Terceira Dag 8 Van Praia da Vitória naar Feteira

 Nadat we de spullen in het andere huis gezet hadden gingen we caches zoeken tussen Praia de Vitória in de richting van Angra.

Op São Miguel was storm Oscar in volle gang en hier merken we daar ook wel wat van.

Toen we het houten pad bij Praia da Riviera op liepen werden we bijna gezandstraald.

Gelukkig bleek dat alleen op het tochtige stukje  in de buurt van het gebouwtje te zijn, daarna viel het op het pad wel mee.

We vonden de golven hier al hoog, maar zouden ze nog veel hoger zien vandaag.

De caches brachten ons weer op aparte plekjes, zoals bij deze bunker

en een oud fort.

 We liepen om het fort heen en botsten toen bijna tegen deze jonge stier op.

Op dit eiland staan er overal jonge stiertjes, er hoeft maar een klein stukje gras te zijn of er staat er eentje aan een touw.

We maakten een wandeling op een hoger gelegen stuk en zagen daar al dat de golven steeds hoger werden.

Een cache bracht ons bij een vogelreservaat.

Op het (gesloten) informatiehuisje bij het begin zagen we deze mooie mural.

We hebben rondgewandeld, maar weinig vogels gezien.

De volgende stop was bij een picknickplaats.

Daar moesten we toch wel een stukje van de kant vandaan blijven, want de golven spatten er bovenuit.

Het was een schitterend gezicht, wat een kracht zit er toch achter water.

Het zwembad in Porto Martins was bijna niet terug te vinden

maar op Praia dos Salgueiros was het nog veel erger, want daar rolden de golven recht op af.

De weg ging een stukje door het binnenland waar het wat kalmer was, alhoewel we bij het kleine kerkje verderop wel enorm in de wind stonden.

Via het kerkje ging de weg langs de vuurtoren in de verte.

Toen we weer bij de kust kwamen stopten we bij een hoog gelegen miradouro.

De cache die we hadden willen zoeken lag een heel stuk lager en we hebben eerst maar eens een poosje staan kijken.

Niet alle golven, maar de hele grote sloegen over het stuk waar de cache moest liggen, dus die hebben we maar overgeslagen.

Praia de Salga ligt aan de zuidkant van het eiland en daar was het wel wat rustiger

Bij Miradouro Cruz da Canario keken we recht op Ilhéus das Cabras.

In het midden van deze miradouro is een groot liggend kruis gemaakt, wat gelijk de naam verklaard.

Er was een glazen ballustrade waardoor we de zee onder ons goed konden zien en als je ging zitten keek je niet tegen een muur aan; heel mooi gemaakt deze miradouro.

Toen we in Feteira aankwamen begon het te regenen.

Ik maakte een foto van deze império en we reden door naar de plaats waar we een cache wilden zoeken.

Daar begon het harder te regenen en toen het na tien minuten nog steeds regende zijn we terug richting PdV gereden om te gaan eten.

Het natuurgeweld dat we vandaag gezien hebben was schitterend, maar dat was natuurlijk maar een restje van de storm, die op São Miguel behoorlijk huisgehouden heeft.

Ik was zo blij dat we vanavond niet terug hoefden de vliegen!

 

Terceira Dag 8 Het tweede huis

 Eigenlijk hadden we vandaag naar huis zullen gaan, maar daar kwam storm Oscar tussen.

Toen we besloten om langer op het eiland te blijven, moesten we op zoek naar een ander onderkomen en dat was lastig, want het feit dat er niet zoveel huizen meer vrij waren, was de reden dat we eerder naar Terceira gegaan waren dan we eigenlijk in ons hoofd hadden.

We wilden niet meer in Angra blijven, maar meer richting het vliegveld en Paul had in Praia de Vitória nog een huis gevonden waar we voor 3 nachten in konden.

Het was groot en alhoewel je niet op het eigen terrein kon parkeren, was er genoeg en gratis parkeerplaats voor de deur.

Ik moest lachen om de brievenbus, zag de postbode al op de stoep liggen om de post naar binnen te schuiven :-)
Ook hier was niemand aanwezig en moesten we de sleutel uit een kastje met een code halen.

En toen stonden we in de hal/woonkamer.

We wisten dat het eruit zou zien als bij onze overgrootouders, maar dat het er ook zou ruiken alsof het sinds die tijd dichtgezeten had...oud, muf en schimmelig...

Paul, die heel slecht kan ruiken, vond het er vreselijk stinken, dus dat zegt dan genoeg.

We gingen maar eens rondkijken in het huis.

Er hing een werkelijk enorme tv, maar we komen natuurlijk niet naar Terceira om tv te kijken.

De keuken werd de plek waar we neerstreken met de laptops, alhoewel het internet ook een probleem bleek te zijn...

Ik deed een keukenkastje open om te zien wat er aan pannen stond en ik sloeg bijna tegen de vlakte van de stank.

