel.

Er waren ook geen mieren, mijten of ander ongedierte en de tuin zag er, ondanks de stormen die er geweest zijn, nog heel goed uit.

Dat was dus heerlijk thuiskomen!

Belgie Week 5

 Paul had een (3 jaarlijkse) medische controle, maar het MCH waar hij altijd naar toe gaat is ermee gestopt.

De opties waren Gasthuisberg, maar daar had hij geen zin in of Heilig Hart, maar daar was de enige vrije plaats op tweede kerstdag.

De dokter die altijd de controle deed in het MCH werkt in Hasselt en daar was nog wel plek op vrijdag, maar omdat je hier nooit weet wat je aantreft op de wegen zo ´s morgens vroeg is Paul een nachtje in een hotel in Hasselt gaan slapen. Hij stuurde me foto´s van de kamer en het uitzicht.

Het oorspronkelijke plan was dat ik mee zou gaan en een dagje in Hasselt zou rondkijken, maar met dit akelige koude regenachtige weer was dat nou niet echt een fijn vooruitzicht en aangezien er thuis nog genoeg te doen was ben ik daar maar gebleven .

Julian en ik hebben weer ´fijn´ gepoetst en we zijn de boodschappen voor de rest van het jaar gaan halen, dit keer niet bij AH want ik rij niet echt graag in Belgie, dus de Carrefour was me ver genoeg.

Tot mijn grote verbazing bleek half Leuven en omstreken er ook te zijn, dus het werd een middagvullend programma.

Paul´s controle was gelukkig goed verlopen en alles was goed, hij mag weer 3 jaar wegblijven en kwam blij naar huis waar ik hem van de trein haalde.

 

 Zaterdag ben ik bezig geweest met heel wat logjes te maken van knutselprojecten; daar was ik nog niet aan toegekomen.

Oud en Nieuw was heerlijk rustig.

Paul is ´s ochtends vroeg oliebollen gaan halen bij AH in Zaventem en die waren net gebakken en heerlijk!

We hebben gewoon allemaal gezellig rondgerommeld.

´s Avonds aten we lekker makkelijk sushi, we hebben spelletjes gespeeld en tv gekeken.

Vuurwerk is hier gelukkig verboden en daar hebben we nauwelijks last van gehad, behalve een paar klappers waardoor Maui en Mandu op kasten schoten en er niet meer af te krijgen waren; zo zielig.

 

En toen ging het leven weer zijn gewone gangetje en gingen we weer verder met de to-lijstjes die afgewerkt moeten worden.

En het weer is nog steeds afschuwelijk.

Wij nemen altijd iets lekkers, dat typisch Nederlands is, mee voor de buren en de vuilnismannen en dit jaar wilden we gevulden koeken meenemen.

AH had ze niet, dus moesten we naar de Hema, alleen waren we daar nog niet aan toegekomen.

Zo kwam het dat we op de dag waarop de solden begonnen naar de stad moesten. Gelukkig waren we vroeg en was het nog rustig.

We waren stomverbaasd dat er al overal Valentijn spullen uitgestald waren.

Maar of dat nog niet erg genoeg was, is er ook al Paasversiering...

Verder moest er natuurlijk een cache gezocht worden om het eerste souvenir van dit jaar te verdienen.

Als we hier zijn eten we zoveel mogelijk dingen die op Sâo Miguel niet verkrijgbaar zijn en omdat de poffertjespan hier is gebleven bakte ik hier nog een keer heerlijke poffertjes.

Dingen die mee naar Capelas moeten verzamelen we altijd op het bed in de logeerkamer en Paul heeft alles weer keurig in de koffers gekregen.

We mogen allebei twee keer 23 kilo meenemen en daarom hebben we deze keer een doos met boeken ingepakt als extra.

En dat waren de vijf weken ´vakantie´ in Belgie, morgen vliegen we weer naar huis.