In de commentaren hadden we gelezen dat het huis heel schoon was, maar  klevende handvaten, stinkende kastjes en een staafmixer onder de schimmel valt bij mij nou niet direct in de categorie schoon.

Mensen die zoiets als heel schoon beschrijven moeten dan toch wel hele vieze varkens zijn.

De trap naar boven

kwam uit in een gang

De badkamer was ruim.

Er hing een bord dat er niets, ook geen toiletpapier, door het toilet gespoeld mocht worden...de laatste keer dat we dat meemaakte was in Cuba en daar werd de prullenbak elke dag ververst.

Hier deed de eigenaar het minimale, want we hadden voor die 3 dagen zeggen en schrijven 1 toiletzakje in het prullenbakje.

Wij zijn geen mensen die elke dag weet ik het hoeveel handdoeken erdoor jagen, maar ik vind een setje van 1 handdoek voor je handen en 1 badlaken om te douchen die pas op de zesde dag ververst gaan worden nou ook niet bepaald fris.

Het huis is berekend op 6 mensen en aangezien wij maar samen waren hebben we de handdoeken van de andere bedden gebruikt.

Beneden bleek ook nog een badkamer te zijn

met achter een gordijn een ruimte waar strijkspullen stonden

En er was een helemaal betegelde tuin met een BBQ.

We hebben de spullen binnen gezet en zijn 's middags nog op pad gegaan.

's Avonds toen we thuis kwamen hebben we alles tegen elkaar open gezet.

De ramen kunnen niet op kiepstand en mogen niet open als er niemand in huis is, maar het ligt aan een drukke weg, dus 's avonds zet je ook de boel niet open want dan heb je de herrie en de uitlaatgassen.

Het huis wordt dus niet of nauwelijks gelucht en zoals met wel meer oude vochtige huizen, kwam de schimmel door de muren, maar daar hadden ze overheen geverfd.

Paul wilde naar iets anders gaan zoeken, maar ik had zoiets van die 3 nachten overleven we wel, dus zijn we gebleven, maar ik zou er nooit meer naar terug gaan.

Terceira Dag 7 Wandelen onder Monte Brasil

 Nadat we uitgekeken waren op \monte \brasil zijn we naar beneden gereden, waar we de auto parkeerden op het terrein onder aan de voet van de berg.

\daar zagen we dit aparte hoofd van een militair; vanaf de zijkant zag je het hoofd

vanaf de voorkant leek het bijna onzichtbaar.

We gingen nog een rondje wandelen onderaan Monte Brasil en kwamen toen langs een fontein met wat wij dachten een waterreservoir. Nu staat eer inderdaad water in, maar vroeger was het een opslagplaats voor olijfolie.

We wandelden onder het fort langs en in het veld zonnebloemen in wording was er eentje die niet kon wachten :-)

Ik vind zonnebloemen spuuglelijk, maar deze ene vond ik grappig.

Een heel stuk mooier vind ik Bosque de Dragoeiros, het "bos" met drakenbomen.

Daar hadden we er wel eentje van mee willen nemen voor in de tuin.

We zochten nog een cache onderaan het fort

en hadden vanaf die plek een mooi uitzicht over de kleine baai do Fanal en het zwembad.

Aan het eind van het wandelpad stond een oude Forno do Cal (kalksteenoven) deze is een stuk mooier dan degene die we aan het begin van de week zagen.

Bovenaan de baai was de groendienst bezig met het strimmeren van het gras.

Die meneer moet toch geen ruzie maken met zijn collega...

Boven het zwembad staat deze rolijke rij vlaggen van de Europese Unie.

We wandelden door de wijk terug richting de auto en kwamen toen langs het voetbalveld, waar vier van deze tickethuisjes staan;  die vond ik wel mooi om te zien.

Weer terug bij de auto moesten we de eenrichtingsstraat (zeg maar straatje) door, hier moet het verkeer van west naar oost doorheen.

Als we voor de deur geen parkeerplats konden vinden, moesten we ook altijd een heel stuk omrijden via deze straat en daar waren we zeker 20 minuten zoet mee.

Nu moeten we nog wat boodschappen halen bij de Continente en daar vlogen drie vogeltjes door een van de gangpaden :-)

Je ziet het regelmatig, vogeltjes in gebouwen, niemand kijkt er van op.

Met de boodschappen zijn we weer naar het huis gegaan, waar we na het eten onze spullen voor een groot deel ingepakt hebben.

Follow your dreams :-)

Vandaag precies 10 jaar geleden kochten we "Het huisje van oma" (oftewel een krot) omdat we een beeld hadden van hoe het zou kunnen worden en hoe het leven zou kunnen zijn.

Nu wonen we inmiddels al weer een jaar op ons schitterende plekje

en we hebben er nog geen moment spijt van gehad, want het is nog fijner dan we hadden gedacht.